Σύλλογος ατόμων με προβλήματα όρασης Κυκλάδων “ΑΡΩΓΗ”

Εισαγωγή στον κόσμο της τυφλότητας

Την ευκαιρία να βιώσει τον τρόπο αντίληψης, τους φόβους και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους τα άτομα με προβλήματα όρασης, είχε η Συριανή κοινωνία, μέσα από το τριήμερο δράσεων με τίτλο “Το λευκό μπαστούνι και η ζωή γύρω μας”.

Ο Σύλλογος ατόμων με προβλήματα όρασης Κυκλάδων “ΑΡΩΓΗ”, σε συνεργασία με την εκπαιδεύτρια κινητικότητας, προσανατολισμού και δεξιοτήτων καθημερινής διαβίωσης, Λία Αβραάμ εισήγαγαν τους φορείς και τους πολίτες της Σύρου στον κόσμο της τυφλότητας.

Καθημερινά εμπόδια

Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα, νομικά τυφλός θεωρείται οποιοσδήποτε έχει όραση κάτω του 1/20. Παρόλα αυτά, πέρα από τους ανθρώπους με ολική απώλεια όρασης, υπάρχουν πολλά άτομα που έχουν χαμηλή όραση. “Η ζωή των ανθρώπων που δε βλέπουν καθόλου ή που βλέπουν λίγο είναι πάρα πολύ δύσκολη για έναν και μόνο λόγο, γιατί ζούμε σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον” ανέφερε χαρακτηριστικά η κ. Αβραάμ, σημειώνοντας ότι δεν είναι λίγες οι φορές που άτομα με προβλήματα όρασης έχουν βρεθεί αντιμέτωπα με πεζοδρόμια -κατειλημμένα είτε από σταθμευμένα οχήματα, είτε από τις πραμάτειες επιχειρήσεων-, με αποτέλεσμα να είναι αναγκασμένα να προβούν σε πολλαπλούς ελιγμούς, προκειμένου να φτάσουν με μεγάλη καθυστέρηση στον προορισμό τους.

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται δέκα εκπαιδευτές κινητικότητας, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την εκπαίδευση των ατόμων με χαμηλή όραση ή ολική απώλεια όρασης να κυκλοφορήσουν στο δρόμο με ασφάλεια, ανεξαρτησία και να είναι απολύτως αυτόνομοι και σε θέση οποιαδήποτε στιγμή να κινηθούν σε γνωστό ή άγνωστο περιβάλλον. Οι δεξιότητες αφορούν την αυτοεξυπηρέτηση, ξεκινώντας το 24ωρο από το πρωινό, την προσωπική υγιεινή, την καθαριότητα του σπιτιού, την οργάνωση της ντουλάπας, την επιλογή των ρούχων. Παρότι για τους βλέποντες, όλα αυτά είναι αυτονόητα, οι εκ γενετής τυφλοί θα πρέπει να αρχίσουν την εκπαίδευση από το μηδέν, ενώ εκείνοι που έχασαν στην πορεία την όρασή τους θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τα πράγματα και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Τι κάνουμε όταν συναντούμε έναν μη βλέποντα

Στη συνέχεια, το κοινό ενημερώθηκε για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε ένα άτομο με πρόβλημα όρασης. Όταν του απευθυνόμαστε, είναι καλό να του μιλάμε με το όνομά του, ώστε να είναι σίγουρος ότι αυτά που του λέμε απευθύνονται στον ίδιο. Όταν συνομιλούμε μαζί του, δεν θα πρέπει να υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας, καθώς η απώλεια της όρασης δεν συνεπάγεται και απώλεια ακοής. Όταν θελήσουμε να συνοδεύσουμε ένα άτομο με πρόβλημα όρασης, καλό είναι να το αφήσουμε να μας πιάσει από τον αγκώνα, ενώ εμείς προχωράμε μισό βήμα πιο μπροστά από αυτό. Όταν φτάσουμε στο σημείο απ' όπου θα συνεχίσει μόνο του, θα πρέπει να φροντίσουμε να τον πληροφορήσουμε για το πού ακριβώς βρίσκεται. Κάθε άτομο με πρόβλημα όρασης θέλει να ξέρει ποιος άλλος είναι στον ίδιο χώρο με αυτό. Θα πρέπει να πούμε το όνομά μας και να συστήσουμε όποιον άλλο βρίσκεται στον ίδιο χώρο. Αυτό που θα πρέπει να γίνει σε όλους “κτήμα” είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν κλείνουμε τα πεζοδρόμια και τους κοινόχρηστους χώρους με αντικείμενα που κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί, όπως μηχανάκια, σκουπίδια, αυτοκίνητα, κούτες), ενώ οφείλουμε να σταματάμε το αυτοκίνητο πάντα πριν τη διάβαση των πεζών και όχι πάνω ή μπροστά σε αυτήν.

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την τελευταία ημέρα των εκδηλώσεων η δράση “Δες όπως και εγώ”, όπου οι συμμετέχοντες έκαναν μία βόλτα με βιωματικό χαρακτήρα στην πλατεία Μιαούλη, φορώντας μάσκες και κρατώντας το λευκό μπαστούνι, ώστε να αντιληφθούν όλοι πρακτικά τι εμπόδια συναντούν τα άτομα με οπτική αναπηρία στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Ετικέτες: