Το 4ο Δημοτικό Σχολείο Ερμούπολης αποχαιρέτησε τον -επί 25 χρόνια- διευθυντή του, Παναγιώτη Λίτσα

“Θα είναι πάντα το δεύτερο σπίτι μου”

Εξομολογήσεις και ευχές στενών φίλων και συνεργατών για μία νέα δημιουργική πορεία στη ζωή του

Σε κλίμα συγκίνησης και νοσταλγίας, γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί του 4ου Δημοτικού Σχολείου Ερμούπολης αποχαιρέτησαν τον διευθυντή, φίλο και συνεργάτη τους Παναγιώτη Λίτσα, ο οποίος μετά από 30 χρόνια απαράμιλλης προσφοράς πήρε την απόφαση να συνταξιοδοτηθεί, χαράσσοντας μία νέα πορεία στη ζωή του.

Ο κ. Λίτσας προϋπηρέτησε στο 4ο Δημοτικό από το 1983 και για 5 έτη ως δάσκαλος, ενώ από το 1991 μέχρι και σήμερα ως Διευθυντής. Καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στον ορθολογισμό και στο συναίσθημα, υπηρετώντας με συνέπεια, σεβασμό και αγάπη προς όλους.

Παράλληλα, υπήρξε υποκινητής καινοτόμων δράσεων, πρωτοστατώντας στο σύγχρονο αξίωμα που θέλει το σχολείο να αποτελεί κοιτίδα πολιτισμού και φωτός στην τοπική κοινωνία.

Με ένα συλλεκτικό φωτογραφικό αφιέρωμα, παλαιότεροι και νυν εκπαιδευτικοί του σχολείου ευχήθηκαν στον κ. Λίτσα κάθε ευτυχία, δημιουργικότητα και γαλήνη να συνοδεύουν τον εκτός υπηρεσίας βίο του.

Ελπίδα Ρούσσου Ραφιοπούλου

“Με τον Παναγιώτη συνεργαστήκαμε από το 1980, όταν πήγαμε μαζί στο 4ο Δημοτικό Σχολείο. Μόνο καλά λόγια και ευχάριστες αναμνήσεις, έχω να θυμάμαι. Πάντα με ενεθάρρυνε σε όποιο πρόγραμμα πρότεινα. Εκτιμούσε την εργασία μου, με σεβόταν και τον σεβόμουν. Ήταν ο καλύτερος διευθυντής που είχα, στα 34 χρόνια που εργάστηκα. Επικροτούσε και ενεθάρρυνε στην υλοποίηση όλων των πρωτοπόρων σχολικών προγραμμάτων. Αν και έχω συνταξιοδοτηθεί από το 2010, δεν παύω να θεωρώ το 4ο Δημοτικό “Σχολείο μας” και τον Παναγιώτη “Διευθυντή μας”. Καλή ξεκούραση Παναγιώτη. Οι γλυκές αναμνήσεις της εργασίας σου, να σε συνοδεύουν πάντα”.

Ματίνα Ψάλτη

“Τα λόγια μερικές φορές δεν έχουν τη δύναμη να εκφράσουν τα συναισθήματα που νιώθεις για έναν άνθρωπο. Πόσω μάλλον για έναν συνάδελφο διευθυντή που για 18 περίπου χρόνια μοιραζόμασταν την ίδια επαγγελματική στέγη. Ο κ. Λίτσας Παναγιώτης ήταν πάντα ο πρώτος που ερχόταν στο σχολείο και ο τελευταίος που έφευγε. Είχε το 4ο δημοτικό σαν δεύτερο σπίτι του και φρόντιζε για όλους και για όλα. Νιώθω τυχερή που υπήρξα συνεργάτης του και έμαθα πολλά από έναν άνθρωπο αξιόλογο και ανήσυχο που προσπαθούσε καθημερινά για το καλύτερο. Του εύχομαι από καρδιάς, από δω και πέρα να έχει μια πορεία εξίσου δημιουργική και ενδιαφέρουσα στα μονοπάτια της ζωής, της χαράς και της γνώσης”.

Ρένα Λουιζίδου

Από το 1995 και επί 8 ολόκληρα χρόνια που εργάζομαι σε αυτό το σχολείο γνώρισα τον Παναγιώτη ως διευθυντή, συνάδελφο, συνεργάτη και συνοδοιπόρο στο δύσκολο και δημιουργικό έργο που επιτελούμε καθημερινά. Μαζί δουλέψαμε, συνεργαστήκαμε, κουραστήκαμε, εξεγερθήκαμε, διασκεδάσαμε και αφήσαμε το αποτύπωμά μας, το λιθαράκι μας στο δεύτερο σπίτι μας, που λέγεται 4ο Δημοτικό Σχολείο Ερμούπολης. Εγώ βέβαια είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του από το 1989-1990, όταν κάναμε παρέα μία εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή για το βιβλίο με τίτλο “Ε φίλε, διαβάζουμε”; Θέλω να ευχηθώ από βάθος καρδιάς να έχει υγεία και να χαρεί τη σύνταξή του. Θα χαιρόμαστε πολύ να περνάει από το 4ο δημοτικό σχολείο και να μας βοηθάει με τις πολύτιμες γνώσεις του όταν θα τον χρειαζόμαστε”.

Γιούλη Τσακαλίδου

“Στο 4ο Δημοτικό σχολείο με διευθυντή τον Παναγιώτη Λίτσα γνώρισα την υποστήριξη, την ανθρωπιά, την ευαισθησία και την ελευθερία για δημιουργία. Ο ίδιος αποτέλεσε για εμάς παράδειγμα προς μίμηση, υποκινητής και δημιουργός νέων ιδεών. Ανέδειξε το σχολείο μας ως κοιτίδα πολιτισμού και δημιούργησε ένα οικείο περιβάλλον, μία ολόθερμη αγκαλιά τόσο για μαθητές, όσο και για συναδέλφους. Συνάδελφε Παναγιώτη κοίταξε πίσω σου με ευχαριστία και μπροστά σου με ελπίδα. Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις”.

Νίκος Ρούσσος

"Ετούτες τις μέρες, όπου συντελούνται ραγδαίες αλλαγές στην πατρίδα μας και στην Εκπαίδευση ειδικότερα, ο Παν. Λίτσας αφήνει πίσω του μια πολυετή προσφορά σε ένα σχολείο όπου φοίτησε και υπηρέτησε για πάνω από 30 χρόνια. Θα τον θυμάμαι, ως άνθρωπο για την καλοσύνη του, την ευγένειά του και την αγάπη του για τα παιδιά, το βιβλίο και το έντεχνο τραγούδι. Δεν σταματούσε ποτέ να επιζητεί συνεχώς κάτι καλύτερο για το σχολείο. Δεν τον διακατείχε ποτέ η γνωστή “δημοσιοϋπαλληλική” νοοτροπία που δυστυχώς συναντούμε στο δημόσιο τομέα."

Από την πλευρά του, ο κ. Λίτσας δηλώνει συγκινημένος από τα “κύματα” αγάπης που δέχεται καθημερινά. “Κρατάω μέσα μου όλες αυτές τις χαρές που μου έδωσαν γονείς, συνάδελφοι και παιδιά, με τα οποία μοιράστηκα την αισιοδοξία και τη ζωντάνια τους. Μετά από τόσα χρόνια το 4ο δημοτικό θα είναι πάντα το δεύτερο σπίτι μου”, καταλήγει.