Έγραψαν και είπαν επαινετικά σχόλια για το νησί μας.

  • Πέμπτη, 31 Αυγούστου, 2017 - 06:12

Πριν λίγες μέρες συναντήσαμε έναν κύριο και μια κυρία που επισκέφθηκαν για πρώτη φορά το νησί μας. Είναι δάσκαλοι και οι δύο και... είχαν την τύχη, όπως είπαν, να συνοδεύσουν την κόρη τους που θα είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Σύρου, σε λίγο διάστημα. Εντυπωσιάστηκαν από την πανέμορφη Ερμούπολη, που ακόμη και στη σημερινή εποχή αναπτύσσει μαι κοινωνική και πολιτιστική ποιότητα, ανύπαρκτη σε άλλες περιοχές της χώρας μας. Τι ήταν αυτό που ιδιαίτερα τους εντυπωσίασε και τους άφησε άφωνους: Όπως μας είπαν, θέλησαν να περπατήσουν μέσα σ' αυτήν την πανέμορφη πόλη για να γνωρίσουν τα κτίρια, τα μαγαζιά, τους δρόμους της και βέβαια... την ιστορία και τον πολιτισμό της.

Και βέβαια, όπως μας είπαν, αυτός ο πολιτισμός έχει μείνει ανέγγιχτος και θαυμάζεται ακόμη και σήμερα και γιατί αυτή η πανέμορφη πόλη διατηρείται άψογα, αλλά και οι πολιτιστικές δραστηριότητές της είναι μοναδικές. Αυτό όμως που ιδιαίτερα εντυπωσίασε τους δύο δασκάλους ήταν η συμπεριφορά των κατοίκων. “Ευγενείς και χαμογελαστοί”. Πήγαν να περάσουν, περπατώντας στην Ερμού και στην Σταματίου Πρωίου στα απέναντι πεζοδρόμια. Σταμάτησαν γιατί ερχόταν ένα αυτοκίνητο και μια μηχανή. Και τότε σταμάτησε και το αυτοκίνητο και η μηχανή και τους έγνεψαν με το χέρι να περάσουν απέναντι. Τι ευγένεια είναι αυτή! Μας είπαν. Αλλά και όταν περπατούσαμε στο πεζοδρόμιο αρκετές φορές κάποιοι άνθρωποι πήγαιναν στην άκρη και μας έλεγαν: περάστε. “ Έχουμε μείνει άφωνοι για την ευγένεια και την άριστη συμπεριφορά των κατοίκων αυτού του νησιού....”

Τώρα, να πω και να γράψω αγαπητοί αναγνώστες ότι δεν χάρηκα και δεν ένοιωσα υπερήφανη γι΄ αυτά τα σχόλια που άκουσα;

Και ας θυμηθούμε ότι πριν από το 1822, εκεί που ορθώνεται σήμερα η πάντα ωραία και επιβλητική Ερμούπολη, υπήρχαν μόνο βάλτοι, χωράφια και μια μικρή παράγκα.

Οι Συριανοί καθολικοί κατοικούσαν ψηλά, στον λόφο της Άνω Σύρου. Και τότε το νησί υποδέχθηκε τους χιλιάδες πρόσφυγες που σώθηκαν, (όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν) από την καταστροφή της Χίου. Σ' αυτόν τον ίδιο χώρο, ύστερα από πέντε χρόνια, ο ξένος επισκέπτης έβλεπε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, με ωραία κτίρια, δρόμους, πλατείες, υποδομές, σχολεία, ιδρύματα κ.α.

Ο πρόξενος της Αυστρίας P. von Osten μίλησε για ένα μοναδικό θαύμα που γνώρισε, με άριστο πολιτισμό.

Ο Απόστολος Κουφοδήμος έγραψε στο βιβλίο του: “Χιώτες πρόσφυγες στη Σύρο” : “Ο αστικός χαρακτήρας της Ερμούπολης πήγαζε αποκλειστικά από τις ενέργειες, δραστηριότητες, νοοτροπίες και συμπεριφορές των παροικιακών κοινοτήτων της Σύρου, που με τον δυναμισμό και τις πρακτικές τους ανέδειξαν τη νέα τους πατρίδα σε αδιαφιλονίκητη οικονομική πρωτεύουσα της Ελλάδος”.

Πως έγινε αυτό το θαύμα; Και τι θα μπορούσε να μας διδάξει; Η απάντηση όλων των ιστορικών είναι ότι: “Οι πρόσφυγες που κατέφυγαν στη Σύρο ήταν (οι περισσότεροι) έμποροι, ταξιδεμένοι, αλλά και μορφωμένοι, με διασυνδέσεις στο εξωτερικό, με πείρα από οργάνωση και διοίκηση. Με άλλα λόγια, ήταν οι πρώτοι μας ελεύθεροι αστοί...”

Και ο ιστορικός Γ. Β. Δερτιλής περιγράφει το ιστορικό μας: “Μεγαλοαστοί επιχειρηματίες που έχουν πατρίδα τη Μεσόγειο, χτίζουν την νεοκλασική Ερμούπολη, αδιαφορώντας για το ελληνικό κράτος”.

Νίκος Δήμου

Ο Νίκος Δήμου είναι συγγραφέας και επίτιμος δημότης Ερμουπόλεως. Έχει επισκεφθεί αρκετές φορές τη Σύρο. Η μητέρα του ήταν Συριανή. Αγάπησε και θαύμασε το νησί και έγραψε: “... η εμφάνιση, η άνθηση και η ακμή της Ερμούπολης παρέμειναν φαινόμενο μοναδικό, όχι μόνο στην ελληνική ιστορία, αλλά και παγκόσμια. Ένα μικρό άγονο νησί να συγκεντρώνει τα τρία τέταρτα του πλούτου μιας χώρας και να αναπτύσσει μια κοινωνική και πολιτιστική ποιότητα ανύπαρκτη σε όλη την περιοχή. Μια ματιά στο παλιό νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου, διατηρητέο μνημείο... είναι ενδεικτική...

Πως έγινε αυτό το θαύμα; Και τι θα μπορούσε να μας διδάξει; Οι πρόσφυγες που κατέφυγαν στη Σύρο είναι οι πρώτοι μας ελεύθεροι αστοί. Έχει διατυπωθεί συχνά πως το βασικό διαχρονικό πρόβλημα της νέας Ελλάδας είναι η παντελής απουσία της αστικής τάξης.” Στο βιβλίο του Νίκου Δήμου “Η χαμένη τάξη” 1985 αναφέρεται με άριστα σχόλια για τη δραστηριότητα των αστών και ιδιαίτερα των μορφωμένων αστών που κατόρθωσαν σε λίγα χρόνια να ιδρύσουν σ' αυτό το βραχονήσι των 85 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όχι μόνο το ωραιότερο θέατρο και το μεγαλύτερο κι επιβλητικότερο Δημαρχείο (έργο του Τσίλλερ), αλλά το πιο πλούσιο και δυναμικό λιμάνι όλης της Ανατολικής Μεσογείου. Τράπεζες ισχυρές, βιομηχανία ανθηρή, ναυπηγεία δραστήρια, εφοπλισμός δυνατός. Και, βέβαια, όλα αυτά χωρίς ίχνος κρατικής βοήθειας. “Μπορεί το παράδειγμα της Ερμούπολης να γίνει υπόδειγμα;” έγραψε ο Ν. Δήμου και συνέχισε: “Περπατώ στους πλακόστρωτους δρόμους, ανάμεσα σε νεοκλασικές προσόψεις, πίνω καφέ στην απέραντη Πλατεία Μιαούλη στον ίσκιο του Δημαρχείου (ακόμα είναι το μεγαλύτερο στην Ελλάδα!) και μια σκέψη γυρίζει στο μυαλό μου: επιστροφή στους αστούς! Φυσικά η ιστορία δεν γυρίζει πίσω. Η χαμένη αστική ευγένεια σήμερα θεωρείται προσποίηση και αδυναμία” Αυτές ήταν σκέψεις του Νίκου Δήμου που του γέννησε μια τελευταία επίσκεψη στη μητρική του πατρίδα.

Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είμαστε εμείς που κατοικούμε σ' αυτό το υπέροχο νησί. Δεν λέω ότι κι εμείς δεν κάνουμε λάθη. Όμως προβάλλεται και ακούγεται και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες ότι η Σύρος είναι ένα νησί που έχει κατοίκους ευγενείς και φυσικά αναπτύσσει μια κοινωνική και πολιτιστική ποιότητα.

Η ευγένεια είναι η πιο σπουδαία εκδήλωση ανθρωπισμού. Είναι υπέροχο να σέβεται κανείς τον κάθε άλλον γνωστό ή ξένο. Και .... μια δική μου θέση είναι ότι όσο πιο αγενής και υβριστικός είναι ο απέναντι σου, τόσο δεν πρέπει να ανταποδίδουμε με τον ίδιο τρόπο. Σε λίγο θα σταματήσει και ίσως ζητήσει και συγνώμην! Μπράβο σε όσους Συριανούς συμπεριφέρονται ευγενικά.

Ετικέτες: 

Διαβάστε ακόμα