Έμπνευση είναι ο βράχος ΜΑΣ...

Πολλές φορές για να επανέλθουμε στην τάξη ως πολίτες και ως δημότες μίας χώρας κι ενός τόπου αντίστοιχα, είναι απαραίτητο να αλλάζουμε οπτική γωνία και να θεωρούμε τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά.

Να κρίνουμε και να παρατηρήσουμε ό,τι μας αφορά, από μία θέση τελείως άγνωστη σε εμάς και συγκεκριμένα, από την πλευρά που αντικρίζει τον τόπο μας ένας επισκέπτης. Από εκείνη δηλαδή, τη θέση, που ένας άγνωστος κατέχει όταν δεν τον συνδέει τίποτα με το νησί παρά μόνο η καθαρή επιλογή να το επισκεφθεί.

Με λίγα λόγια, πολλές φορές χρειάζεται να αποκτήσει κάποιος το γυμνό μάτι του πιο αυστηρού κριτή για την ίδια τη γενέτειρά του, αν και εφόσον επιθυμεί την πρόοδό της. Εκείνου του παρατηρητή που χωρίς ιδιοτέλεια, θα πει ελεύθερα την άποψή του για όσα βλέπει, ακούει κι αντιλαμβάνεται.

Ζώντας καθημερινά στο νησί, συνηθίζουμε να αναλωνόμαστε σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις και σε κοντόφθαλμες επισημάνσεις σχετικά με το τί φταίει αλλά και ποιός ευθύνεται για την κακή μοίρα μας και το κακό ριζικό μας. Παραμένοντας στα στενά γεωγραφικά όρια της Σύρου και κοιτάζοντας όλα όσα πρέπει να αλλάξουμε, από την ίδια ακριβώς θέση την οποία θα διατηρήσουμε για να τα αλλάξουμε, αυτό που επιτυγχάνουμε είναι να συμπληρώνουμε μόνον, έναν μακρύ κατάλογο παραπόνων για τα οποία, με το τόξο μας, αρχίζουμε να ρίχνουμε τα βέλη στο διπλανό μας- και μόνο σε αυτόν και μάλιστα συνεχώς, ακόμη κι αν αυτός φέρει σοβαρή ευθύνη για λάθη που σημάδεψαν ή θα σημαδέψουν καταλυτικά την πορεία ενός νησιού -, χωρίς όμως, να πράττουμε τίποτα άλλο.

Ωστόσο, για το καλό της Σύρου, το να λέει κάποιος τα πράγματα με το όνομά τους είναι απαραίτητο. Αν παραστεί ανάγκη δε, και για λόγους υπενθύμισης, να τα επισημαίνει δύο ή και τρεις φορές -τακτική ιδωμένη με συμπάθεια- είναι ανεκτή συμπεριφορά. Να επαναλαμβάνεται επικίνδυνα όμως, αποτελεί - μαθηματικώς βέβαιο -, μία καταστροφική εμμονή που τείνει να παρασύρει σε μία δίνη ασφυξίας ακόμη και τα πιο υγιή μέλη μίας ομάδας, είτε αυτά έχουν μικρό ρόλο, είτε έχουν σημαίνοντα ρόλο!

Και καθώς όλοι οι πρωταγωνιστές της Αυτοδιοίκησης μιλούν περί “αλλαγής νοοτροπίας” αλλά ως φαίνεται στην πράξη, μένουν στα λόγια και τις ξερολίστικες νουθεσίες προς τους συμπολίτες τους, καλό θα ήταν να πάρουν το πλοίο της γραμμής, να παραμείνουν εκτός τόπου για κάποιες ημέρες και ύστερα, με νηφάλια σκέψη να επιστρέψουν και να παράξουν, το έργο που υποσχέθηκαν με σοβαρότητα, συνέπεια, πρόγραμμα και στόχο! Όπως ορθά παραδέχονται και οι ίδιοι, περίοδος χάριτος δεν χρειάζονται και όπως λέει ο κόσμος στο νησί, τέτοια διάθεση από την πλευρά του, δεν υπάρχει!

Χρειάζεται λοιπόν, να επιστρέψουν και να επιλέξουν να συνυπάρξουν στο ταξίδι, με επισκέπτες που φθάνουν για πρώτη φορά στο νησί. Να παρατηρήσουν το διψασμένο βλέμμα τους και την περιέργειά τους σχετικά με το τί θα αντικρίσουν όταν το πλοίο αφήσει πίσω του, εκείνο το άγριο τοπίο της άγονης γκρι γης που βλέπει πρώτα κάποιος, φθάνοντας από Πειραιά. Να παρατηρήσουν την έκπληξη, η οποία σκιαγραφείται έντονα στους μύες των προσώπων τους, βλέποντας το θαύμα της περιοχής “Βαπόρια” να διαδέχεται ένα κενό τοπίο και να προηγείται της εισόδου του πλοίου στο λιμάνι της Σύρου. Να αφουγκραστούν όλοι όσοι δεσμεύθηκαν πως θα “σπείρουν” έργο για να “θερίσουν” πρόοδο, τί είναι σε τελική ανάλυση αυτό που ζητά ο επισκέπτης σε συνάρτηση με την ταυτότητα που πρέπει να διατηρήσει και να προβάλει το νησί, ώστε να καταστεί ένας ελκυστικός προορισμός που θα αντέξει στο χρόνο και τα ανελέητα χτυπήματά του.

Και αφού οι φερόμενοι ως πρωταγωνιστές της προόδου, κατανοήσουν σε βάθος την εντολή που έλαβαν από τους πολίτες – δημότες, ας αναλογιστούν αν τα πρώτα βήματά τους – άκρως ουσιαστικά(!) και ουδείς αντιλέγει ως προς αυτό - έχουν επισκιαστεί από συμπεριφορές που δεν αρμόζουν ούτε καν σε κομπάρσους της πιο αποτυχημένης κινηματογραφικής ταινίας ή της πιο κακόγουστης τηλεοπτικής τούρκικης, βραζιλιάνικης, ισπανικής κλπ. σειράς.

Κι εν τέλει, ας αποφασίσουν αν επιθυμούν οι προσπάθειες αλλαγής πλεύσης - με σημαντικές συναντήσεις και διεκδικήσεις, με ημερίδες, συνέδρια και επικοινωνία με ανθρώπους “κλειδιά” του τουριστικού γίγνεσθαι και άλλα πολλά σημαντικά - , να αμαυρώνονται από κραυγές ανούσιες, που τους αληθινούς πρωταγωνιστές, θέτουν στο περιθώριο της αυτοδιοικητικής διαδρομής και τους Ατάλαντους (με α κεφαλαίο) στο προσκήνιο!

Κι αν όπως λέει η λαϊκή σοφία, “τα πολλά λόγια είναι φτώχεια”, ο στόχος – που πολλοί μοιάζουν να ξεχνούν – είναι πως έμπνευση για όλους, πολίτες και αυτοδιοικητικούς, πρέπει να είναι ο βράχος ΜΑΣ, όπως ακριβώς τον αποκαλούν αρχικά οι επισκέπτες! Αυτός ορίζει τί πρέπει, πώς πρέπει και γιατί πρέπει...! Ο βράχος ο δικός – ΜΑΣ - με την κτητική αντωνυμία να χρησιμοποιείται στην ουσία της και όχι για λόγους επικοινωνιακούς.

Άλλωστε, πολιτική, δεν είναι η επικοινωνία. Πολιτική είναι το αποτέλεσμα!