Το φρούριο - φυλακή των Πευκακίων

Πριν λίγους μήνες ξεκίνησε η ανάπλαση της παιδικής χαράς των Πευκακίων, ένα έργο που πρόσκαιρα αναπτέρωσε τις ελπίδες μας για αναβάθμιση της γειτονιάς μας.

Όμως δυστυχώς αν και οι εργασίες είναι ακόμη σε εξέλιξη η φυσιογνωμία του έργου έχει φανεί ξεκάθαρα: Τεράστιες ποσότητες οπλισμένου μπετόν, υπερυψωμένα τείχη, και όχι απλοί τοίχοι, ογκώδεις και υψηλές κολώνες, βαριά κατασκευή που ξεπετάχτηκε ανάμεσα στα σπίτια μας….

Δημιουργείται η έντονη αίσθηση πως ο χώρος της παιδικής χαράς πρέπει να είναι απομονωμένος από την υπόλοιπη περιοχή. Πως ο κόσμος δεν πρέπει να βλέπει μέσα και τα παιδιά μας δεν πρέπει να βλέπουν έξω. Σαν να κρύβεται κάποιο μυστικό….

Τα παιδιά θα είναι μέσα σε ένα περίκλειστο κάστρο, που όσο καλαίσθητο και αν γίνει θα παραμένουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, δηλαδή από τα σπίτια τους και τη γειτονιά τους.

Σαν να είναι παγιδευμένα σε έναν περιορισμένο χώρο, ίσως για να προφυλαχθούν από τα βλέμματα των οικογενειών τους, αλλά και των γειτόνων. Ίσως για να νοιώθουν ξένα στην ίδια τους τη γειτονιά και εμείς να είμαστε αποξενωμένοι.

Στις επισημάνσεις μας για τα οχυρωματικά έργα μας καθησύχαζαν και μας αποκοίμιζαν επιμένοντας γιατί άραγε; στον ανυπόστατο χαρακτηρισμό «ήπια»ανάπλαση.

Και βέβαια προκειμένου τα φορτηγά και οι μπουλντόζες να μπουν μέσα και να σαρώσουν το χώρο θυσίασαν τις δεκάδες πικροδάφνες - όλες, χωρίς να γλυτώσει καμία - που εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια στόλιζαν την παιδική χαρά.

Δηλαδή η ανάπλαση αυτή δεν έγινε με βάση τα ήδη υπάρχοντα δέντρα, τα οποία θα μπορούσαν βέβαια να βελτιωθούν και να εμπλουτιστούν εξωραΐζοντας ακόμη περισσότερο το χώρο, αλλά έγινε με την επιθετική νοοτροπία, ότι στέκεται εμπόδιο στην επέλαση των μηχανοκίνητων και του μπετόν να σαρωθεί, να αποκεφαλισθεί, τιμωρώντας έτσι και τις πολυετείς προσπάθειες της αυτοοργανωμένης γειτονιάς των Πευκακίων με την εθελοντική προσφορά και αγαστή συνεργασία των κατοίκων της.

Αποτέλεσμα όλων των ανωτέρω είναι να κατασκευάζεται ένα ξένο σώμα, ως προς τη γειτονιά μας, στην οποία επικρατούν ήπιες κατασκευές (σπίτια) με αρκετά δένδρα και χώμα τα οποία, όμως, τι κρίμα, τσιμεντοποιούνται και συρρικνώνονται.

Δυστυχώς για εμάς, αυτή η βαριά κατασκευή, πριν ακόμη ολοκληρωθεί μας θυμίζει όχι πια παιδική χαρά, αλλά παιδική φυλακή….

Με τιμή

Ρηγούτσος Μάρκος

Πευκάκια