"Οι κόρες του Χάους"

Την ιστορία της μεγάλης θεατρικής οικογένειας της Κυβέλης και της ιδιαίτερης σχέσης της με τα έργα του Πιραντέλο παρουσιάζει με πρωτότυπο και ενίοτε ανατρεπτικό τρόπο η ταινία docufiction μικρού μήκους “Οι κόρες του Χάους”, μία συμπαραγωγή του Ινστιτούτου Κυβέλη και της Tetrafillon Films, με γυρίσματα τόσο στην Αθήνα, όσο και τη Σύρο.

Με φόντο την Ελλάδα και την Ευρώπη του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, η ταινία μας μεταφέρει εκατό χρόνια πριν, στο ανέβασμα της “Μέγγενης” του Πιραντέλο στο θέατρο της Κυβέλης. Το 1914 ήταν η πρώτη φορά που έργο του μεγάλου Ιταλού δραματουργού παρουσιάστηκε εκτός Ιταλίας.

Στην ταινία συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Ευαγγελία Καπόγιαννη, Μαρία Μπρανίδου, Αγγελίνα Κλαυδιανού και Δημήτρης Νικολόπουλος, ενώ ρόλο – κλειδί κρατά η Κυβέλη Θεοχάρη – Ζωγραφίδη, εγγονή της μεγάλης Ελληνίδας commedienne, η οποία κάνει την επανεμφάνισή της, μετά από απουσία ετών.

Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Αλεσάντρο Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο με την κ. Βαλεντίνη Ποταμιάνου. Η Διεύθυνση φωτογραφίας ανήκει στον Πάνο Γκόλφη και η μουσική στον Rocco De Saints.

Γυρίσματα στην Αθήνα και στη Σύρο

Σημειώνεται ότι μεγάλο μέρος των γυρισμάτων έχει πραγματοποιηθεί στην οικία της οικογένειας Κυβέλη στην Αθήνα, ενώ πρόσφατα ολοκληρώθηκε ο βασικός κορμός των γυρισμάτων στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων με το Θέατρο Απόλλων και το απέραντο αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο να “πρωταγωνιστούν”.

“Το 2014 συμπληρώνονται 100 χρόνια από μεγάλα ιστορικά γεγονότα, όπως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ωστόσο, δίπλα στα μεγάλα γεγονότα, υπάρχουν πάντα και τα μικρά, που καμιά φορά δείχνουν ασήμαντα, αλλά δεν είναι στο χρόνο”, δηλώνει στην “Κοινή Γνώμη” η κ. Ποταμιάνου, υπεύθυνη του Ινστιτούτου Κυβέλη στη Σύρο. Όπως υπογραμμίζει, το 1914, με τη λήξη των Βαλκανικών πολέμων, η Κυβέλη ανεβάζει για πρώτη φορά στο θέατρό της Λουίτζι Πιραντέλο, όταν στην Ελλάδα δεν τον γνωρίζει σχεδόν κανείς. “Μπορεί ο κόσμος να μην τον ξέρει, αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς δημιουργούς, καθώς είναι ο πρώτος που μιλάει για το παράλογο της ζωής. Ότι υπάρχουν δύο πραγματικότητες. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του πραγματικότητα. Και με τα προσωπεία τα οποία εναλλάσσονται στο θέατρο σαν πρίσματα, παίρνει κανείς πολλές μορφές ζωής και αλήθειας”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Εμβόλιμες αναφορές στην ιστορία της Ελλάδας

Προσθέτει μάλιστα, ότι στόχος της ταινίας είναι η ανάδειξη της σημαντικής αυτής επετείου, η οποία αποτελεί “σταθμό” στην ιστορία του θεάτρου. “Γιατί να κρατάμε τις μεγάλες στιγμές του ελληνισμού και του πολιτισμού στα ντουλάπια”; επισημαίνει.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία επικεντρώνεται στις τρεις θεατρικές γενιές της οικογένειας, την Κυβέλη Ανδριανού, την κόρη της Μιράντα Μυράτ και την εγγονή της Κυβέλη Θεοχάρη, οι οποίες αφηγούνται την ιστορία του θεάτρου σχετικά με τον Πιραντέλο, με εμβόλιμες αναφορές στην ιστορία της Ελλάδας. “Όλα αυτά τα μεγάλα και τα μικρά γεγονότα αποτελούν τη συλλογική μνήμη, όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και της Ευρώπης”, τονίζει η κ. Ποταμιάνου.

Η ταινία θα παρουσιαστεί τον προσεχή Νοέμβριο στο συνέδριο του Πιραντέλο στο Αγκριτζέντιο στη Σικελία και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο της Κατάνια, το οποίο διέθεσε στην παραγωγή σχετικό φωτογραφικό υλικό.

“Γέφυρα” Ελλάδας-Ιταλίας

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλεσάντρο Σπηλιωτόπουλος συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Κυβέλη, καθώς πριν από δύο καλοκαίρια ο Ελληνοιταλός σκηνοθέτης είχε παρουσιάσει στην ταράτσα του, με την μαγευτική θέα, το multimedia project “Η Ερμούπολη συναντά τον Ωκεανό”, με προβολή σε δύο παράλληλες οθόνες. Επιπλέον, επιμελήθηκε και το βίντεο του Ινστιτούτου, το οποίο έχει μεταφραστεί τόσο στα αγγλικά, όσο και στα ιταλικά.

Σε δηλώσεις του στην “Κοινή Γνώμη”, ο κ. Σπηλιωτόπουλος εξηγεί ότι “με την ιστορία της οικογένειας της Κυβέλης, την οποία θέλαμε να αναδείξουμε, “παντρέψαμε” και την κοινή μας αγάπη για τον Πιραντέλο”. Όπως σημειώνει, το έναυσμα για την ταινία ήταν ένα λεύκωμα για την οικογένεια του Ιταλού δραματουργού, το οποίο παρουσιάστηκε στην Αθήνα τον περασμένο χειμώνα. “Αυτό μας έδωσε το ερέθισμα να δημιουργήσουμε κάτι, με το οποίο θα ενώναμε κατά κάποιον τρόπο αυτές τις δύο οικογένειες, με φόντο το θέατρο”, αναφέρει χαρακτηριστικά. Προσθέτει επίσης, ότι η ταινία αποτελεί μία “γέφυρα” μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Για το λόγο αυτό, πραγματοποιήθηκαν γυρίσματα στο Θέατρο “Απόλλων”, το οποίο αποτελεί μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου. “Έχουμε δώσει πολλές τέτοιες στιγμές, προσπαθώντας να ενώσουμε αυτούς τους δύο κόσμους”, σημειώνει. Παράλληλα, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν πλάνα τόσο του Ινστιτούτου, όσο και του ίδιου του νησιού ενώ η ταινία κλείνει, με την πρωτεύουσα των Κυκλάδων από ψηλά και τη θάλασσα να μας “κλείνει” το μάτι.

Ανάδειξη της πολιτιστικής ταυτότητας του νησιού

“Στόχος μας ήταν να καταγράψουμε τις ιστορίες και να ενισχύσουμε αυτό το πολιτιστικό κομμάτι, ειδικά της Σύρου” σημειώνει, κρίνοντας πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η ταινία διαφοροποιείται από ένα απλό ντοκιμαντέρ, το οποίο πιθανόν να έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Εξηγεί μάλιστα πως “όταν εντάσσεις μέσα στο έργο σου και τη δραματοποίηση και την ερμηνεία ηθοποιών καταφέρνεις να αγγίξεις ένα πιο ευρύ κοινό και ανθρώπους που ενδεχομένως όταν ακούν ντοκιμαντέρ, αλλάζουν κανάλι. Οπότε, προσπαθήσαμε να περάσουμε πολλές πληροφορίες αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο, ώστε να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή”, καταλήγει.