Του Γιώργου Ξανθάκη

Σινεπιλογές

  • Δευτέρα, 18 Ιουνίου, 2018 - 06:10

Η «Στρογγυλή Θεά» στο σινεμά (Β’ μέρος)

Το ποδόσφαιρο έχει τη δύναμη να δημιουργεί αδελφικούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς, να συγκινεί, να μαγεύει, να παθιάζει. Έχει τη δύναμη να καθηλώνει εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο και να γεννά ιστορίες, που όσοι τις παρακολούθησαν τις αφηγούνται για χρόνια. Το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι το πιο ομαδικό, αλλά, ταυτόχρονα, το πιο «προσωπικό» ανάμεσα στα αθλήματα.

Το 21ό παγκόσμιο, ποδοσφαιρικό κύπελλο,  που διεξάγεται στη Ρωσία ξεκίνησε . Με πολλά ματς την ημέρα το ενδιαφέρον των φιλάθλων αλλά και γενικότερα του κόσμου είναι στραμμένο εκεί. 

Αθλητικό υπερθέαμα, εκτόνωση, ψυχαγωγία, μεγάλες εκπλήξεις, ευκαιρία για έξοδο, το ποδόσφαιρο βρίσκεται στην κορυφή των αθλημάτων.  Στις ιστορίες του παραμένουν ενσωματωμένες μυθοπλασίες συγκλονιστικές, ανατρεπτικές, περιπτώσεις μεγάλων υπερβάσεων. Ωστόσο, το σινεμά δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητο από αυτό. Και επειδή η έβδομη τέχνη εστιάζεται και στηρίζεται σ’ αυτές τις κορυφαίες υπερβάσεις, πάρα πολλές φορές αξιοποιεί πραγματικά γεγονότα, δραματικά ή ως μυθοπλασίες, για να τα παρέχει γενναιόδωρα στους φιλάθλους .

«Κάν το όπως ο Μπέκαμ»/Bend It Like Beckham (2002) της Γκουριντέρ Τσαντά

Η οικογένεια των Μπάμρα, ινδών Σιχ, έχει εγκατασταθεί στη Βρετανία εδώ και αρκετά χρόνια. Έχουν δύο κόρες, την Πίνκι και την Τζεσμίντερ. Και ενώ η Πίνκι ετοιμάζεται να παντρευτεί, η Τζεσμίντερ παίζει ποδόσφαιρο – κάτι που δεν εγκρίνουν βέβαια οι γονείς της. Η Τζεσμίντερ, που γνωρίζει πως είναι πολύ καλή στο άθλημα, συχνά δέχεται τις επευφημίες των συμπαικτών της. Όμως παρόλα αυτά πρέπει να αποφασίσει: είτε θα ασχοληθεί αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο είτε θα ακολουθήσει το θέλημα των γονιών της και θα «υποκλιθεί» στα αυστηρά έθιμα της ινδικής παράδοσης. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν η μέρα του πρωταθλήματος ανάμεσα στις ομάδες του γυναικείου ποδοσφαίρου συμπίπτει με την ημέρα του γάμου της αδελφής της!

Μια θηλυκή και διαφυλετική εκδοχή του «Μπίλι Έλιοτ», με πιο χαρούμενο κι ανάλαφρο τόνο, χωρίς να λείπουν οι δραματικές στιγμές. Η Τσάντα τονίζει το ότι η οικογενειακή καταπίεση δεν έχει φυλή ή χρώμα, ενώ δεν αποφεύγει σκηνοθετικά τις φολκλορικές υπερβολές.

Ένας τελικός αλλιώτικος από τους άλλους / The other final (2003) του Γιόχαν Κράμερ

Όταν η Ολλανδία το 2002, εντελώς απρόσμενα δεν προκρίθηκε για την τελική φάση του Μουντιάλ της Ιαπωνίας και της Κορέας, στο μυαλό του Ολλανδού διαφημιστή και επικοινωνιολόγου Matthijsde Jongh γεννήθηκε μια ασυνήθιστη ιδέα. Βρήκε ποιες από τις 203 χώρες της λίστας της FIFA είχαν έρθει τελευταίες και πρότεινε να γίνει μεταξύ τους ο τελικός των εσχάτων, την ίδια μέρα που στην Γιοκοχάμα θα γινόταν ο τελικός των πρώτων. Έτσι λοιπόν το Μπουτάν, και το νησί της Καραιβικής Μονσερά, θα αναμετρηθούν στη Θιμπού, στα υψίπεδα των Ιμαλαίων πρωτεύουσα του Μπουτάν, σ’ έναν άλλο αγώνα που μιλά για τη αλληλεγγύη, την αλληλογνωριμία, και την αλληλοκατανόηση.

Σε αυτόν τον εναλλακτικό τελικό, ο αθλητισμός αποκτά το χαμένο του νόημα και την παλιά του δύναμη. Μεταμορφώνεται σε γέφυρα πολιτιστικής ανταλλαγής, επικοινωνίας, άμιλλας και φιλίας ανάμεσα σε χώρες και λαούς που πιθανόν και να αγνοούσαν ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Μάλιστα ο σταρ του ιταλικού ποδοσφαίρου Ρομπέρτο Μπάτζιο είπε για το ντοκιμαντέρ: «Σε καιρούς που όλα στον αθλητισμό στρέφονται γύρω από το εμπόριο και την κατανάλωση, αυτό το σχεδόν αφελές εγχείρημα είχε ως προϋπόθεση την αληθινή αγάπη για το ποδόσφαιρο». Μήπως αυτό το παιχνίδι όπου «οι τελευταίοι έσονται πρώτοι» ήταν ο πραγματικός τελικός του Μουντιάλ του 2002;

Το Θαύμα της Βέρνης/The Miracle of Bern (2003)  του Σόνκε Βόρτμαν 

Το καλοκαίρι του 1954, η Σοβιετική Ένωση στέλνει τους αιχμάλωτους πολέμου πίσω στην πατρίδα τους. Ανάμεσά τους είναι ο πατέρας ενός ήσυχου, 11χρονου αγοριού, που αγαπάει με πάθος το ποδόσφαιρο, του Ματίας. Ο μικρός μένει με τη μητέρα του, τον αδελφό και την αδελφή του, σε μια μικρή πόλη της Δυτικής Γερμανίας. Το αγόρι έχει βρει το υποκατάστατο της πατρικής απουσίας στο πρόσωπο του Γερμανού ποδοσφαιριστή Χέλμουτ Ραν, ο οποίος έχει «υιοθετήσει» τον πιτσιρικά ως μασκότ.

 Η επιστροφή του Ρίχαρντ, του πραγματικού πατέρα του Ματίας, σκιάζει την κάποτε ευτυχισμένη οικογένεια. Για τον Ρίχαρντ, το ποδόσφαιρο είναι κάτι το άχρηστο, όπως και οι αγώνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο που πρόκειται να διεξαχθούν στη Βέρνη, στην Ελβετία. Ο Ματίας, από την άλλη, ονειρεύεται να βρεθεί εκεί μαζί με το είδωλό του, που επιλέχθη στην εθνική ομάδα της Γερμανίας.

Με το πάθος του και το αγωνιστικό του πνεύμα, ο μικρός Ματίας καταφέρνει να αναθερμάνει την αγάπη για ζωή στην καρδιά του πατέρα του. Έτσι, όταν αρχίζει ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, ένα μικρό θαύμα θα συμβεί... Η Γερμανία, τσακισμένη και χωρισμένη στα δύο με πολλούς αιχμαλώτους ακόμα στη Ρωσία, με τις πληγές του πολέμου νωπές, ήταν μια χώρα που μόλις ξυπνούσε από την ολοκληρωτική καταστροφή. Η ποδοσφαιρική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας πήγε στην Ελβετία. Στον όμιλο έφαγε 8(!) γκολ από την ευρωπαϊκή ομάδα θαύμα εκείνης της εποχής: Μιλάμε για την Ουγγαρία του Πούσκας. Τελικά έφθασε να παίξει στον τελικό με την Ουγγαρία. Το ματς φαινόταν χαμένο, ειδικά όταν οι Μαγιάροι προηγήθηκαν με 0-2. Αργότερα έφθασε η μεγάλη ανατροπή και οι Γερμανοί πήραν τη ρεβάνς με 3-2 , γεγονός που θα μείνει στην ιστορία ως «Το Θαύμα της Βέρνης».

Football factory(2004) του Νικ Λοβ

Το Football factory είναι κάτι περισσότερο από μία μελέτη για την αγγλική εμμονή με τη βία στα γήπεδα. Επί της ουσίας πρόκειται για μία ταινία μυθοπλασίας που αγγίζει τα όρια του ντοκιμαντέρ και περιγράφει με ιδιαίτερα ρεαλιστικό τρόπο την ακατανίκητη ανάγκη των ανδρών να αποτελούν τμήμα ενός συνόλου. Οι τέσσερις πρωταγωνιστές της ταινίας, με τις παρακινδυνευμένες πράξεις τους και το καυστικό τους χιούμορ ενσαρκώνουν τα θέλω και τις σκέψεις του μέσου φίλαθλου που περιμένει την κάθε Κυριακή ως τη σημαντικότερη στιγμή της εβδομάδας.

Ο σκηνοθέτης Νικ Λοβ, βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Τζον Κινγκ, και κατάφερε να προσεγγίσει το περίπλοκο θέμα της βίας στα αγγλικά γήπεδα, από την οπτική γωνία των φιλάθλων. Οι ήρωές του αντιπροσωπεύουν τους πλέον φανατικούς οπαδούς που κάποιες στιγμές μοιάζει σαν μέσα από αυτήν τη διαδικασία, να παίρνουν το αίμα τους πίσω, για ό,τι άλλο υπομένουν στην καθημερινή τους ζωή. Η ταινία προκάλεσε έντονη συζήτηση γύρω από το φλέγον θέμα της βίας στα γήπεδα.

Πηγές: • Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

            • IMDB

Ετικέτες: 

Διαβάστε ακόμα