Κάλλιο αργά παρά... ποτέ

Εικόνα Σταύρος Μαυράκης

Μία πάρα πολύ ευχάριστη είδηση υπήρχε την προηγούμενη εβδομάδα, κι αυτή δεν είναι άλλη από την επίσημη ανακοίνωση της συνεργασίας μεταξύ των πέντε από τις έξι ακαδημίες του νησιού της Σύρου με σκοπό τη δημιουργία μιας "μικτής" ομάδας. Αυτό βέβαια σαν αρχή μπορεί κάποιους να τους κρατά επιφυλακτικούς και βεβαίως καλά κάνουν, αφού έτσι μας έχει μάθει η ίδια η ζωή. Δηλαδή σε όλα όσα γίνονται και ακούμε να κρατάμε μικρό καλάθι. Όμως, η κίνηση αυτή είναι πολύ καλή και όσοι ασχολούνται με το άθλημα του ποδοσφαίρου στη Σύρου, ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο. Μόνο μέσα από τις συνεργασίες θα μπορεί να γίνει κάτι, καθώς το νησί θα πρέπει όλοι μαζί να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε η Σύρος στα επόμενα χρόνια να καταφέρει να ξεφύγει από τα τοπικά δεδομένα του νομού. Είναι κρίμα κι άδικο; η Σύρος η πρωτεύουσα των Κυκλάδων να μην έχει μια ομάδα σε Εθνική κατηγορία.

Κρίμα είναι γιατί ενώ όλα αυτά τα χρόνια παιδιά με ταλέντο υπήρξαν, όμως δεν υπήρχε κανείς που να μπορεί να τα κουμαντάρει και να τους δώσει την απαραίτητη ώθηση ώστε τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο να υπάρξουν διακρίσεις. Όταν λέω ατομικό σε ένα ομαδικό άθλημα, εννοώ ότι με τις εμφανίσεις του και τη συνέχεια που θα έχει να καταφέρει να κάνει το παραπάνω βήμα. Το βήμα το μεγάλο που έχουν καταφέρει να κάνουν 2-3 παιδιά από τη Σύρο τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα πέρσι, που προς έκπληξη όλων παιδιά από το νησί έφυγαν για ομάδες της Super League.

Για να ξανά γυρίσω στη συνεργασία αφού λίγο πολύ όλα αυτά είναι γνωστά, θα πρέπει να μείνω σ' αυτό και να τονίσω ότι θα πρέπει το πρώτο χρονικό διάστημα να υπάρξει λίγη υπομονή, αφού σε όλα η αρχή είναι πάντα δύσκολη.

Δεν θα υπάρξουν... θαύματα από τη μία στιγμή στην άλλη, αλλά θα χρειαστεί ένα μικρό χρονικό διάστημα για να φανούν τα πρώτα αποτελέσματα. Η πείρα υπάρχει αφού οι εμπλεκόμενοι έχουν πολλά χρόνια ακαδημία, ξέρουν να διαχειρίζονται τα παιδιά και είναι καλό για τους νεαρούς αθλητές όλη αυτή η κατάσταση.

Από την πλευρά τους οι γονείς θα πρέπει να βλέπουν το δάσος και όχι το ένα και μοναδικό δέντρο. Ίσως υπάρξουν αντιδράσεις ως προς τις επιλογές και ίσως υπάρξει και μία μικρή απογοήτευση όταν κάποια παιδιά δεν κληθούν να συμμετάσχουν σ' αυτό το αρχικό κάλεσμα. Όμως θα πρέπει να το δουν σαν μία ευκαιρία για τα δικά τους παιδιά, γιατί μέσα απ' αυτή τη δοκιμασία ίσως βγουν ποιο δυνατά. Το σημερινό σύστημα δίνει την ευκαιρία σε όλους, σε όλους όσους δουλεύουν σκληρά. Κανείς δεν πρέπει να απογοητεύεται και όλοι θα πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν σκληρά κι ίσως κάποια παιδιά να χρειαστεί να δουλέψουν σκληρότερα για να φτάσουν στο επίπεδο των πρώτων επιλέκτων.

Κλείνοντας, γιατί θα επανέρθουμε σ' αυτό το θέμα γιατί πραγματικά είναι κάτι στο οποίο κι εγώ θέλω να δώσω έμφαση, αλλά και όλοι θα πρέπει να δείξουν την πρέπουσα προσοχή, γιατί είναι κάτι που αξίζει, είναι κάτι που ίσως στο μέλλον βγάλει καλά αποτελέσματα. Για την ώρα θα πρέπει όλοι να έχουμε υπομονή, όση απογοήτευση κύριοι και κυρίες κι αν υπάρξει να προσέχουμε να μην την περάσουμε στα παιδιά, γιατί δεν πρέπει να μαθαίνουν από τόσο νωρίς να απογοητεύονται. Θα να είμαστε δίπλα τους, να τα στηρίζουμε και να τους δίνουν την απαραίτητη ώθηση για να συνεχίζουν. Έτσι και το παιδί θα μάθει να προσπαθεί και δεν θα τα παρατάει με την πρώτη δυσκολία. Είναι λογικό από τα 600 - 700 παιδιά που υπάρχουν στις ακαδημίες ή για να λέμε τον πραγματικό αριθμό αφού σε πρώτη φάση θα επιλεχθούν από μία ηλικιακή κατηγορία, από τα 100 με 200 περίπου παιδιά, κάποια να μείνουν έξω. Εδώ και κλείνω θα χρειαστεί υπομονή και επιμονή για να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια.

Διαβάστε ακόμα