Νίκη Λευτεριά

Η Παναγιά μαζί του, στον κάθε στρατιώτη

70 χρόνια από την Απελευθέρωση
  • Πέμπτη, 23 Οκτωβρίου, 2014 - 06:10
  • /   Συντάκτης: Μαίρη Ρώτα

Ήταν ημέρα ιερή, ήταν η ώρα αγία

οι Χριστιανοί προσεύχονταν μπροστά στην Παναγία.

Ο δολοφόνος κει κοντά κρυμμένος μεσ’ το κύμα,

κρυφά με δόλο και ύπουλα σκυφτός κτυπά το θύμα.

Κρότος πολύς ακούστηκε, κακό, βοή, αντάρα

την «Έλλη» τορπιλίσανε, ανάθεμα, κατάρα.

Τρέμουν ψηλά τα λάβαρα, όλες οι εικόνες τρίζουν,

η Δέσποινα πληγώνεται, τα μάτια της δακρύζουν.

Εδάκρυσε η Παναγιά, επόνεσε η καρδιά της.

Απλώνει τ’ άγια χέρια της, σκεπάζει τα παιδιά της…

Ένα ποίημα ενός στρατιώτη που στάλθηκε από το μέτωπο στον αδελφό του το 1940. Όλοι οι Έλληνες, από το Βυζάντιο μέχρι τις μέρες μας. Πιστεύουν κι ευχαριστούν την Μεγαλόχαρη που πάντα προστάτευε και φρόντιζε την Πατρίδα μας. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα η «Υπέρμαχος Στρατηγός»!

Ακάθιστος Ύμνος: «Χαίρε, δι ης εγείρονται τρόπαια. Χαίρε, δι ης εχθροί καταπίπτουσι…».

Σ’ όλες τις δύσκολες και κρίσιμες εποχές του έθνους μας η Παναγιά προστάτευε και έσωζε την Ελλάδα από την καταστροφή. Ήταν πάντα κοντά στον αγωνιζόμενο Ελληνισμό. Η Παναγιά στάθηκε και στέκεται πάντα στο πλευρό του Έθνους μας. Και ο κάθε Έλληνας Χριστιανός, προς Αυτήν καταφεύγει ζητώντας την προστασία της και τη βοήθειά της.

Η επίθεση στο νησί της Παναγιάς.

Πλήθη από προσκυνητές είχαν κατακλύσει το νησί για τη γιορτή της Παναγίας. Ήταν Δεκαπενταύγουστος 1940. Στο λιμάνι είχε φτάσει από νωρίς το πρωί η «ΕΛΛΗ» το εύδρομο του ελληνικού στρατού. Το πλοίο ήταν σημαιοστολισμένο τιμώντας τη γιορτή της Μεγαλόχαρης. Και… ξαφνικά ένας τρομαχτικός κρότος, μια τορπίλη χτυπά την «Έλλη». Αγωνίστηκε το πλήρωμα να σώσει το πλοίο. Όμως σε λίγη ώρα η «Έλλη» δεν υπήρχε πια. Είχε βουλιάξει μέσα σε φλόγες. Έπεσαν άλλες δύο τορπίλες και θα χανόταν πολλοί άνθρωποι, αν δεν έπεφταν πάνω σε βράχο, σε μια ξέρα κοντά στο φανό του νησιού. Σώθηκαν οι άνθρωποι, χάθηκαν όμως κάποιοι ναύτες από το πλήρωμα του πλοίου. Ποιός θέλησε να κάνει αυτό το έγκλημα; Ποιος πέταξε τις τορπίλες; Πολύ σύντομα και χωρίς αμφιβολία φανερώθηκε η αλήθεια αλλά και η εθνικότητα του υποβρυχίου που χτύπησε την «Έλλη», κι όπως έγραψε τότε ο Ηλίας Βενέζης: «…Τότε ο λαός των Ελλήνων πολύ θύμωσε, όμως θύμωσε κι η Παναγιά, έτσι πίστευαν όλοι. Αυτό το έγκλημα της Τήνου είχε σαν αποτέλεσμα ένα θαύμα, να δημιουργηθεί σ’ όλη την Ελλάδα μια απόλυτη ενότητα ψυχών! Ενωμένοι όλοι μαζί πείστηκαν πως έπρεπε να βοηθήσουν τη χώρα. Κι όλοι γνώριζαν και πίστευαν πως θα τους βοηθήσει η προσβλημένη Παναγία… Όλοι έτρεξαν απ’ όλες τις μεριές της Ελλάδας. Από τις πόλεις, απ’ τα βουνά, απ’ τις θάλασσες, όλοι μαζεύτηκαν να πολεμήσουν για την ελευθερία. Οι εκκλησίες δώσανε τα αναθήματα των πιστών, χρυσά καραβάκια και αγγέλους και ασημένια τάματα κι όσοι ήξεραν γράμματα στείλανε μήνυμα στις άλλες χώρες που έλεγε πως τέτοιο άδικο δεν ξανάγινε. Θα υπερασπίσουμε τη γη μας και την ελευθερία…». Είναι συγκινητικό, επίσης το τηλεγράφημα που εστάλη τότε προς τον Πρωθυπουργό της χώρας από το Ίδρυμα της Ευαγγελίστριας Τήνου: «Ευχαρίστως γνωρίζομεν ότι… ετέθησαν άπαντα τα τιμαλφή και λοιπά αφιερώματα Ιδρύματος προς ενίσχυσιν Εθνικού Αγώνος. Σήμερον ετελέσθη Πάνδημος Δέησις προς Θεομήτορα υπέρ κατισχύσεως Ελληνικών όπλων και ανακοινώθη Λαώ Τήνου ψήφισμα επιτροπής προτάσει δε Προέδρου Κοινότητος… ομιλήσαντος Λαού Τήνου έλαβε χώραν ενθουσιώδες ψήφισμα αυτού επικροτούν ανωτέρω… Ζήτω Ένδοξος Ελληνική Πατρίς» Πρόεδρος Διοικ. Επιτροπής ΚΟΣΜΑΣ ΑΦΕΝΤΟΥΛΗΣ.

Οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν τόσο πολλά επαινετικά σχόλια, όπως: «Η Μεγαλόχαρη ευλογεί και δεν θα παύση να ευλογή και να βοηθή τον αγώνα μας εναντίον του δυσεβούς εχθρού.» «Ο Στρατός Αμύνεται του Πατρίου Εδάφους»

«Πόλεμος μέχρι της Νίκης: Μία σκέψις, μία θέλησις, μία δράσις» έγραφε η εφημερίδα «Ασύρματος» την Τρίτη 29 Οκτωβρίου 1940. Ο αγώνας των Ελλήνων έγινε με πείσμα και επιμονή ακατάβλητη «και τότε οι εχθρικές δυνάμεις ανετράπησαν και σπεύδουσαι να διαφυγώσι την πλήρη κύκλωσιν, υπεχώρησαν εν διαλύσει καταδιωκόμεναι κατά πόδας…». Από τις 21 Νοεμβρίου 1940 οι Έλληνες κατάφεραν να νικήσουν τους Ιταλούς και να ελευθερώσουν αρχικά τις βόρειες πόλεις της χώρας. (Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο κ.α.) Η Παναγία βοήθησε την Ελλάδα ώσπου… τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί φτάνουν στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, συνεχίζουν τον Μάιο στην Κρήτη κυριεύουν τα Χανιά κ.α. Η Γερμανική σημαία κυματίζει στο λόφο της Ακρόπολης και η Ελλάδα βρίσκεται υπό Γερμανική και Ιταλική Κατοχή για τρία ολόκληρα χρόνια… ίσως και περισσότερο χρονικό διάστημα.

12 Οκτωβρίου 1944

Το πρωί αυτής της ημέρας ο ουρανός ήταν καθαρός και ο καιρός αίθριος. Έβρεχε, όμως, δάκρυα χαράς, γιατί η Ελλάδα ήταν ελεύθερη!! Ένας Γερμανός στρατιώτης ανέβηκε πάνω στην Ακρόπολη και υπέστειλε τη ναζιστική σημαία. Οι Γερμανοί αποχωρούσαν, έπειτα από 1234 ημέρες κατοχής της Αθήνας. Ως το τέλος Οκτωβρίου απαλλάχτηκε η Ελλάδα, εκτός από λίγες περιοχές που κρατήθηκαν μέχρι τον Μάιο του 1945. Πέρασαν 70 χρόνια από τότε που έκλεισε ο αιματηρός κύκλος του Πολέμου και της Κατοχής που κόστισε τη ζωή σε τόσες χιλιάδες Ελλήνων. Εκείνο το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου 1944 ο Γερμανός λόχος κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου στην Πλατεία Συντάγματος. Βέβαια οι Έλληνες δεν αποδέχθηκαν αυτή την καθυστερημένη «τιμή» σε τόσους νεκρούς. Η Παναγία να ευχηθούμε να βοηθήσει την Ελλάδα να μην ξαναζήσει τέτοια φρικτή περιπέτεια. Αιωνία η Μνήμη όλων των ανωνύμων ηρώων!

Υ.Γ. Ο Κοσμάς Αφεντούλης που ήταν Πρόεδρος της Επιτροπής του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, ήταν ο Πατέρας του γιατρού Νικολάου Αφεντούλη.