Το "Παραμύθι χωρίς όνομα" από τη θεατρική ομάδα ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ

Η θεατρική ομάδα "ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ", του ΣΣΝ Κυκλάδων, σας προσκαλεί στην παράσταση "Παραμύθι χωρίς όνομα" της Πηνελόπης Δέλτα, την Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015 στις 20.30 στην αίθουσα "Κ. Τουλούπης", στο χώρο όπου στεγάζονται τα Λύκεια Σύρου.

Λίγα Λόγια για το έργο

Σε μια χώρα του παραμυθιού την χώρα των Μοιρολατρών, ζει και κυβερνά ο Βασιλιάς Αστόχαστος, ένας επιπόλαιος κι ανάξιος άνθρωπος, που τα μόνα που τον ενδιαφέρουν είναι τα γλέντια κι η άσωτη ζωή, μαζί με την γυναίκα του την Παλάβω.

Μοιραία το βασίλειο οδηγείται σε μαρασμό και εξαθλίωση. Σαν φως στο σκοτάδι, ο γιος του Αστόχαστου, Ο Συνετός, μη μπορώντας να δεχτεί αυτή την κατάσταση, αναλαμβάνει πρωτοβουλία για να σώσει το βασίλειο.

Με την βοήθεια της Φρόνησης και της Γνώσης, δύο γυναικών που ζουν μακριά από το παλάτι, μέσα στο δάσος, ξεκινάει μια πορεία γεμάτη περιπέτειες και δυσκολίες.

Το Παραμύθι χωρίς Όνομα αποτελεί στην ουσία μια διδακτική αλληγορία –προδίδεται κι από τα ονόματα των ηρώων του- για όλες τις ηλικίες και τις εποχές, ιδιαίτερα σήμερα που κι η χώρα μας δοκιμάζεται με αντίστοιχα προβλήματα.

Το Παραμύθι χωρίς Όνομα της Πηνελόπης Δέλτα, έχει γραφτεί το 1911.

Ηθοποιοί: Ιωσήφ Αλιφραγκής, Μαρία Βαρθαλίτου, Άγγελος Βαζαίος, Απόστολος Ευκαρπίδης, Δημήτρης Ευκαρπίδης, Ανθή Ευκαρπίδη, Ηλέκτρα Ζαμπλάκου – Κορφιάτη, Δημήτρης Καπέλλας, Δημήτρης Κακαργιάς, Ειρήνη Κορφιάτη, Σίσση Καπλανάρα, Ζωή Κουβατσου, Λυδία Κορφιάτη-Μηλιώτη, Σπύρος Μηλιώτης-Κορφιάτης, Σόνια Ορφανού, Κατερίνα Ρηγούτσου, Αγγελική Σακελλαρίου, Ελένη Συλιβάνη

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Μίλτος Σακελλαρίου
Σκηνικά - Κοστούμια: Ασλάνογλου Πηνελόπη

Θεατρική Ομάδα ΦΕΡΕΚΥΔΗ

Η μικτή θεατρική ομάδα του ΦΕΡΕΚΥΔΗ με γονείς, εκπαιδευτικούς κι εφήβους λειτουργεί 10 χρόνια.

Στόχος, μέσα από την συνύπαρξη στην ομάδα, είναι να διερευνήσουμε τις δυσκολίες στην μεταξύ μας επικοινωνία και πιθανόν να σκιαγραφήσουμε τις αλλαγές εκείνες, που θα βελτιώσουν τις μεταξύ μας σχέσεις.

Εδώ, σ αυτό το σημείο ίσως θα μπορούσα να πω δυο λόγια για το δικό μας δρόμο στο θέατρο, μέσα από την προσέγγιση του Κοινωνικού Θεάτρου, προσπαθούμε να πάρουμε μηνύματα- ερεθίσματα της κοινότητας, τα οποία μέσα από την διεργασία της ομάδας να συνθέσουμε μια πρόταση-παράσταση και να την φέρουμε ξανά στην κοινότητα.

Το Κοινωνικό Θέατρο θα λέγαμε, μπορεί να οριστεί, σαν μια εκφραστική και εκπαιδευτική λειτουργία, που χρησιμοποιώντας την δραματική πράξη σαν εργαλείο, και την ομαδική βίωση των δρώμενων, ως εκπαιδευτικό μηχανισμό, στοχεύει στην σφαιρική ψυχοπνευματική και σωματική ωρίμανση των μελών της ομάδας, και μέσω της αλληλεπίδρασης τους, στην ανθρώπινη επικοινωνία.

Η παρουσίαση στην κοινότητα της δουλειάς αυτής, λειτουργεί σαν καταλύτης για τον θεατή, που μπορεί να αναγνωρίσει δικά του βιώματα και καταστάσεις, οδηγώντας κι αυτόν σ΄ένα εσωτερικό διάλογο μέσα από την ταύτιση με τα δρώμενα, και πιθανόν σε διαφοροποίηση και αλλαγή.

Τότε το θέατρο βοηθά στην ανάπτυξη και εξέλιξη του ανθρώπου, ώστε να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ.