Επιστολή Χρήστου Ρούσση

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, μεταξύ των άλλων δράσεων που οργανώθηκαν από τον Δήμο Σύρου - Ερμούπολης σε συνεργασία με διάφορους φορείς, ξεχώρισα αρνητικά τη δράση που αφορά στο καθάρισμα του μονοπατιού για τη «σπηλιά του Φερεκύδη». Ατυχέστατη, κατά τη γνώμη μου επιλογή, αφού κατά τη διάρκεια της περιπατητικής διαδρομής, το μόνο αξιοθέατο με το οποίο έρχεται σε επαφή ο πεζοπόρος είναι ο ΧΥΤΑ του νησιού. Μ΄αυτό τον τρόπο παρέχεται η ευκαιρία της επιτόπιας έρευνας για τις δημοφιλείς φίρμες μαγαζιών του νησιού, αφού ο αέρας συχνά “σηκώνει” τις νάιλον σακούλες, οι οποίες τελικώς εμφανίζονται στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Είναι προτιμότερο λοιπόν να απαλειφθεί απλώς από τους τουριστικούς οδηγούς του νησιού η συγκεκριμένη διαδρομή.

Το σπήλαιο δε, χρησιμοποιείται ως κατοικία και τουαλέτα από τις συμπαθείς κατά τα άλλα εξερευνήτριες κατσίκες, οι οποίες ασφαλώς και δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι το χρησιμοποιούσε ο Φερεκύδης, ο πρώτος δάσκαλος του Πυθαγόρα, για να στοχάζεται αγναντεύοντας τη Δήλο. Και τώρα θα ισχυριστεί κάποιος, ότι και εμείς, που υποτίθεται, διαθέτουμε τη σχετική κρίση και γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι, συνεχίζουμε να το μεταχειριζόμαστε ως σκουπιδότοπο. Και θα έχει απόλυτο δίκιο.

Με την ευκαιρία να πούμε πως στο νησί υπάρχει ένα εκτεταμένο δίκτυο μονοπατιών, ενδιαφέροντα από πολλές πλευρές. Πέρα από την ιστορική και πολιτιστική τους αξία, υπάρχουν μονοπάτια με κατασκευαστικό ενδιαφέρον (λιθόστρωτα), με αρχαιολογικό ενδιαφέρον (καταλήγουν ή διέρχονται από αρχαιολογικούς χώρους) και με φυσιολατρικό ενδιαφέρον, τα οποία καταλήγουν σε ερημικές απρόσιτες - ευτυχώς - οδικά παραλίες. Πρόκειται για ένα δίκτυο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε μια κατεύθυνση ήπια, ως πρόταση οικολογικού τουρισμού, χωρίς ομπρέλες, ξαπλώστρες και φραπέ. Η Βαρβαρούσα, που επιμένει η Δημοτική Αρχή να «αξιοποιήσει», με πρόσβαση δύο μονοπατιών, είναι μια τέτοια περίπτωση ανάπτυξης, αν και τα μονοπάτια χρειάζονται καθάρισμα και σήμανση.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα αποφασίστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο, η οικονομική ενίσχυση της δράσης διάφορων φορέων. Αντίθεση εκ των προτέρων για την απόφαση αυτή δεν στοιχειοθετείται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το περιεχόμενο των αποφάσεων δεν υπόκειται σε κρίση, αφού ο Δήμος χρησιμοποιεί οικονομικούς πόρους των ιδίων των δημοτών και της πολιτείας. Με ποια κριτήρια λοιπόν επιλέγονται οι Φορείς αυτοί και ποιες εντέλει θα πρέπει να είναι οι δραστηριότητες που πρέπει να ενισχύονται; Κάποιες δράσεις εξ΄ αυτών, όπως «τσιπουροβραδιές», «καλλιστεία αλόγων», «μνημόσυνα», κτλ. ηχούν στα αυτιά μας τουλάχιστον περίεργα…

Γιατί δεν μπορεί να εντάξει κάποιο ποσό στον οικονομικό του προϋπολογισμό ο Δήμος κάθε χρόνο για τη συντήρηση των μονοπατιών; Γιατί ο Δήμος δεν φροντίζει να συνεργαστεί με τα αρμόδια Υπουργεία ή να συμμετάσχει σε συγχρηματοδοτούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα για τη συντήρηση των μονοπατιών;

Πάντως ένα είναι το μόνο σίγουρο, ότι αρκετά από αυτά τα μονοπάτια πολύ σύντομα θα είναι μόνο αναμνήσεις, γιατί η φύση κάνει τη δουλειά της, αγνοεί τη δική μας ιστορία και παίρνει πίσω όλα αυτά, που εμείς εγκαταλείπουμε.

Είναι επίσης τέλος σίγουρο, ότι η στάση της Δημοτικής Αρχής στα παραπάνω, οι τελετές εγκαινίων, οι εκδηλώσεις αμφίβολης πολιτιστικής αξίας στην πλατεία, με τίμημα την τουριστική προβολή (η οποία σημειωτέον σπανίως μετράται ως προς τα ποιοτικά της στοιχεία) και άλλες παρόμοιες ενέργειες, δεν δείχνουν περιβαλλοντική ευαισθησία.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Χρήστος Ρούσσης

Υ/Φο

Τα στοιχεία για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα μονοπάτια είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου.