Φιλοξενία μετ΄ εμποδίων

Συνεχίζεται η άφιξη προσφύγων στο νησί της Σύρου, με τη νέα ολιγομελή ομάδα Ιρανών και Ιρακινών να οδηγήθηκε το Σάββατο το μεσημέρι, σε διαθέσιμο χώρο στην περιοχή του Μέγα Γιαλού για την ολιγόωρη παραμονή της στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων.

Συγκεκριμένα, πρόκειται για την τέταρτη ομάδα προσφύγων που αφίχθη στο νησί εντός σύντομου χρονικού διαστήματος από την πρώτη οργανωμένη υποδοχή που επεφύλαξε ο τόπος στους πρώτους 60 συνανθρώπους μας, η οποία και οδηγήθηκε τελικώς στο Κατασκηνωτικό Κέντρο “Νήτες”, αφού δεν υπήρξε διάθεση άλλου χώρου και μάλιστα πλησίον του λιμένα της πόλης.

Το εν λόγω γεγονός, αλλά και συνολικά η στάση του Δήμου να δηλώσει πως δεν δύναται να διαθέσει πλέον κατάλληλο χώρο για την παραμονή τους, έχει προκαλέσει ήπιες δημόσιες τοποθετήσεις αντίθεσης - διαμαρτυρίας από μερίδα αλληλέγγυων πολιτών, από εκπαιδευτικούς αλλά κι από αιρετούς, στις φωνές των οποίων έρχεται να προστεθεί σήμερα, η προσωπική δήλωση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Σύρου, Νίκου Παγίδα.

Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, σε όσα δήλωσε προς τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, υπογράμμισε πως, το κοινωνικό πρόσωπο της Σύρου, οφείλει να δηλώνεται και μάλιστα μέσω του Δήμου, όχι μόνον για ηθικούς λόγους, αλλά κυρίως για ιστορικούς λόγους μα και λόγους μνήμης, υπενθυμίζοντας επιγραμματικά το γεγονός της οικοδόμησης της Ερμούπολης από πρόσφυγες.

Η τέταρτη ομάδα προωθήθηκε... στον Μέγα Γιαλό

Ειδικότερα, στο νησί της Σύρου έφθασαν λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι του Σαββάτου με το πλοίο Champion Jet 2, 38 πρόσφυγες με καταγωγή από το Ιράν και το Ιράκ, ανάμεσα στους οποίους και μικρά παιδιά, που συνοδεία αστυνομικής δύναμης, αποβιβάστηκαν στον λιμένα της Ερμούπολης προκειμένου να μεταφερθούν στον διαθέσιμο χώρο που παραχωρήθηκε στο χωριό του Μέγα Γιαλό.

Άνδρες της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ν. Αιγαίου καθώς όμως και λεωφορείο των ΚΤΕΛ που μίσθωσε η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου ανέλαβαν τη μετακίνησή τους προς το Κατασκηνωτικό Κέντρο “Νήτες” μετά το ταξίδι που πραγματοποίησαν οι ίδιοι από το Ηράκλειο της Κρήτης με το Champion Jet 2, το οποίο έκανε παράκαμψη για να προσεγγίσει το λιμάνι της Σύρου και να διευκολύνει την άφιξη των προσφύγων.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η επιβίβαση των προσφύγων πραγματοποιήθηκε για μία ακόμη φορά με τάξη και ασφάλεια, ενώ το λεωφορείο συνόδευσαν στον Μέγα Γιαλό αστυνομικοί, οι οποίοι και παρέμειναν μέχρι τη βραδινή προγραμματισμένη αναχώρησή τους για το λιμάνι της Ερμούπολης κι από εκεί, ακτοπλοϊκώς, για το hot spot της Κω.

Πρέπει να σημειωθεί πως, η απόφαση να φιλοξενηθούν οι 38 πρόσφυγες στον Μέγα Γιαλό υπήρξε αποτέλεσμα της μη διάθεσης χώρου στην Ερμούπολη, με αποτέλεσμα μάλιστα η άφιξή τους στο Κατασκηνωτικό Κέντρο - λόγω της δυσκολίας εξαιτίας του περιορισμένου πλάτους του δρόμου -, να ολοκληρώθηκε με αυξημένη δυσκολία αλλά και με όχημα της Αστυνομίας, αφού το λεωφορείο δεν κατέστη εφικτό να φθάσει ως τον συγκεκριμένο χώρο.

Υπενθυμίζεται πως, η πρώτη ομάδα προσφύγων στη Σύρο φιλοξενήθηκε στον Επιβατικό Σταθμό Ερμούπολης, η δεύτερη στο φουαγέ του Δημοτικού Κολυμβητηρίου ενώ η τρίτη ομάδα λόγω μη διάθεσης χώρων, “στοιβάχτηκε” στο κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου στην περιοχή Βαπόρια.

“Η προσφορά, τιμή στη μνήμη των προγόνων μας”

Με αφορμή τα ανωτέρω γεγονότα, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Σύρου, Νίκος Παγίδας προέβη σε δημόσια προσωπική τοποθέτηση, απευθύνοντας σαφές κοινωνικό μήνυμα προς την τοπική κοινωνία της Σύρου, προσκαλώντας ταυτόχρονα τη Δημοτική Αρχή να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και με τη συμπεριφορά της να τιμήσει τη μνήμη των ανθρώπων που οικοδόμησαν την Ερμούπολη, μέσω της αρωγής προς τους σημερινούς πρόσφυγες.

“Ένα θέμα που προσωπικά με έχει θίξει είναι η στάση του Δημάρχου όσον αφορά την υποδομή που δεν παρέχει για να έχουν καλύτερες συνθήκες παραμονής στο νησί οι πρόσφυγες” ανέφερε αρχικά ο κ. παγίδας, εξηγώντας ευθύς αμέσως πως, αυτή η ενόχλησή του “είναι κάτι που προέρχεται από την καταγωγή μου”. Σύμφωνα με όσα γνωστοποίησε, “Είμαι παιδί από Χιώτες πρόσφυγες. Είμαι παιδί από μάνα οικονομική μετανάστρια από τη Δυτική Ευρώπη, 52 ετών. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι αυτά τα πράγματα σε έναν τόπο που έχει χτιστεί από τους πρόσφυγες, εάν συνέβαιναν τα ίδια τότε, δεν θα είχε πατήσει κανένας πρόσφυγας στο νησί”.

Από την πλευρά του, πρόσθεσε μάλιστα πως, “Παρακαλώ και καλώ τον Δήμο και τον Δήμαρχο όπως αναθεωρήσει την άποψη που έχει, ούτως ώστε να τιμά και τη μνήμη των ανθρώπων αυτών που έφτιαξαν αυτήν την πόλη την οποία αυτή τη στιγμή μπορεί και διαχειρίζεται” συμπληρώνοντας ακόμη πως, “είναι ένα αίτημα όχι μόνο κοινωνικό, αλλά είναι και ηθικό” καθώς όπως εξήγησε ο ίδιος αν δεν προέβαινε σε δημόσια τοποθέτηση, “δεν θα τιμούσα τη μνήμη των προγόνων μου ή την ύπαρξη της μητέρας μου”.

Σχολιαστικά μάλιστα, υποστήριξε πως. “δεν πρέπει κάθε φορά να μένουμε σε μέρες μνήμης μόνο και να τιμούμε τους ανθρώπους αυτούς, όπως για παράδειγμα πριν λίγο καιρό στην ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής καταστροφής” τονίζοντας κατηγορηματικά πως οφείλουμε όλοι “να μην ξεχνάμε και να εκτελούμε τον ρόλο μας”.

Και ο ρόλος μας βάσει των όσων ανέφερε, “είναι να διαιωνίζουμε αυτή τη μνήμη”.

Κλείνοντας τη δήλωσή του μάλιστα, πρόσθεσε πως, οι πρόσφυγες “είναι άνθρωποι” κι ως εκ τούτου, επικαλούμενος ακόμη και το θρησκευτικό συναίσθημα συμπολιτών μας, κατέληξε, λέγοντας πως “το ευαγγέλιο λέει μεταξύ άλλων πως, ό,τι μπορούμε, να το προσφέρουμε” και μάλιστα όπως υπογράμμισε κατηγορηματικά τέλος, “χωρίς αντιδικίες αναφορικά με κάτι που είναι η μνήμη και η ζωή αυτού του τόπου”.