Αυτός ο κόσμος

Εικόνα Τέτα Βαρλάμη

Και να που η επόμενη μέρα ξημέρωσε και οι κομήτες, οι μετεωρίτες και κάθε είδους αστρικών απειλών δεν έπεσαν βροχή επάνω στην Ελλάδα.

Αρμαγεδών, ο τόπος της μάχης του απόλυτου τέλους, παρέμεινε ως αναφορά της Αποκάλυψης, χωρίς τελικά να ικανοποιήσει τους σύγχρονους μυθοπλάστες ότι σχετίζεται με το καταστροφικό αύριο που προμελετούσαν.

Οι κρυστάλλινες σφαίρες, η χαρτομαντεία, τα ταρώ, η καφεμαντεία, αλλά και οι ιεροτελεστίες του αποκρυφισμού, που επιστρατεύθηκαν ως σύμμαχοι στην ανηλεή καταστροφολογική προπαγάνδα, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.

Οι δέκα πληγές του Φαραώ δεν διακτινίστηκαν στον χρόνο από την Αίγυπτο του Ραμσή στην Ελλάδα των μνημονίων, αλλά παρέμειναν ως βιβλικές αναφορές να περιγράφουν την θεϊκή τιμωρία.

Οι κεραυνοί, οι ανεμοστρόβιλοι, οι κατακλυσμοί και οι τυφώνες παρέμειναν να υφίστανται ως φυσικά φαινόμενα, τα οποία, δυστυχώς για τους ντελάληδες της καταστροφής, δεν έπληξαν τη χώρα.

Όποιο φόβητρο κι αν επέλεξαν, ακόμα και τον παιδικό μπαμπούλα, δεν στάθηκαν ικανά να τρομάξουν όλον αυτό τον κόσμο, που αποδείχθηκε τελικά πιο αποφασισμένος να κάνει την υπέρβαση του.

Τον ίδιο αυτό κόσμο που επί δεκαετίες είχαν μάθει να χειραγωγούν και που τώρα τους ανέτρεψε όλες αυτές τις μικροπολιτικές τακτικές.

Αυτό τον κόσμο που τελικά εξέφρασε την αγανάκτηση του στην τρομοκράτηση και τον εκφοβισμό και θέλησε να ξεφύγει από την συνεχιζόμενη πορεία προς τα κάτω που του είχαν προδιαγράψει.

Θέλησε να δει την ελπίδα. Την είχε ανάγκη για να προχωρήσει. Του την τάξανε κι ακολούθησε.

Τώρα δείχνει ότι αναθάρρησε και βρίσκεται στο στάδιο της αναμονής.

Είναι αυτόW ο κόσμος που περιμένει να ξαναχαμογελάσει και αξιώνει να ζήσει, με αξιοπρέπεια, με αυτοσεβασμό και περηφάνια.

Όμως αυτοί που τον τράβηξαν από το χέρι σε αυτό τον δρόμο, φέρνουν τώρα ακόμα βαρύτερο φορτίο, ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη.

Την ευθύνη της πραγμάτωσης των υποσχέσεων.

Σίγουρα δεν υπάρχουν πια μαγικά ραβδάκια που να μεταμορφώνουν την κολοκύθα σε άμαξα, που να σε κάνουν από την μία στιγμή στην άλλη βασιλιά, που να μετατρέπουν την λάσπη σε χρυσό.

Υπάρχουν όμως οι τακτικές μιας έντιμης προσπάθειας και ενός σκληρού αγώνα για να επιτευχθούν έστω τα βασικά, έστω τα απαραίτητα που θα αλλάξουν την ζοφερή πραγματικότητα.

Και ο κόσμος αυτός δεν είναι αχάριστος. Εάν δει, κρίνει και νιώσει την ειλικρίνεια και την καθαρότητα, ξέρει να εκτιμά και να ανταμείβει.

Πάνω απ’ όλα όμως αυτός ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος. Εάν θεωρήσει ότι για ακόμα μία φορά προδόθηκε, τότε έδειξε ότι ξέρει να τιμωρεί με τον χειρότερο και τον πιο σκληρό τρόπο.

Σε περνάει από την μία στιγμή στην άλλη στην αφάνεια, σε στέλνει στα αζήτητα και αφήνει τις μελλοντικές γενιές να σε ανακαλύψουν στις πιο κακογραμμένες σελίδες της ιστορίας.

Αυτός ο κόσμος είμαστε εμείς.

Διαβάστε ακόμα