Μία αναπάντεχη συμφωνική γιορτή με βάση τα έγχορδα στο θέατρο Απόλλων

Οι String Demons «δαιμόνισαν» μουσικά τη Σύρο

Το φιλόμουσο κοινό της Σύρου «δαιμόνισαν» με την εκρηκτική ενέργειά τους, τη δυναμική σκηνική παρουσία τους αλλά και τις δαιμόνιες διασκευές αγαπημένων τους κομματιών, τα αδέρφια Κωνσταντίνος και Λυδία Μπουντούνη σε μία αναπάντεχη συμφωνική γιορτή με βάση τα έγχορδα.

Οι “String Demons” που ξεκίνησαν την περιπέτειά τους το 2014, καταφέρνοντας από την πρώτη κιόλας στιγμή να σταθούν πανάξια δίπλα στα κορυφαία ξένα σχήματα του είδους τους και να αποκτήσουν το δικό τους φανατικό κοινό, έκαναν μία στάση στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, στήνοντας μία αναπάντεχη συμφωνική γιορτή με βάση τα έγχορδα.

Μουσική χωρίς σύνορα

Ο Κωνσταντίνος με το βιολοντσέλο του και η Λυδία με το βιολί της ταξίδεψαν τους ακροατές σε όλα τα χωράφια της μουσικής από το παραδοσιακό στο κλασικό, από το heavy metal στο λαϊκό, από τους εκκλησιαστικούς ύμνους στο ρεμπέτικο, στο rock και όπου αλλού φτάνει η μουσική, ξεσηκώνοντας το θέατρο με τη ζωντάνια και τον αφοπλιστικό ρυθμό τους. Απόδειξη ότι η τέχνη δεν γνωρίζει «σύνορα» και ταμπού, η πειραγμένη βερσιόν του τραγουδιού «Τα καγκέλια», αλλά και η υπέροχη διασκευή του τραγουδιού «Της αγάπης αίματα» από το Άξιον Εστί του Μίκη Θεοδωράκη, που μελοποίησε τα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη. Το “δαιμόνιο” πρόγραμμα τους με συνθέσεις των Iron Maiden, Χατζιδάκι, Bach, Vivaldi, Τσιτσάνη κ.ά. συμπλήρωσαν με κομμάτια από τον δεύτερο δίσκο τους που θα κυκλοφορήσει σύντομα σε Ελλάδα και εξωτερικό από μεγάλη δισκογραφική εταιρία.

«Δεν υπάρχει εύκολο ή δύσκολο»

Έχοντας αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπλέκουν επί σκηνής τη Thrash Metal με Έλληνες συνθέτες, το Θεό με τον δαίμονα και το διάβολο και όλα αυτά, με τη μαγική δύναμη των εγχόρδων τους, οι “String Demons” δηλώνουν στην «Κοινή Γνώμη» έτοιμοι για ακόμη περισσότερες μουσικές προκλήσεις. Όπως τόνισαν, οι όροι «εύκολο» και «δύσκολο» δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό τους. «Οι διασκευές των συνθέσεων γίνονται κατευθείαν στην πράξη. Το ένα φέρνει το άλλο. Και πάνω στην πρόβα, τα πράγματα αποκτούν μορφή. Μόλις σκεφτούμε κάτι ή τρυπώσει στα αυτιά μας μία μουσική που μας αρέσει, πιάνουμε τα όργανα και παίζουμε κατευθείαν, χωρίς να το συζητήσουμε πολύ», εξηγεί ο Κωνσταντίνος.

«Φτιάχνουμε και πλάθουμε ό,τι χαϊδεύει τα αυτιά μας»

Το προσωπικό στοιχείο με το οποίο προικίζουν τα ήδη γνωστά κομμάτια του κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου αντιπροσωπεύει την άποψη και την αισθητική του σχήματος στη μουσική. «Και ως ακροατές ακούμε αυτό το είδος, δεν κάνουμε κάτι επιτηδευμένα. Μας βγαίνει φυσικά, γιατί ένα κομμάτι θα πρέπει πρώτα από όλα να αρέσει στον ίδιο τον καλλιτέχνη, ο οποίος θα το αγγίξει. Αυτό εμείς το πιστεύουμε, το στηρίζουμε και ό,τι μας αρέσει, το φτιάχνουμε, το πλάθουμε και έχουμε δει ότι έχει απήχηση στο κοινό», σημειώνει η Λυδία Μπουντούνη.

Όπως εξηγούν, το μυστικό πίσω από κάθε επιτυχημένη καλλιτεχνική απόπειρα, είναι η αποφασιστικότητα και η πίστη ότι μπορείς να τα καταφέρεις. «Δύο χρόνια πριν, εμείς πήραμε τα όργανα και είπαμε, δεν δοκιμάζουμε να παίξουμε έτσι όπως έχουμε στο μυαλό μας; Αρχίσαμε να κάνουμε πρόβες, συναυλίες και πολύ γρήγορα «γεννήθηκε» ο πρώτος μας δίσκος. Πρόκειται δηλαδή, για μία φυσική εξέλιξη μέσα από τη μουσική και την αγάπη μας γι’ αυτό που κάνουμε και υποστηρίζουμε».

Το όνομα του σχήματος δόθηκε από τη φίλη και συνεργάτρια των αδερφών Μπουντούνη, Βασιλική Καρακώστα, λόγω της «επιθετικότητας» που χαρακτηρίζει τις live εμφανίσεις τους. «Αυτό δε σημαίνει ότι χτυπάμε κόσμο, αλλά πως χύνουμε πολύ ιδρώτα πάνω στη σκηνή» διευκρινίζει, γελώντας ο Κωνσταντίνος.

«Στόχος μας είναι μια επίθεση στο χιπ-χοπ»

Υπάρχουν χωράφια τα οποία οι «Δαίμονες των εγχόρδων» δεν έχουν καταφέρει να οργώσουν; Οι ίδιοι απαντούν πως, στόχος τους είναι μια επίθεση στο χιπ-χοπ. «Ψάχνουμε τον τρόπο. Γιατί αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι να δώσουμε το προσωπικό μας στοιχείο. Και το κάνουμε, γι’ αυτό και οι θεατές μας λένε ότι τα κομμάτια που παρουσιάζουμε, πέρα από τα δικά μας, δεν είναι απλές διασκευές, αλλά διασκευές – συνθέσεις και αυτό μας πλημμυρίζει χαρά», καταλήγει ο Κωνσταντίνος.