Λιτάνευση του Επιταφίου στο Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου

Συγκίνηση, ρίγος κι ένα έντονο συναίσθημα λύπης και νοσταλγίας για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, που έφυγαν από κοντά τους, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κοινό στις καρδιές τους, ένιωσαν όλοι όσοι παρευρέθηκαν το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής στη λιτάνευση του Επιταφίου στο Κοιμητήριο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου Β’.

Τον Επιτάφιο συνόδευσαν ο Δήμαρχος Σύρου – Ερμούπολης, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, πρόσκοποι αλλά και πιστοί, οι οποίοι παρακολούθησαν τη λιτανεία με δάκρυα θλίψης αλλά και οδύνης για την απώλεια των αγαπημένων προσώπων τους.

Τη λιτάνευση πλαισίωσε η Φιλαρμονική του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης, παιανίζοντας πένθιμα εμβατήρια, υπό τη διεύθυνση της αρχιμουσικού Alice Labarche.

Ο δρόμος από τον θάνατο στη ζωή και από τη φθορά στην Ανάσταση

Στο μήνυμά του, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος, τόνισε ότι, κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα ο Χριστός, ο Μεγάλος νεκρός που όσοι τον σταύρωσαν, νόμισαν ότι ηττήθηκε από τον Θάνατο, αναστημένος από τους νεκρούς καλεί όλους τους κεκοιμημένους που βρίσκονται στους τάφους, στο οστεοφυλάκιο και τα χωνευτήρια, να τον ακολουθήσουν σε αυτόν τον δρόμο από τον θάνατο στη ζωή και από τη φθορά στην Ανάσταση.

Διαβεβαίωσε μάλιστα τους πιστούς ότι, οι ψυχές των ανθρώπων είναι ζωντανές, βρίσκονται στον παράδεισο, στην αγκαλιά του Θεού, συνεχίζουν να ζουν και να υπάρχουν, να επικοινωνούν μαζί μας διά της προσευχής, τόσο της δικής τους όσο και της δικής μας προς τον Θεό.

«Οι νεκροί ενταφιάζονται για να καταδείξουν μέσα από τον ενταφιασμό τους το μήνυμα της Αναστάσεως. Μοιάζουν σαν τους σπόρους, που τον χειμώνα αναπαύονται μέσα στη γη, ενώ την άνοιξη αρχίζουν σιγά σιγά να βγάζουν τα όμορφα και ευώδη λουλούδια των καιρών. Εδώ που είμαστε, καθώς αγκαλιάζουμε τα πρόσωπά τους, καθώς περιποιούμαστε τους λευκομάρμαρους τάφους τους, καθώς τους στολίζουμε με λουλούδια και τους ραίνουμε με τα δάκρυα του αποχωρισμού, είναι σαν να τους λέμε «ξέρουμε ότι είστε εδώ, ότι δεν χαθήκατε, ότι μας ακούτε, ότι μας αισθάνεστε, ότι απολαμβάνετε αυτά τα λίγα πια που έχουμε να σας προσφέρουμε, ότι μέσα από την ψυχή σας, που είναι γεμάτη ουράνιο φως θέλετε να μας ευχαριστήσετε, αλλά δεν μπορούμε να σας ακούσουμε».