Ειδήσεις στο κλίμα των ημερών

Μαζωχτείτε!! Τα νέα!

Πρώτο θέμα.

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το Συριανό Καρναβάλι 2015. Το 90% των ενηλίκων συμμετεχόντων συνειδητοποίησαν ότι πράγματι είχαν δώσει το «παρών», βλέποντας τις αναρτημένες φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την επόμενη μέρα, όντας σε κατάσταση χανγκόβερ.

Η καλύτερη μεταμφίεση της φετινής διοργάνωσης ανήκει αναμφισβήτητα στα μπουκαλάκια του «νερού», που κρατούσαν οι καρναβαλιστές.

Εκτός από το βραβείο του καρναβαλιού, το οποίο κατέκτησε η ομάδα που είχε μπροστάρισσα τη Φουρέιρα (Τι; Δεν ήταν; Έχω μυωπία), πολλοί συμμετέχοντες, αλλά και θεατές, διαγωνίστηκαν για το έπαθλο της επικότερης τούμπας στις βρεγμένες και με φουλ πανιασμένο χαρτοπόλεμο μαρμάρινες πλάκες της Ερμούπολης (- Αγάπη μου, ντύθηκα σπαγκάτο).

Και του χρόνου!

Σε άλλα νέα, με επιτυχία γιορτάστηκαν και φέτος τα κούλουμα! Πολύ μεγάλη επιτυχία μέσα στη βροχή και το κρύο, δεν το συζητώ! Η χαρά του παιδιού.

Πολιτισμικό σοκ οι εγκέφαλοι, από το λάτιν και τον Πασχάλη, στα νησιώτικα και τις τσαμπούνες μέσα σε λίγες ώρες.

Ακόμη μια χρονιά, ανοίξαμε την περίοδο της νηστείας και της προσευχής, τρώγοντας μέχρι σκασμού, από ένα πεντόκιλο ο καθείς, τα δύσμοιρα τα ψαρο-γαριδο-αστακο-όστρακα, που τι τους έμελλε να πάθουν, δηλαδή, να το’ξεραν, να μην πλησίαζαν εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας.

Σημείωση προς τους αναγνώστες:

Αυτό που λένε ότι τα θαλασσινά είναι αφροδισιακά, ισχύει άμα φας λίγο, ε; Αν είναι να φας μέχρι να έρθεις και να στουμπώσεις και μετά να μην κλείνει το παντελόνι, που το είχες ανοίξει για να κάνεις χώρο να φας κι άλλο, δε μετράει. Πώς να σου’ρθει έτσι όρεξη για «αεροβική»; Όχι, το λέω για να μην απορείτε, «μα αφού εγώ έφαγα θαλασσινά, γιατί δεν αφροδισιάστηκα και ροχάλιζα απ’ τις 8». Συμβουλή εξ’ ιδίας εμπειρίας.

Και του χρόνου, πάντως, με καλύτερο καιρό!

Ανέφερα την «αεροβική» και μου ήρθε άλλο νέο. Θα σας πάω σινεμά.

Πρεμιέρα για τις «50 αποχρώσεις του γκρι», ή αλλιώς «Βαράτε με κι ας κλαίω». Η μουσική της ταινίας υπέροχη, αν και έλειπε ένας Θάνος Πετρέλης με το «χτύπα κι άλλο, θα τ’ αντέξω».

Ελαφρά, έως πανάλαφρη, η βερζιόν η κινηματογραφική σε σχέση με το βιβλίο. Έτσι μου είπαν, δηλαδή, εγώ ούτε το έχω διαβάσει, ούτε πήγα να το δω και ό,τι σας είπαν για μένα είναι ψέματα. Σας παρακαλώ, δε θα ’θελα! Εγώ είμαι πολύ κιουρία για αυτά τα αναίσχυντα με τα δεσίματα και τα λουριά και τις βίτσες και τα κάγκελα και τους κοιλιακούς του Τζέιμι Ντόρναν και όλα αυτά τα… θου Κύριε!

Απ’ ότι μου είπαν, γιατί εγώ όπως ανέφερα και πριν δεν πήγα να το δω, ενώ στο βιβλίο, που όπως προείπα δεν έχω διαβάσει, τη σαπίζει στο ξύλο τη μανδάμ, στην ταινία η φάση ήταν πιο… τσάι, συμπάθεια και κάτι σκόρπιες παλαμιές πού και πού. Έτσι όπως το είδα, εχμ… το είδαν κάτι γνωστοί, περισσότερες φάπες έπεσαν στην ελληνική ταινία «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», που έβλεπε η Βουγιουκλάκη πράσινες, κόκκινες και κίτρινες πεταλουδίτσες.

Και από τα κάγκελα του δεσίματος, θα σας πάω σε άλλα κάγκελα.

Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες, λεβέντη μου! Μη μασάς εσύ! Και μη διανοηθείς και πληρώσεις τίποτα σε κανέναν, γιατί θα παρεξηγηθούμε και δε θέλω, χρονιάρες μέρες.

Τι σου έκαναν παλικάρι μου; Σε μπουζούριασαν επειδή δεν πλήρωνες; Ε, και; Τι πράγματα είναι αυτά; Ελπίζω τώρα να είσαι ελεύθερος, γιατί πραγματικά δεν σου αξίζει τέτοια κακομεταχείριση.

Στον φίλο μας ρε; Στον αδερφό μας; Στο παιδί, ρε σεις, που πασχίζει, τροπολογία την τροπολογία, να συνεχίσει να δουλεύει το ρημάδι; Κι ας μην πληρώνονται οι περισσότεροι! Τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία. Δουλεύουν όμως. «Αργία, μήτηρ πάσης κακίας» έλεγαν οι αρχαίοι ημών. Ε, είστε αχάριστοι ρε! Δεν περιγράφω άλλο!

Αυτά τα ολίγα και για σήμερα! Περισσότερα ζουμερά την άλλη εβδομάδα! Μέχρι τότε… Φιλάκια!