Ο Λόγος του Κυρίου από την Καθολική Εκκλησία

Χαρούμενη και δημιουργική αναμονή, πάντα σε ετοιμότητα

  • Κυριακή, 29 Νοεμβρίου, 2020 - 13:22

Στο πλαίσιο της σημερινής εκπομπής "Ο Λόγος του Κυρίου" από την Καθολική Εκκλησία, ο π. Γιάννης Μαραγκός μας μιλάει για το καινούριο λειτουργικό έτος που ξεκινάει από αυτή την Κυριακή, τη λειτουργική περίοδο της παρουσίας ή του ερχομού, η οποία ολοκληρώνεται τη μέρα των Χριστουγέννων.

Μία περίοδο που την χαρακτηρίζει η χαρούμενη και δημιουργική αναμονή χωρίς εφησυχασμούς ή φανατισμούς αλλά πάντα σε ετοιμότητα για να αναγνωρίσουμε τα σημεία που προαναγέλλουν τον ερχομό του Σωτήρα και όταν θα έλθει να είμαστε έτοιμοι να τον δεχθούμε.

Αυτή την αέναη ετοιμότητα περιγράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος στην παρακάτω σύντομη παραβολή:

Τον καιρό εκείνο είπε ο Ιησούς στους μαθητές του «Προσέχετε. Αγρυπνείτε. Διότι δε γνωρίζετε πότε θα είναι ο καιρός. Σαν κάποιο άνθρωπο που ανεχώρησε από την πατρίδα του και άφησε το σπίτι του και έδωσε στους δούλους του την εξουσία, στον καθένα το έργο του. Και στο θυρωρό έδωσε την εντολή να αγρυπνεί. Αγρυπνείτε λοιπόν γιατί δε γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού. Το βράδυ ή τα μεσάνυχτα; Στο λάλημα του πετεινού ή το πρωί; Μη τυχόν και έρθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμάστε. Αυτό σας λέω κι αυτό που λέω σε σας το λέω σε όλους. Αγρυπνείτε. Λόγος του Κυρίου».

Ο Ιησούς παρομοιαζει το Θεό με αφεντικό που εμπστεύεται στους εργάτες του δηλαδή στον άνθρωπο να διαχειριστεί την περιουσία του δηλαδή τη δημιουργία του. Το σίγουρο είναι ότι αυτό το αφεντικό θα γυρίσει. Η παραβολή εφιστά τους υπηρέτες την προσοχή ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουμε και να αφήσουμε το έργο που μας ανατέθηκε να εκτελέσουμε με πολλή επιμέλεια, ανεκτέλεστο, διότι αργά ή γρήγορα αυτό το αφεντικό γυρίζει και εμείς θα έπρεπε να είμαστε σε ετοιμότητα να το δεχθούμε.

Να αγρυπνούμε για να μην πάρουμε τη ζωή μας σα δεδομένη. Να μη ζούμε ανερμάτιστοι, αφηρημένοι και απρόσεκτοι για το τι συμβαίνει γύρω μας και να μη βλέπουμε την ομορφιά που μας περιβάλλει ως σημεία της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας, και όχι να προσέχουμε μόνο το τι το εγώ μας, προστάζει.