Πρόγραμμα εκδηλώσεων του Akropoditi DanceFest 2015

Πρωτότυπες συλλήψεις, εμπνευσμένες χορογραφίες και συναισθηματικές αφυπνίσεις μέσω της σωματικής ελευθερίας συνθέτουν το φετινό πρόγραμμα εκδηλώσεων του Akropoditi DanceFest, οι οποίες θα παρουσιαστούν στη Σύρο, το χρονικό διάστημα 6-19 Ιουλίου 2015.

Οι λάτρεις του χορού και του σωματικού θεάτρου θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν δύο εβδομάδες γεμάτες βραδιές συναντήσεων, παρουσιάσεων και προβολών, ανοιχτών αυτοσχεδιασμών και παραστάσεων.

KILLING FROM A DISTANCE

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015, στις 21:30

Ανησυχούμε και φοβόμαστε για την τρέχουσα κατάσταση των πολιτικών πραγμάτων στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Οι τελευταίοι δύο μήνες ήταν μια άγρια παρέλαση του Ισλαμικού Kράτους - αφήνοντας σωρούς από καμμένα πτώματα στο μονοπάτι της. Οι παγκόσμιοι ηγέτες αποφάσισαν να θέσουν τέλος στo IK συμφωνώντας να στείλoυν στρατιωτικές δυνάμεις στην Συρία και το Ιράκ. Στην πραγματικότητα, αυτό σημάινει ότι σπίτια οικογενειών βομβαρδίζονται ανελέητα στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Αυτή η συμμαχία της Δύσης έχει επίσης εκφράσει απροθυμία να βρει κοινά σημεία με τη Ρωσία και το Ιράν στον αποκαλούμενο αγώνα τους ενάντια στο ΙΚ. Σε εμάς αυτό φαίνεται ύποπτο. Την ίδια στιγμή η Ευρώπη παρουσίαζει μια πραγματικά ανησυχητική αύξηση των εθνικιστικών και φασιστικών κομμάτων στις τελευταίες εκλογές της ΕΕ. Το τελευταίο παράδειγμα αυτής της τάσης είναι η νίκη της Sverigedemokraterna στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές της Σουηδίας. Αυτό που βλέπουμε –στη Σουηδία αλλά και διεθνώς- είναι μια άρνηση των ανθρώπινων αξιών.

Το Killing From A Distance είναι μια κατάδυση στα βάθη του μαρτυρίου και του παραλογισμού. Ένα μέρος στο ενδιάμεσο. Ούτε ζωντανός ούτε νεκρός. Ένα ξεχασμένο μέρος που δεν κανείς δεν επισκέπτεται μετά τη μάχη μεταξύ των μεγάλων εγώ-κρατών. Ένα μέρος όπου οι χαμένες ψυχές περιπλανώνται σε σύγχυση, σκεπτόμενες τη σύντομη ύπαρξη τους σε τούτη τη γη, τη γεμάτη από πράξεις ασυγχώρητες. 

Εμφανίζεται. Επανεμφανίζεται. Ξεκινά από την αρχή.

Σκηνοθεσία: Anmar Taha
Ερμηνεία: Gustaf Jönsson, Lena Dahlén & Anmar Taha
Παραγωγή: Iraqi Bodies

Η παράσταση υποστηρίζεται από το Σουιδικό Συμβούλιο Τεχνών και την Επιτροπή Πολιτισμού του Γκέτεμποργκ
 

Sebastian 

Ακροποδητί Χοροθέατρο

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015, στις 21:30

Ο αόρατος ήρωας από το θεατρικό έργο Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι του Τ. Ουίλιαμς, είναι το ίδιο πρόσωπο που περνά από την απουσία στην παρουσία, μέσα στον Sebastian. Η παράσταση επικεντρώνεται σε «εκείνο που δεν βλέπουμε, εκείνο που έχει ήδη συμβεί και τελειώσει, εκείνο που δεν έγινε ποτέ εικόνα», και ακολουθεί τη διαδρομή μιας εξωτερικής και μαζί εσωτερικής αναπαράστασης.

Οι ρόλοι αντιστρέφονται, η φύση ρυθμίζει με σκληρό αλλά δίκαιο τρόπο τις ζυγαριές της και αυτός που έφαγε, θα φαγωθεί.

Συντελεστές:

Σύλληψη - Χορογραφία: Αγγελική Σιγούρου 
Σχεδιασμός Φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Γιάννης Ρούσσος
Φωνητικός αυτοσχεδιασμός: Σαβίνα Γιαννάτου
Κοστούμια: Αγγελική Μάνεση, Αφοί Π.Αθανασόπουλοι
Φωτογραφίες: SensoReye Production, Κωνσταντίνα Γοργογιάννη, Δημήτρης Ταμπάκης
Κατασκευή σκηνικού: Σταύρος Μαγκώνης

Ερμηνεύουν οι:
Ιωάννα Αντώναρου, Φίλιππος Ευαγγέλου, Ναμπίλ ελ Μπαράζ, Αριάδνη Ψυχογιοπούλου

BARKING DAYS

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015, στις 21:30

Σκοτάδι. Σειρήνα πολέμου. Μια σειρήνα-αφύπνιση για την κοινωνία που χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει την πορεία της.
Αλλά και μια σειρήνα που φέρνει κάποιον άνθρωπο αντιμέτωπο στο, εξαναγκασμένο ή μη, δίλημμα της μετανάστευσης.
Ο χρόνος πάντα παρών, αιώνιος και αδιάκοπος παρατηρητής.
Ένας πύργος χτίζεται, η κοινωνία γαυγίζει και ένας άνθρωπος ξεκινά τη μετακίνησή του...

Σύλληψη – χορογραφία:krama dance company
Μουσική σύνθεση: Κωσταντής Παπακωνσταντίνου
Video artist: Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου
Σύλληψη και δημιουργία έντυπου υλικού: Παναγιώτης Ανδριανός, Μήτσος Οικονομόπουλος
Πρωτότυπο κείμενο & ερμηνεία: Σταμάτης Διαμαντόπουλος
Ενδυματολόγος: Μάια Αναστασίου
Σχεδιασμός αφίσας: Μικαέλα Λιακατά
Ερμηνευτές: Άννα Ζούμπα, Δώρα Ζούμπα, Εύη Ζούμπα

Praying to nothing

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015, στις 22:30

Το Praying to nothing είναι μια μυσταγωγική εμπειρία, μια διερευνητική πορεία, μια τελετουργική ύφανση ορίων διαχωρισμού μοναξιάς και συνύπαρξης, απομόνωσης και αλληλεπίδρασης. Πώς οδηγούμαστε από το ένα στο όλον; Πώς από την εξατομικευμένη προσευχή στρεφόμαστε προς τον συνάνθρωπο και συνοδοιπόρο και πώς αυτό μας επηρεάζει; Πώς αντιλαμβανόμαστε και πώς αντιμετωπίζουμε το εσωτερικό σκοτάδι και το φως; Τρεις χορεύτριες επί σκηνής διερευνούν τα όριά τους άλλοτε μόνες, άλλοτε σε συνεργασία και αφήνουν τον θεατή να βιώσει τη δική του προσευχή.

Σύλληψη/ ιδέα: Ίρις Φουστέρη
Ερμηνεία: Γιούλη Γούτσιου, Τόνια Δάκου, Ίρις Φουστέρη
Μουσική: Arvo Pärt, David Sylvian, Philip Glass
Μιξάζ ήχου: Λιάνα Γκιόζου

ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΙΑ 2
Performance/ Visual Theatre/ Physical Theatre

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015, στις 21:30

Ένα πρωτότυπο έργο σωματικού θεάτρου για δύο ηθοποιούς και για το χώρο ανάμεσα. Πρεμιέρα 2014, Θεσσαλονίκη. Δεύτερο ανέβασμα 2015. Συμμετοχή σε φεστιβάλ performance, χορού, παντομίμας, σωματικού θεάτρου και νέων καλλιτεχνών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Απέσπασε βραβεία καλύτερου Ανδρικού και καλύτερου Γυναικείου ρόλου καθώς και καλύτερης παράστασης.

Δύο άνθρωποι που ενώνονται/ δύο πυρήνες που συγκρούονται/ μια σχέση που βαθαίνει στο χρόνο/ απλώνει στο μέσα χώρο/ ποτίζει. Το Κομμάτι για 2 μιλάει για αυτό το χώρο ανάμεσα που μας ενώνει και μας χωρίζει/ για ό, τι μας κρατά και μας συνέχει σε ένα συμφωνημένο μαζί/ μιλάει για Σύγκρουση/ μιλάει για Ένωση/ για τη Διάβρωση του Ενός από τον Άλλο.

Σύλληψη/ σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Μιχαήλ
Ενδυματολογία/ σχεδιασμός σκηνικού: Νίκος Καλαιτζίδης
Εικαστική Επιμέλεια/ φωτογραφία/ βίντεο: Χρήστος Κυριαζίδης
Μουσική/ τραγούδι: Ελένη Ευθυμίου
Ερμηνεύουν: Χριστίνα Γυφτάκη/ Δημήτρης Παπαδόπουλος

My Sooty Princess

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015, στις 21:30

Ο χορός, μας συνδέει με τους άλλους και με το παρελθόν

Ήσουν μια ηλικιωμένη γυναίκα, ήσουν ένας κατεργάρης, ήσουν καλόγερος, έντομο, μια πόρνη, μια πικραλίδα, ένας σκύλος, ήσουν η μητέρα σου, ήσουν εγώ. 
Μπορώ να δω το αθέατο! Έρχεσαι μέσα από την ομίχλη με μεγάλα, βρώμικα χέρια, σώμα γεμάτο στάχτες, μπάλες ρυζιού στην κυρτή σου πλάτη.Το όνομα σου είναι ερείπιο, το όνομα σου είναι βλαστός, το ονομά σου είναι πριγκίπισσα από καπνό.

Llama_Dust Gio

Όταν είσαι στο δρόμο του κάποιου άλλου, έχεις χάσει τη ζωή σου.

Όταν συνάντησε το Butoh, ανέκτησε τη ζωή της. Της έδωσε όλα τα στοιχεία που αναζητούσε μέσα στο σκοτάδι του σύγχρονου κόσμου και την έκανε να εγκαταλείψει όλη την προηγούμενη ζωή της. Έκτοτε, εδώ και τέσσερα χρόνια, εξερευνά την ύπαρξη του σώματος και της μεταμόρφωσης στο Subbody Butoh School (Ινδία). Συνεργάστηκε με τις ομάδες χορού Ten Pen Chii (στη Γερμανία με τη Yumiko Yoshioka), 14th Baktun (στον Καναδά με τον Gessuri Gaitan) κτλ. Εισήγαγε τη μέθοδο αυτοσχεδιασμού Jumping Wild και πειραματίζεται με οργανικές κινήσεις που διαρκώς αναζητεί. Οι βασικές επιρροές της έρχονται από τις Κορεάτικες Πολεμικές Τέχνες, τη Σαμανική Γιόγκα, τους Δασκάλους Butoh Rhizome Lee, Yumiko Yoshioka και Masaki Ιwana, αλλά και από κρυμμένες υπάρξεις προηγούμενων ζωών και κρυφούς χορευτές της παρούσας ζωής.
Τα τελευταία χρόνια διδάσκει τη μέθοδό της στη Σχολή Subbody Butoh School του Rhizome Lee, στα Ιμαλάια της Ινδίας.

Άνεμος της Τραγωδίας

Solo Performance

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015, στις 21:30

Ο Άνεμος της Τραγωδίας με «μουσικά» στοιχεία, θέματα, σκηνές και ήρωες από τον στυγερό Κύκλο του Μύθου των Ατρειδών.
Δίνοντας μια καινούργια διάσταση στους ρόλους και στην υποκριτική, ο Άρης Ρέτσος ερμηνεύει τον Φρουρό, την Ηλέκτρα, τον Κήρυκα, τον Αγαμέμνονα, την Κλυταιμνήστρα, τον Άγγελο και με μια ειδική, κατά γενική ομολογία πρωτάκουστη τεχνική, αποδίδει τη Φωνή και τον Ήχο του πολυπληθούς Χορού.
Ο Άρης Ρέτσος επεξεργάζεται τόσο λεπτά το ψυχολογισμικό «εργαλείο» του ηθοποιού, ώστε η συνείδησή της Πράξης του γίνεται κρίκος σύνδεσης της Τέχνης με τον Κόσμο.

metamorfosis

Χριστίνα Μερτζάνη & Ευάγγελος Πουλινάς

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015, στις 22:30

Το έργο metamorfosis είναι μία σπουδή στο θέμα της συμβίωσης. Πρόκειται για μια χορογραφία που ερευνά κινητικά το πώς λειτουργεί η συμβίωση. Οι αντιθετικές ανάγκες της ενότητας και της αυτονομίας συγκρούονται καθώς αυτά τα δύο όντα προσπαθούν να αποκομίσουν το καλύτερο δυνατό μέσα από την ένωσή τους. Είναι η συγκεκριμένη ενοποίηση ωφέλιμη και για τους δύο; Είναι κάτι που θα επιλέξουν; Χρειάζονται πραγματικά ο ένας τον άλλο; Ερωτήσεις όπως οι παραπάνω οδήγησαν τη δημιουργική μας πορεία.

ΕΥΘΡΑΥΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
SYNDRAM dance co. – ΧΡΥΣΗΙΣ ΛΙΑΤΖΙΒΙΡΗ

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015, στις 21:30

Το αδιέξοδο της χώρας κι ο τρόπος με τον οποίο αποτυπώνεται στην ανθρώπινη ψυχή, αποτελούν αφετηρία έμπνευσης για τη χορογράφο Χρυσηίδα Λιατζιβίρη και την ομάδα της SYNDRAM. Στην παράσταση «Εύθραστο Τίποτα», επιχειρούν ένα χορευτικό πέρασμα από το «εγώ» στο «εμείς» θυμίζοντας μας ότι δεν είναι το φορτίο που σε συνθλίβει, αλλά ο τρόπος που επιλέγεις να το «κουβαλάς». Με άλλα λόγια, το ερώτημα που πλανάται γύρω από τον σύγρονο «εύθραυστο» άνθρωπο και γύρω από την εν λόγω χορευτική πρόταση, είναι η «μετακόμιση» από το σκοτεινό «εγώ» σε ένα πιο φωτεινό «εμείς»....
Τέσσερα πρόσωπα-χορευτές τελούν στην κυριολεξία υπό μετακόμιση. Ένα σπίτι υπό μετακόμιση και οι ψυχές όσων κατοίκησαν σε αυτό μετέωρες. Το φορτίο της ζωής στοιβαγμένο σε κούτες που πρέπει να κουβαλήσουν με διαφορετικό άραγε τρόπο ο καθένας.....;
Τέσσερις άνθρωποι σε ένα τώρα που όλα μοιάζουν υπό αίρεση και αυτοί σε μια κατάσταση επαναπροσδιορισμού, αλλαγής, απορίας, νέων αποφάσεων. Θα βρουν διέξοδο ο ένας στην αγκαλιά του άλλου ή μήπως θα επιλέξουν τη φυγή;

Σύλληψη-Χορογραφία : Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθετική επιμέλεια: Κλεάνθης Κόκκορης
Μουσική επιμέλεια : Κ aL
Μουσική διαμόρφωση : Κ aL , Παναγιώτης Κλίμης
Φωτισμοί : Θωμάς Οικονομάκος
Φωτογραφίες : Ελπίδα Τέμπου
Προωθητικά βίντεο : Διονύσης Τσαφταρίδης

Χορεύουν: Χρυσηίς Λιατζιβίρη , Σοφία Κυριαζίδου, Ελένη Λαγκαδινού, Κωνσταντίνος Ρίζος
 

Κυριακή 
Ομάδα Κόκκου Ροιής

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015, στις 21:30

«Είμαι η Κυριακή. 
Πέρσι έβαψα τα μαλλιά μου και τραγούδησα playback. 
Χόρεψα μάλλον γιατί με έβλεπες, και σήμερα, αύριο θα ξεχνώ πως υπάρχεις. 
Έτσι κι αλλιώς έκοψα τα πολλά πολλά 
όταν μου ‘κοψαν τη λιγούρα .»

Η «Κυριακή» είναι ένα έργο φτιαγμένο με κεντρικό άξονα τη χειρονομία της πλύσης του νεκρού, καθώς σε αυτή την πράξη πυκνώνει ή αραιώνει η έννοια της αγάπης. 
Μέσα σε αυτή τη χειρονομία παρατηρούμε την αποδοχή μιας οποιαδήποτε απώλειας, και περπατούμε τα στάδια πένθους, μίας μετάβασης; στο έργο πριν και όχι αφού φτάσει η στιγμή της απώλειας, μήπως και φτάσουμε στη στιγμή προετοιμασμένοι. 
Γιατί αυτή η στιγμή της ύψιστης απώλεσης της ταυτότητας του Άλλου, μου επιβεβαιώνει κάτι: η ύπαρξη του Άλλου είναι αυτή που μου επιτρέπει να μην επαναλαμβάνομαι επ’ άπειρον. 
Μία μελέτη χρονικών διαδρομών και χωρικών συναντήσεων για την Κυριακή που πέθανε βάφοντας τα μαλλιά της και τρώγοντας κάτι ξεχασμένο. 

Ήχος και κίνηση: Εμμανουέλα Κορκή, Ανδρονίκη Μαραθάκη, Χρήστος Ροζάκης, Αχιλλέας Χαρίσκος 
Φωτισμός/Video: Ηλίας Δημητρόπουλος, Γιάννης Στέφανος Κουνής, Σταμάτης Κούρος 
Σχεδιασμός Αφίσας: Λητώ Βαλιάτζα 
Σύμβουλος Σκηνογραφίας: Μαρία Παπαχρήστου
Διάρκεια: 40 λεπτά

Η επιστροφή της Περσεφόνης

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015, στις 22:30

Χορογραφία, ερμηνεία: Αθανασία Κανελλοπούλου
Μουσική: : Mario Sammut

‘’Η επιστροφή της Περσεφόνης’’ ερευνά το θέμα της διάσπασης της ύπαρξης, την προσωπική ή αναγκαστική εξορία, την κοινωνική καταπίεση και τους φραγμούς που θέτουμε εμείς οι ίδιοι στην πορεία μας. Πού βρίσκεται ο δεσμός μεταξύ της ανάμνησης του ‘’κάτω κόσμου΄’ και του απρόβλεπτου, άστατου, ‘’πραγματικού’’ κόσμου; Μια αγωνιώδης, ασφυκτική κραυγή σε τοξική γη, που μας αποκαλύπτει ένα λαβύρινθο επιλογών μέσα από το ανθρώπινο τοπίο.

TRAVELLING TO NOWHERE

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015, στις 21:30

Το μεγαλύτερο μέρος του ηχητικού τοπίου δημιουργείται από τις κινήσεις της χορεύτριας μέσω ενός αισθητήρα κίνησης που φοράει, καθώς και από το κοινό μέσω των smartphones και των φωνών τους.

To ΗΧΗΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ είναι ο βασικός δράστης: Βοηθά στη δημίουργία πολλαπλών ατμοσφαιρών. Ενώ η διαδραστική τεχνολογία ακούγεται πολύ «πραγματική», το έργο έχει ένα έντονα νοσταλγικό στοιχείο. Καθημερινές εικόνες, που έρχονται για να καταλήξουν οι περισσότερες σε κάτι αφηρημένο. Όλες οι σκηνές σχετίζονται κατά κάποιον τρόπο με την επιθυμία εύρεσης ενός ιδανικού μέρους: Μήπως θα ήταν η Χονολουλού;

Χορογραφία: Catalina Carrasco
Ερμηνεία: Catalina Carrasco/Gaspar Morey
Τεχνική υποστήριξη - Φωτισμοί: Gaspar Morey