ΑΙΓΑΙΟ: Το Ελληνικό Αρχιπέλαγος. Αλμύρα και φως!

  • Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου, 2017 - 06:12
  • /   Eνημέρωση: 21 Σεπ. 2017 - 7:21

Οι Κυκλάδες είναι μια χαρούμενη συμφωνία σε λευκό και γαλάζιο! Η θάλασσα είναι η μοίρα του Κυκλαδίτη!

“Άξιον εστί” το απέραντο γαλάζιο! “Άξιον εστί” το ασύλληπτο μπλε της Ελληνικής θάλασσας. Με αυτά τα λόγια τίμησε το Αιγαίο ο Ελύτης.

Ένα μικρό “τάμα” στην υγρή “Ελεούσα” έκανε ο αείμνηστος Μάριος Πλωρίτης, ο σημαντικός συγγραφέας στη ομιλία του κάποτε καλεσμένος από την Εκπολιτιστική Ένωση του Βροντάδου της Χίου.

Τιμώντας την Ελληνική θάλασσα είπε: “... Τούτη η λόγχη γης που σπαθίζει την Ανατολική Μεσόγειο, τούτη η αλυσίδα από βουνά γύρω σε στενούς κάμπους, σπρώχνει αναπότρεπτα τους Έλληνες στη θάλασσα. Λιγοστοί λαοί έχουν θηλάσει, βιώσει, αγαπήσει, παλέψει με τη θάλασσα, απ' τη θάλασσα, για τη θάλασσα, όσο οι Έλληνες. Μιας χώρας αφρογεννημένης και αφροτυλιγμένης, όπως η Ελλάδα, η ιστορία και η καθημερινότητά της, οι πόθοι και τα πάθη της, το βιος της και η ποίησή της, η πράξη και το όραμά της, είναι πάνω απ' όλα η θάλασσα!

Τη νοιώθουμε τροφό μας, αλλά και ερωμένη μας, γόησσα αλλά και Σειρήνα. Είναι τόσο δική μας αλλά και άπιαστη. Στις φλέβες μας κυλάει θαλασσινό νερό, στα μάτια μας καθρεπτίζονται κύματα και στο νου μας χορεύουν τα νερά των λιμανιών και των ωκεανών.

Όσο μακριά και να γυρίσει η μνήμη, Έλληνες και θάλασσα ταξιδεύουν ζευγαρωμένοι στους αιώνες. Η μυθολογία της Ελλάδας είναι κατάσπαρτη από θαλασσινούς θεούς, οι πιο παλιοί πολιτισμοί της ήταν θαλασσόθρεφτοι, τα πρώτα έπη της (ποιήματα) ήταν θαλασσόβρεχτα και βέβαια, η Αργοναυτική και η Τρωική εκστρατεία ήταν μεγάλα και σημαντικά θαλασσινά εγχειρήματα. Η Οδύσσεια ήταν μια μοναδική ποντοπόρα περιπέτεια με τον Οδυσσέα να ταλαιπωρείται τόσα χρόνια μέσα στη θάλασσα μέχρι να φθάσει στην Ιθάκη, (όπως έγραψε ο Ησίοδος).

Από την εποχή του Ομήρου οι Έλληνες τραγούδησαν τον “οίνοπα πόντον” (την κρασάτη θάλασσα) όπως αναφέρεται στην Ιλιάδα και της έδωσαν επίθετα αμέτρητα.

Ονόμασαν τη θάλασσα: αφρόεσσα, αφροστεφή, αφροκυματούσα, βαθύκολπη, βαθύρροη, ηχήεσσα (βουερή), ιχθυόεσσα (ψαρομάνα), πολυκύμαντη και άλλα...

Η Μεσόγειος ήταν πάντα “η καθ' ημάς” ή “η παρ' ημίν θάλασσα”. Προπάντων το Αιγαίο, η γέφυρα με την Ασία, είναι κατάσπαρτο, όπως γράφει ο Κάλβος, από πανέμορφα... “χλωρά μοσχοβολούντα νησιά”. Το Αιγαίο είναι ένα πέλαγος πλουμισμένο με πετράδια...”

ΚΥΚΛΑΔΟΝΗΣΙΑ: Απέραντη Γοητεία

Οι Κυκλάδες είναι ένα σύμπλεγμα νησιών με ιδιαίτερη “προσωπικότητα”. Το καθ' ένα έχει μια μεγάλη πορεία στο χρόνο. Παιδιά του Εγκέλαδου, αυτού του Τιτάνα που σκαλίζει το εσωτερικό της γης. Λαμπερά πετράδια στο φως του Απόλλωνα έγιναν τα νησιά και ο Εγκέλαδος τ' απόθεσε πάνω στο μπλε της θάλασσας όπως νάναι, χωρίς καλλιτεχνικές αξιώσεις. Κι όμως, του βγήκε έξοχη εργασία. Τώρα δείχνει να κοιμάται. Ήσυχος, αφού έκανε μια άσκηση παιχνιδιού και διακόσμησης. Δημιούργησε ένα μοναδικό σκηνικό καθαρότητας γραμμών και χρωμάτων. Ας μην ξυπνήσει ποτέ πια.

Τοπία σαν την αφροστολισμένη γειτονιά των Κυκλάδων είναι οι Παρθενώνες της Ελληνικής φύσης. Οι Κυκλάδες έχουν πολλούς φίλους και θαυμαστές. Πολλοί τη λάτρεψαν σαν μικρές θεές τους. Μερικές απ' αυτές τραγουδήθηκαν από τους ραψωδούς. Οι θεοί μοιάζει νάναι στο σπίτι τους, στις Κυκλάδες, με πρώτο τον Απόλλωνα που σκόρπισε το φως! Η ιστορία των νησιών χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Ο πολιτισμός τους θαμπώνει!

Αλμύρα και φως! Αυτή είναι η κυκλαδίτικη ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα που μοσχοβολά αλμύρα, φύκια, θυμάρι και μέλι. Κι ένας ήχος. Η θάλασσα! Οι άνθρωποι σε τούτα τα νησιά έζησαν μαζί με τη θάλασσα. Και κανείς λαός δεν συντροφεύτηκε απ' αυτήν όσο τούτοι οι άνθρωποι με τα σκαμμένα κι αλμυροποτισμένα πρόσωπα. Οι Κυκλαδίτες ναυτικοί και οι ψαράδες αναπνέουν και υπάρχουν απ' αυτήν και γι' αυτήν. Τη θάλασσα.

Παντού στα Κυκλαδονήσια, το βλέμμα ακουμπά στα μάρμαρα και στην γκρίζα πεντακάθαρη πέτρα, υλικά που χρησίμευαν στους ανθρώπους να χτίσουν τα σπίτια τους με τις αυλές, να δημιουργήσουν τα νησιώτικα οικιστικά σύνολα και τις άπειρες εκκλησίες, αφού ο Χριστιανισμός έγινε τόσο καλοδεχούμενος στα νησιά.

Σε κάθε λοφίσκο δεσπόζει κι ένα κάτασπρο ξωκκλήσι. Στην κορφή κάθε νησιωτικής χώρας φαντάζει από μακριά το καμπαναριό της μεγάλης εκκλησιάς. Και γύρω της φωλιασμένα τα κατάλευκα σπίτια. Τα τελευταία σπίτια, πιάνονται σαν σε χορό γύρω από τη χώρα, λες και προστάτευαν την άκρη της από τους πειρατές που είχαν γεμίσει το Αιγαίο τον 17ο και 18ο αιώνα. Οι Κυκλάδες έχουν μια εκτυφλωτική λευκότητα που την υπογραμμίζει το γυμνό και το λειψό. Βράχος και θεότητα, ένας δίδυμος συμβολισμός. Αυτούς τους βράχους έσκαψαν οι νησιώτες με πολύ κόπο. Έσκαψαν τα πλευρά των βουνών, μα και το χώμα είναι λιγοστό, να τα καλλιεργήσουν, να καρπίσουν, να ζήσουν τις φαμίλιες τους.

Σειρές βαθμιδωτές ξερολιθιές συγκρατούν το χώμα και θυμίζουν ατελείωτες κερκίδες θεάτρου. Πάνω σ' αυτό το χώμα, το τόσο αδύνατο και λειψό σε συστατικά, που οι βροχές σπάνια το θυμούνται, ποτισμένο με αλμύρα, σ' αυτό το χώμα που μερικές φορές θυμίζει αλεσμένη πέτρα, σ' αυτό το χώμα που καίγεται απ' τον ήλιο τον ανελέητο και στεγνώνει απ' το δυνατό μελτέμι, σ' αυτό το χώμα γίνεται το θαύμα της φύσης. Σ' αυτό το χώμα ανθίζουν κάθε άνοιξη τα πιο όμορφα αγριολούλουδα με τις πανέμορφες ποικιλίες τους. Είναι τ' αγριολούλουδα που χαρίζουν μια μορφή γαλήνης στα χωράφια και στις πλαγιές των βουνών.

Δίκαια ο Ελύτης τραγούδησε τα νησιά μας και τους ανέμους τους. “Άξιον Εστί” ο Μαΐστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής, ο Σιρόκος, η Όστρια... “Άξιον Εστί” τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες. “Άξιον Εστί” το απέραντο γαλάζιο!

Οι Κυκλάδες είναι ευλογία Θεού! Κι η θάλασσα που τις περιβάλλει ευλογία Θεού κι αυτή. Ανάμεσα στη θάλασσα και στον Κυκλαδίτη υπάρχει αλληλοσεβασμός.

Ετικέτες: