Εκείνο που μετρά είναι η εμπιστοσύνη μας στον Ιησού

Στη σημερινή διαδικτυακή συνάντηση με τους πιστούς, ο π. Γιάννης Μαραγκός, αναλύει το απόσπασμα της Ευαγγελικής περικοπής, που μιλά για την πρώτη συνάντηση του Ιησού με τον Σίμωνα Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, στη λίμνη Γεννησαρέτ.

Ο Ιησούς, έπειτα από την αποκάλυψη του προγράμματός του στη γενέτειρά του, τη Ναζαρέτ, η οποία δεν έλαχε της καλύτερης αντιμετώπισης, μεταβαίνει στη λίμνη Γεννησαρέτ, όπου συνεχίζει να κηρύττει. Εκεί, ανεβαίνει στο πλοιάριο του Σίμωνα και του ζητά να απομακρυνθεί λίγο από την ακτή. Όταν τελειώνει το κήρυγμά Του, τον προτρέπει να πάει στα βαθιά και να ρίξει τα δίχτυα του, με τον Πέτρο να δυσπιστεί αρχικά, λέγοντάς Του, πως το προηγούμενο κιόλας βράδυ εκείνος και οι συνεργάτες του ψάρεψαν, χωρίς να καταφέρουν να πιάσουν τίποτα. Ωστόσο, οι ψαράδες του δείχνουν εμπιστοσύνη και ρίχνουν τα δίχτυα τους, τα οποία γέμισαν ψάρια. Μάλιστα ήταν τόσα πολλά, που τα αλιευτικά πλοιάρια του Πέτρου και των συνεργατών του κόντεψαν να βυθιστούν!

Στη θέα του θαύματος, ο Σίμων ταπεινά, ζήτησε από τον Ιησού να βγει από το πλοιάριο, αφού, όπως είπε, ήταν αμαρτωλός, κυριευμένος από δέος, όπως και οι γιοι του Ζεβεδαίου. Ο Χριστός, όμως του απάντησε, να μη φοβάται, καθώς από εκείνη τη στιγμή, η “ψαριά” του θα ήταν άνθρωποι.

Όπως εξηγεί ο π. Γιάννης, η θάλασσα, για τους Ιουδαίους, ήταν ένας συμβολισμός του κακού, ενώ οι ίδιοι οι ψαράδες στην καθημερινότητα, αντιμετωπίζονταν υποτιμητικά, λόγω του επαγγέλματός τους. Ο Ιησούς, αντιλαμβάνεται και επιβραβεύει την ταπεινότητα των ψαράδων, την “τυφλή” εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό Του, αλλά και την υπευθυνότητά τους, με το να τους αναθέσει τη Θεία Αποστολή, χρησιμοποιώντας τον συμβολισμό της εποχής. Λέει στον Πέτρο, πως από δω και στο εξής, από τη θάλασσα, δηλαδή τον συμβολισμό της αμαρτίας, θα βγάζει ανθρώπους.

«Ο Ιησούς μεταμορφώνει τους ψαράδες σε σωτήρες ανθρώπων. Όχι γιατί αυτό είναι απίθανο, παράξενο ή δεν μπορεί να γίνει από τους ψαράδες, γιατί δεν έχουν ικανότητες. Το κάνει γιατί του έδειξαν εμπιστοσύνη. Άρα, έχουν ικανότητες. Γιατί άφησαν πίσω τους το παρελθόν τους και ακούμπησαν επάνω Του και τώρα πια δεν φοβούνται, ακόμα και την ίδια τους την ανικανότητα. Η ενεργοποίησή μας στο Έργο του Ευαγγελίου, τόσο ως άτομα, όσο και ως κοινότητα, έχει μεγαλύτερη αποδοτικότητα, απ’ ότι οι ικανότητές μας μπορούν να αποδώσουν. Εκείνο που μετράει, είναι η εμπιστοσύνη μας στην πίστη του Λόγου του Ιησού», αναφέρει ο π. Γιάννης.

Όπως τονίζει κλείνοντας, «σήμερα, πόσοι είμαστε διατεθειμένοι να εμπιστευόμαστε μόνο τον Ιησού; Σήμερα, πόσοι έχουμε το κουράγιο να εκτιμήσουμε περισσότερο από τις εμπειρίες μας και τις σπουδές μας και τις δεξιότητές μας και τις ικανότητές μας, αυτό που εμείς αποδίδουμε στον εαυτό μας και όχι τον Ιησού;»