Ελληνικό Πανεπιστήμιο

Για άλλη μια φορά είδαμε και … «απολαύσαμε» γεγονότα σε ελληνικά Πανεπιστήμια που, βέβαια, δεν είναι κάτι καινούργιο, έχουν όμως τον τελευταίο καιρό μια νέα διάσταση. Ας δούμε, ή μάλλον, ας διαβάσουμε την χαρακτηριστική περίπτωση ομάδας «κρούσης φοιτητών» (!) εναντίον της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το γεγονός αυτό, το τόσο «πολιτισμένο», προϋπήρξε του άλλου γεγονότος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όπως έγινε γνωστό από την ανακοίνωση της Συγκλήτου «…δυστυχώς, η ομάδα αυτή των φοιτητών προσπάθησε με βίαια χτυπήματα, αρχικά να σπάσει την πόρτα ασφαλείας του 7ου ορόφου και στη συνέχεια να γκρεμίσει όλο το πλαίσιο της πρόσοψης της εισόδου, για να εισέλθει… στην αίθουσα της Συγκλήτου. Η προσπάθειά τους συνεχίστηκε επί δύο περίπου ώρες, με χτυπήματα πρωτοφανούς βιαιότητας. Η Σύγκλητος συνεδρίασε όλο αυτό το διάστημα, παρουσία μόνο των μελών της και η προσπάθεια να σταματήσει η πρώτη συνεδρίασή της απέτυχε…» Λίγες μέρες αργότερα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στήθηκε αντίστοιχο σκηνικό. Εδώ όμως το γεγονός ήταν πολύ χειρότερο, αφού η ομάδα κρούσης των νεαρών φοιτητών με …. «τσαμπουκά» διέκοψε την συνεδρίαση της Συγκλήτου, προπηλάκισε τους καθηγητές και τον Πρύτανη και τους κράτησε κάπου μια ώρα ή και περισσότερο έγκλειστους επειδή, λέει, δεν τους άρεσαν αυτά που συζητούσαν!!! Και μάλιστα, άκουσον άκουσον, ο Πρύτανης λέει, (το είδαμε και εμείς στα κανάλια) δεν συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις των εισβολέων. Ε, μα κύριε Πρύτανη, είναι σωστό και δίκαιο να αρνείστε να αποδεχθείτε τις απαιτήσεις, τις απειλές, τους εκβιασμούς και τον «τσαμπουκά» κάποιον που φωνάζουν και απειλούν; Και ένας δημοσιογράφος είπε γελώντας: … «πάντως εγώ νομίζω ότι οι τραμπούκοι έχουν πάντα δίκιο. Και όποιος είναι πραγματικά δημοκράτης, οφείλει να φωνάζει και να απειλεί μαζί τους…» Επειδή εγώ δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα για όλα αυτά που συνέβησαν μεταξύ νεαρών φοιτητών και καθηγητών ή τα όσα ακούστηκαν ανάμεσα στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου και τους φοιτητές, που δεν ήσαν πάνω από 40 έως 50 νεαρά παιδιά, άρχισα να ρωτώ για να ενημερωθώ ποιος είναι ο σκοπός και ο στόχος αυτού του «εμφυλίου πολέμου» ανάμεσα σε νέους και ώριμους ανθρώπους. Γιατί δεν πήρα μια απάντηση που να δείχνει μια αιτία ή ένα νόημα για όλο αυτό το σκηνικό; Κανείς δεν ήξερε να μου απαντήσει. Άκουσα, βέβαια, γνώμες και θέσεις ανθρώπων που όμως δεν είχαν καμία σχέση με τη μόρφωση, τη γνώση και την παιδεία της νέας γενιάς. Βέβαια ήταν αρκετές οι θέσεις ανθρώπων που μου είπαν, έλα τώρα δεν καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά που γίνονται έχουν άμεση σχέση με πολιτικές θέσεις και πολιτικές κόντρες κ.α. Όσοι της ηλικίας μου, (απόφοιτοι του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών) θυμούνται εκείνα τα χρόνια που οι φοιτητές είχαν στόχο της ζωής τους τη γνώση και τη μόρφωση για να επιτύχουν ως επιστήμονες, με πόσο σεβασμό και εκτίμηση αντιμετώπιζαν τους καθηγητές τους οι οποίοι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν καλούς και σωστούς νέους επιστήμονες.

Γνώμη παλιού δασκάλου. Πριν λίγα χρόνια όταν η ελληνική παιδεία είχε αρχίσει την κατηφόρα, τον ρώτησα τη γνώμη του για όλα αυτά που συνέβαιναν. Και μου είπε: «παρακολουθώντας τα νέα παιδιά, σε λύκεια, πανεπιστήμια και άλλες σχολές να προσπαθούν να επιβάλλουν τις δικές τους θέσεις, σκέπτομαι, με ποια γνώση, με ποια εμπειρία ζητούν να περάσει… το δικό τους. Είναι σαν… μια μητέρα να γεννήσει το μωρό της και να περιμένει να της πει εκείνο τι γάλα θα του δώσει, τι μάρκα να είναι κ.λ.π. Μου είχε πει ακόμη κάποια παραδείγματα μαθητών που δεν τους ένοιαζε το μάθημα, ούτε το διάβασμα και η ασχολία τους ήταν πως θα κάνουν φασαρία για να ακουστούν και να προβληθούν. Να και ένα δύο παραδείγματα από τις γνώσεις τέτοιων μαθητών.

1. «Την Οδύσσεια έγραψε ο Οδυσσέας και την Ιλιάδα την έγραψε ο Ηλιάδης.»

2. «Επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά άμα δεν λουζόμαστε συχνά»

3. «Οι 10 εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα». Ας γράψουμε κι ένα τελευταίο

4. «Διαφωτισμός: Διαφωτισμό είχαμε όταν η γη είχε πολύ φως και καθόλου νύχτα».

Νομική Σχολή Αθηνών! Σε μια εποχή που οι τηλεοπτικές εικόνες των Ελληνικών Πανεπιστημίων επιδρούν αρνητικά στον έξω κόσμο το Πανεπιστήμιο Αθηνών έχει μια θετική πλευρά. Μια νέα ομάδα προπτυχιακών φοιτητών της Νομικής Σχολής σε διεθνή πανεπιστημιακό διαγωνισμό (εικονικής δίκης), κατέκτησε την Τρίτη θέση στον κόσμο! Οκτώ φοιτητές υπό την επιστημονική επίβλεψη καθηγητού τους, που με ιδιαίτερη διάθεση, γνώση και μεράκι, κατάφερε να δώσει αυτή τη χαρά σ’ αυτή την ομάδα των Ελλήνων φοιτητών που αισθάνονται ευτυχείς και υπερήφανοι. Υπάρχει και άλλη πλευρά καλή. Υπάρχει πράγματι και η θετική πλευρά στις Πανεπιστημιακές σχολές, που όμως δεν ακούγεται και δεν προβάλλεται γιατί δεν… κάνει «χαβαλέ»! Με πρωτοβουλία καθηγητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατάφεραν να γίνει διδασκαλία μαθημάτων στον χώρο στάθμευσης της Σχολής!! Όταν τα άλλα καλά παιδιά «οι φοιτητές» έβαλαν λουκέτο στις αίθουσες της Σχολής. Το σύνθημα όμως των πολλών είναι «Ανοιχτά Πανεπιστήμια». Πως όμως καταφέρνουν οι λίγοι να επιβάλλονται στους πολλούς. Έτσι βέβαια γίνονται γνωστοί και διάσημοι. Ακόμη όμως δεν έχω καταλάβει ποιος είναι ο στόχος τους. Εκτός από τη διασημότητα τι άλλο επιδιώκουν; Ζητούν να επιβάλλουν, λέει, στη Σύγκλητο τις θέσεις τους. Ποιες είναι οι θέσεις τους; Μήπως εγώ δεν καταλαβαίνω; Δεν άκουσα τι ζητούν.