Το καλσόν, η κουκλίτσα και το λίφτινγκ

Οι επίδοξοι μνηστήρες έγιναν αυτόκλητοι σωτήρες και οι κακεντρεχείς σχολιαστές συμμάχησαν με τους εμπαθείς επικριτές.

Υιοθετώ την ατάκα ενός συμπαθούς μαγκάκου, που άκουσα να απευθύνει στον διαφωνούντα της παρέας του, λέγοντας του «σιγά ρε φίλε μην σκίσεις κανένα καλσόν».

Αφορούν απόλυτα, σε κάποιους νεόκοπους του δημοσίου βίου, τα λόγια αυτά που βγήκαν σαν μασημένα κάτω από το μουστάκι του λαϊκού νεανία, με το εφαρμοστό πουκάμισο που του έκοβε την ανάσα και άφηνε να ξεπροβάλει το σταυρουδάκι στο φρεσκοξυρισμένο του στέρνο.

Κι όμως άρχισαν να φύονται ξάφνου νέοι καλαμοκαβαλητές, που από τη στιγμή που απέκτησαν μία θέση και πέρα από τη μάνα τους που τους ήξερε μέχρι χθες, πλέον τους αναγνωρίζουν και τρεις νοματαίοι συντοπίτες τους, θεωρούν ότι διαθέτουν την απόλυτη γνώση, δεν ανέχονται ουδεμία αναφορά προς το πρόσωπο τους, που να μην συνάδει με την εικόνα που εκείνοι έχουν δημιουργήσει για τον εαυτό τους και σηκώνουν το δάχτυλο επικριτικά, σε όποιον τολμήσει να μην υποκλιθεί στα οφίτσια τους.

Πρόκειται για ακόμα έναν από εκείνους τους μέχρι χθες επίδοξους μνηστήρες της εξουσίας, που αίφνης θέλουν με το στανιό να με σώσουν, χωρίς να μου αφήνουν καν το περιθώριο να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο πέραν της σωτηρίας που προτίθενται να μου προσφέρουν.

Πόση αλήθεια προσπάθεια χρειάζεται και πόσος κόπος πρέπει να καταβάλλεται από κάποιους, για να αποκτήσουν λίγο περισσότερο ύψος και να μπορούν να φανούν ανάμεσα στο πλήθος, από την ανάγκη τους να μην περνούν απαρατήρητοι;

Αναλόγως του τι θέλει να πουλήσει ο κάθε ένας, υιοθετεί και ένα διαφορετικό στυλάκι.

Είτε μοστράροντας ως παράγοντας που μετέχει στις αποφάσεις, ασχέτως εάν δεν μπορεί να συντάξει μία φράση χωρίς να κατακρεουργήσει την ελληνική γλώσσα, είτε υιοθετώντας το στυλ του αντικομφορμιστή κουλτουριάρη της συμφοράς, που όλη του η διανόηση ξεκινά και τελειώνει στην αμακιγιάριστη φρασεολογία της αγοραίας συμπεριφοράς του.

Με παρεχόμενες ευκολίες, ευέλικτες αναρριχήσεις και πρόθυμες εξυπηρετήσεις απέκτησαν οντότητα, απλά και μόνο βγαίνοντας ως κράχτες της πραμάτειας που άλλοι θέλουν να πουλήσουν.

Κι αυτοί οι υπολειπόμενοι του ανάλογου ύψους, γνώσης και εμπειριών, έρχονται να επικρίνουν και να κατακρίνουν, ότι δυσαρεστεί τα αφεντικά του παρασκηνίου που υπηρετούν.

Στον αντίλογο αυτών, έρχεται και πάλι ο λαϊκός μου φίλος να κουμπώσει την φράση που απηύθυνε στην κοπέλα με την τσίχλα που συνόδευε, «τι να μου πεις κι εσύ κουκλίτσα μου, που μία μέρα μου, είναι όλη σου η ζωή».

Όταν  σε κάποιους, το κουτσομπολιό είναι στο αίμα τους, ότι και να κάνουν, όσο και εάν μετά κόπων και βασάνων επιχειρούν να εμφανίζονται με το προσωπείο της σοβαρότητας και του υψηλού επιπέδου, η φύση τους προδίδει.

Με τη συνεχή διάθεση σχολιαστικής πολυλογίας, δεν αφήνουν κανένα έξω από το στόχαστρο τους, πάντα στα πλαίσια του στενού ενδιαφέροντος τους, που περικλείεται στα στενά όρια της δικής τους κακεντρεχούς κατινιάς.

Εξωτερικεύουν δε τόση οργή και τόσο μένος στα λεγόμενα τους, για όποιον δεν υποκλιθεί στη ρυτιδιασμένη τους νοοτροπία, φτάνοντας στα όρια της γελοιοποίησης.

«Σιγά μαντάμ, μην συγχύζεστε γιατί θα σας σπάσει το λίφτινγκ».