Παράγει πολιτισμό ο Έλληνας της νέας εποχής;

Ήταν ένα πρωινό του Ιουλίου όταν άκουσα ένα αυτοκίνητο να παρκάρει έξω από την πόρτα του κήπου. Όπως πάντα, έριξα μια ματιά και είδα ένα συμπαθέστατο ζευγάρι που είχε στηθεί πολύ διακριτικά έξω από την πόρτα και «θαύμαζε» όπως τους άκουσα να λένε αυτή την υπέροχη εικόνα του Φοίνικα υπό άλλη οπτική γωνία.

Τους πλησίασα, ήταν διστακτικοί και δεν πέρασαν καθόλου ούτε λίγο πιο μέσα στον χώρο του κήπου. Τους προσκάλεσα να περάσουν, να κατέβουν στη θάλασσα, να κολυμπήσουν αν ήθελαν. Ήταν άνθρωποι με ποιότητα και ευγενέστατοι. Ήλθαν πρώτοι φορά στη Σύρο, (γοητεύθηκαν απ’ το νησί μας) και τους άρεσαν οι άνθρωποι, όσους συνάντησαν. Ο γιος τους ήλθε και μένει στη Σύρο και φυσικά έκαναν αυτό το ταξίδι χάριν του παιδιού τους.

Φεύγοντας από το Φοίνικα μου ζήτησαν να τους βοηθήσω πως θα πάνε στου…Τσιροπινά. Τους εξήγησα και τους έδειξα όσο φαίνεται από τον Φοίνικα η έπαυλη. Ευχαρίστησαν και έφυγαν. Ποιος ξέρει, σκέφτηκα τι έχουν ακούσει γι’ αυτό τι υπέροχο κτίριο και θέλησαν να το επισκεφθούν.

Την άλλη μέρα το πρωί ξαναήλθαν, αλλά ήταν σκασμένοι στα γέλια. Δεν θα σας ενοχλήσουμε πολύ, μου είπαν. Ήλθαμε μόνο να σας πούμε πως ήταν η χθεσινή ημέρα μας και ιδιαίτερα οι εξαιρετικές εμπειρίες που αποκομίσαμε εξ’ αιτίας ενός λάθους μας. Και μου είπαν: Επειδή ο γιος μας αγόρασε σπίτι στη Σύρο, χρειάστηκε να μπει το δικό του όνομα στον λογαριασμό της ΔΕΗ. Είπαμε να τον βοηθήσουμε και να φροντίσουμε εμείς αυτά τα τυπικά. Ρωτήσαμε που είναι τα γραφεία της ΔΕΗ και οι άνθρωποι μας είπαν: στην πλατεία Τσιροπινά! Γελάμε όπως βλέπετε, γιατί κάναμε λάθος και ενώ βρισκόμαστε στην Ερμούπολη νομίσαμε ότι τα γραφεία ήταν στην έπαυλη Τσιροπινά στην Ντελλαγκράτσια, άλλωστε μας είχαν μιλήσει γι’ αυτό το ωραίο προάστιο, τις επαύλεις κ.α. Και όταν φθάσαμε, μας υποδέχθηκε ένας ευγενέστατος κύριος, μας εξήγησε που είναι τα γραφεία της ΔΕΗ στην Ερμούπολη και με πολύ καλή διάθεση θέλησε να μας ενημερώσει για την οικογένεια Τσιροπινά και μας ξενάγησε σ’ αυτό το υπέροχο κτίριο, που ήταν, λέει, η εξοχική κατοικία της οικογένειας. Ήταν μια μοναδική εμπειρία για μας και η ιστορική γνώση που αποκτήσαμε από την ξενάγησή του Πέτρου και κυρίως γιατί γνωρίσαμε έναν άνθρωπο με ευγένεια και άριστη συμπεριφορά που σπάνια συναντάς στην σημερινή Ελλάδα.

Φεύγοντας μας προσέφερε εκ μέρους του Δήμου, ενημερωτικό φυλλάδιο και ένα φάκελο με μεταξοτυπίες έργων Συριανών ζωγράφων.

Και δεν έφτανε μόνο αυτό. Ιδιαίτερα μας συγκίνησε ένα δώρο πρωτόγνωρο για μας.

Στην πόρτα εξόδου ήταν ένα καλάθι με σύκα που δεν τα γνωρίζαμε. Μας είπε ο Πέτρος ότι αυτά είναι λουμπάρδικα και… μας τα χάρισε. Αυτά τα σύκα δεν τα έχουμε στην δική μας περιοχή. Υπέροχο δώρο! Και φυσικά ο τρόπος προσφοράς. Είστε ιδιαίτεροι άνθρωποι εσείς οι Συριανοί!! Χαμογέλασα, τους ευχαρίστησα και βέβαια δεν έκανα κανένα σχόλιο. Δάκρυσα βέβαια. Α, ναι, υπήρξε και μια συνέχεια. Επειδή είχε πολύ αέρα και κύμα στη θάλασσα εκείνες τις ημέρες, ρώτησαν τον Πέτρο αν υπήρχε μια πιο ήρεμη παραλία. Κι εκείνος τους είπε ότι ίσως προς Μέγα Γιαλό και Βάρη θα ήταν λίγο καλλίτερα. Και πήγαν και έκαναν το μπάνιο τους και πήγαν σε μια ταβέρνα για φαγητό, όπου στο τέλος τους προσέφεραν λίγα λουμπάρδικα! Τότε, μαζί με τις ευχαριστίες τους είπαν στον ιδιοκτήτη ότι εδώ «πρωτογνώρισαν» τα λουμπάρδικα, πως τα γνώρισαν και σκέφθηκαν να φυτέψουν και στο δικό τους κτήμα, εκεί στην κεντρική Ελλάδα, μια τέτοια συκιά. Και τότε ο ιδιοκτήτης… τους προσέφερε μια γλάστρα που είχε φυτέψει μια…λουμπαρδίκα!!

Θεέ μου, υπάρχουν ακόμη Έλληνες που παράγουν πολιτισμό. Και αυτός ο σημερινός πολιτισμό κτίζεται με τα έργα και την συμπεριφορά! Μπράβο Πέτρο, με τη συμπεριφορά σου τιμάς τον Δήμο μας κι εμάς τους Συριανούς. Δεν ξέρω ποιος χάρισε τη λουμπαρδίκα, αλλά… μπράβο του.

Έφυγαν δύο άνθρωποι με άριστες εντυπώσεις απ’ το νησί μας