Βαθιά ριζωμένη αντίληψη παραβατικότητας

Η κακή οδηγική συμπεριφορά, η οποία αποτελεί σημαντικό πρόβλημα, σε όλους, σχεδόν, τους κεντρικούς οικισμούς και πόλεις στα νησιά, αποτυπώνεται και στο φωτογραφικό υλικό, το οποίο απεικονίζει την αναρχία και οδηγική παραβατικότητα, που επικρατεί και σε κεντρική πλατεία της της Πάρου.

Το ζήτημα της κακής κυκλοφοριακής αγωγής καθώς και της πλήρους απουσίας οδηγικής συνείδησης, που εντοπίζεται σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά κυρίως στα νησιά, που λόγω του παραδοσιακού χαρακτήρα των οικισμών τους, δεν έχουν τη δυνατότητα εγκατάστασης φαναριών, εντοπίζεται έντονα, εκτός από άλλες περιοχές και στην Πάρο.

Σε συγκεκριμένη κεντρική πλατεία του νησιού, τα οχήματα “στοιβάζονται” το ένα σχεδόν πάνω στο άλλο, χωρίς καμία οργάνωση στη στάθμευση και φυσικά... εντελώς παράνομα. Τα φαινόμενα της παρεμπόδισης των προσβάσεων ΑμεΑ αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, ενώ η όλη εικόνα έρχεται σε αντιδιαστολή με την παραδοσιακή και καλαίσθητη όψη της πλατείας, η οποία, μάλιστα, διαθέτει και αρκετό “πράσινο”, που χάνει την ομορφιά του από την υπερίσχυση της “λαμαρίνας”.

Παρ’ όλα αυτά, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις καθημερινές τους ανάγκες, όπως υποχρεώσεις σε υπηρεσίες και ψώνια, οι οδηγοί δε διστάζουν να αφήσουν τα οχήματά τους κυριολεκτικά οπουδήποτε, είτε παρεμποδίζεται η κυκλοφορία, είτε παρεμποδίζεται η μετακίνηση των ανθρώπων με αναπηρίες, είτε παρεμποδίζεται η είσοδος και η έξοδος των υπολοίπων παρανόμως σταθμευμένων οχημάτων.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο, μία κοινή αντίληψη, βάσει της οποίας λειτουργούν οι οδηγοί στη χώρα μας, τουλάχιστον και που ορίζει, πως ο καθένας, πίσω από το τιμόνι, έχει δικαίωμα να προχωρήσει σε οποιαδήποτε ενέργεια τον εξυπηρετεί τη δεδομένη στιγμή στο δρόμο, αγνοώντας όλες τις συνέπειες για τους συνανθρώπους και συμπολίτες του, όπως επίσης και για τον ίδιο του τον εαυτό. Χωρίς καμία αίσθηση σεβασμού προς το σύνολο, οι οδηγοί συνεχίζουν και επιμένουν να πράττουν, με γνώμονα το δικό τους στιγμιαίο συμφέρον, χωρίς να υπολογίζουν, πως από την εκάστοτε αυτή ενέργεια, υπάρχει ενδεχόμενο να ταλαιπωρήσουν συνανθρώπους τους, να δημιουργήσουν χάος, ακόμη και να προκαλέσουν ατύχημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αντίστοιχες καταστάσεις μπορεί κανείς να συναντήσει παντού στις Κυκλάδες, ειδικότερα τους χειμερινούς – και όχι τους καλοκαιρινούς, όπως θα θεωρούσε κανείς λογικότερο - μήνες, δεδομένου, πως κατά τη διάρκεια της περιόδου υψηλής επισκεψιμότητας, οι Δήμοι μεριμνούν, προκειμένου να εφαρμόζονται συγκεκριμένα κυκλοφοριακά μέτρα, για την πρόληψη τέτοιων εικόνων, τουλάχιστον στα κεντρικότερα σημεία ενδιαφέροντος.

Σημαντική προϋπόθεση, για την τήρηση του ΚΟΚ και των όσων ορίζει ο νόμος, είναι η συχνή και συστηματική αστυνόμευση, η οποία ωστόσο, στα νησιά και ιδιαίτερα το χειμώνα, μοιάζει να είναι σχεδόν ανύπαρκτη, για θέματα, που άπτονται του κυκλοφοριακού.

Η τεράστια υποστελέχωση των αστυνομικών υπηρεσιών στις νησιωτικές περιοχές, η οποία θεραπεύεται ελλιπώς και μόνο εποχικά, κατά τους θερινούς μήνες, όπως επίσης και η αντίληψη, πως δεν ενδείκνυται μία τιμωρητική πολιτική, εκ μέρους των Αρχών, λόγω του κλειστού τύπου της τοπικής κοινωνίας, όπου σε κάθε “επιδρομή” κλήσεων της τροχαίας ξεσπούν έντονες αντιδράσεις, με πολιτικές, ακόμη προεκτάσεις, αποτελούν σε πολλές περιπτώσεις τροχοπέδη στο έργο της Αστυνομίας.

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα της Πάρου, ο Δήμαρχος, κ. Μάρκος Κωβαίος, επισημαίνει, πως τα κυκλοφοριακά μέτρα του Δήμου, που πεζοδρομούν τη συγκεκριμένη περιοχή, εφαρμόζονται κάθε χρόνο από την 1η Ιουνίου και ως εκ τούτου, έως τότε, η οδηγική αναρχία επικρατεί.

Ωστόσο, ο Δήμαρχος “δείχνει” τις Αστυνομικές αρχές, καθώς, όπως σημειώνει, “αυτό είναι θέμα αστυνόμευσης. Υπάρχει σχετική σηματοδότηση, ενώ το Αστυνομικό Τμήμα είναι ακριβώς από πάνω από τη συγκεκριμένη πλατεία, στα 30 περίπου μέτρα. Βρίσκεται ψηλά, σε όροφο, βλέπουν τα πάντα”.

Τονίζει δε, πως δεν υπάρχει κανένας τρόπος να παρέμβει ο Δήμος και τα δημοτικά όργανα στο συγκεκριμένο πρόβλημα, δεδομένου, ότι αφενός ο Δήμος δε διαθέτει πλέον υπηρεσία Δημοτικής Αστυνομίας, ενώ αφετέρου, θα λειτουργούσε καταστρεπτικά στην εικόνα της παραδοσιακής πλατείας, αν την “έπνιγε” με πορτοκαλί κολονάκια.

Καθώς, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής παραδείγματα, από όλες τις πρωτεύουσες και μη των νησιών, η ανύπαρκτη συνείδηση των οδηγών, δε λέει να επιτρέψει την οργάνωση των χώρων και την απαλλαγή των ωραιότερων και γραφικότερων δρόμων, πλατειών και στενών, από τη μάστιγα του πορτοκαλί κολονακίου, η μόνες λύσεις θα μπορούσαν να είναι είτε η αυστηροποίηση της στάσης των Αρχών, απέναντι σε παραβατικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα οι πολίτες να επιβαρύνονται έτι περαιτέρω οικονομικά, είτε εντατικές καμπάνιες ευαισθητοποίησης και κυρίως στα σχολεία, όπου βρίσκονται οι οδηγοί των επόμενων χρόνων.

Έως τότε, δυστυχώς, αυτή η κατάσταση αποτελεί το status quo, που όποιος επιχειρεί να ανατρέψει, έρχεται αντιμέτωπος με την οργή της πλειοψηφίας του κόσμου.