Βάρκα στον πάτο του ωκεανού

Εικόνα Αντώνης Μπούμπας

Δε σου έμαθαν από το σπίτι σου ότι πρέπει να προσέχεις πού βάζεις την υπογραφή σου; Θα έρθει η στιγμή που θα έχεις ξεμείνει από ψιλά και δεν θα έχεις να δώσεις τα ρέστα που σου ζητάνε. Όταν το όνομά σου αναγράφεται στην πλώρη μίας βάρκας, συνεπάγεται ή ότι το πλεούμενο ανήκει στην ιδιοκτησία σου, ή ότι έχεις συνδιαλλαγές με τον βαρκάρη.

Στην περίπτωσή σου, δε θα μου φαινόταν διόλου παράξενο να μισθώνεις τη βάρκα στον Χάρο για να μας μεταφέρει στον Άδη. “Αφεντικό, ήρθα για το μερτικό μου. Τρεις ξαπόστειλα σήμερα”. “Πέντε είχαμε συμφωνήσει”. “Ναι, αλλά μου κόλλησε το photoshop”. “Κάνε επανεγκατάσταση των Windows και ξεφορτώσου μας”.

Η μαρκίζα δεν είναι παίξε-γέλασε. Πολλές φορές, έχει και συμβολικό χαρακτήρα. Και ο πλοιοκτήτης που ονόμασε το τάνκερ του “Chrysoula”, θα το έκανε για συγκεκριμένους λόγους κι όχι γιατί είναι θαυμαστής της Χρυσούλας Διαβάτη, την οποία θα πήραν σηκωτή απ' το θέατρο για να πάει να σπάσει ένα Σαρντονέ επάνω στο κύτος. Όταν γίνεσαι ανάδοχος μίας βάρκας, φροντίζεις για την τύχη της, δεν την αφήνει αμολυτή μεσοπέλαγα να πηδάει τα κύματα. Η Μανταλένα δεν έκανε ρούπι από τη βάρκα της. Και δεν ήταν τελείως μοναχή, είχε συντροφιά της κάτασπρο πουλί.

Εσύ γιατί άφησες τη δική σου να “βουλιάξει”; Για να χρησιμοποιήσεις το “ναυάγιο” ως τουριστική ατραξιόν ή γιατί σε ενδιαφέρουν μόνο τα μεγάλα και αριστοκρατικά “Βαπόρια”; Όση ώρα όμως παπαγαλίζεις το “ταξίδι” τους μέσω skype για τρία λεπτά δημοσιότητας, άλλες βαρκούλες είναι έρμαια στα χέρια του Ποσειδώνα και ετοιμάζονται να δώσουν χαιρετίσματα στο Σάμινα. Δεν είπε κανείς να μη βγεις στο γυαλί, αλλά εφόσον περιμένεις επισκέψεις, στρώσε έστω ένα κόκκινο πατάκι για τα μάτια του κόσμου. Εκτός κι αν προτιμάς την επόμενη φορά να καταφτάσει ο θίασος με φουσκωτό, μήπως και κατέβεις να τον υποδεχτείς στο λιμάνι μετά βαΐων και κλάδων.

Το γεγονός ότι οι επισκέπτες είχαν κλείσει το ταξίδι τους με άλλον “πράκτορα”, δε σημαίνει ότι τους γυρίζουμε την πλάτη και βγαίνουμε στα κανάλια να μιλήσουμε για το “Σαν Μιχάλη”. Βέβαια, για να ανταποκριθεί κανείς στο ύψος των περιστάσεων, θα πρέπει πρωτίστως να γνωρίζει το έργο των “φιλοξενούμενών” του, καθώς επίσης και να βάζει σωστούς τόνους. Όταν η μόνη αναφορά σε μια προσεχή μουσικοθεατρική παράσταση είναι ένα κείμενο 67 λέξεων, όπου το όνομα της μεγάλης πρωταγωνίστριας του ελληνικού θεάτρου Ρένης Πιττακή, έχει γραφτεί, από τυπογραφικό – προφανώς – λάθος, “Ρένη Πιττάκη”, οδηγείσαι στο συμπέρασμα ότι οι αρμόδιοι είτε δεν ασχολήθηκαν καθόλου, είτε δεν εντόπισαν τίποτα το περίεργο. Ή ακόμη κι αν αναγνώρισαν το λάθος, πιο πολύ τους ήρθε στο μυαλό να παραγγείλουν κάτι να φάνε, παρά να το διορθώσουν. “Ρένη Πιττάκη” απ' τη μία”, “Πιτάκι γύρο απ' όλα” απ' την άλλη.

Σαφώς και δεν ευθύνεται το προσωπικό του θεάτρου, το οποίο πολλές φορές βγάζει μόνο του το φίδι από την τρύπα. Η προβολή μίας εκδήλωσης είναι ευθύνη του διοργανωτή ή του φορέα, ο οποίος φιγουράρει και στις σχετικές αφίσες. Η πορεία ενός προγράμματος πολιτιστικών εκδηλώσεων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από το μέγεθος της βαρύτητας που του έχουν προσδώσει οι “μάγειρές” του. Από τη στιγμή που ο διοργανωτής απαξιώνει μία παράσταση, την οποία θεωρητικά υποστηρίζει, με την απουσία του, πώς περιμένεις οι επιβάτες της “βάρκας” να είναι περισσότεροι των είκοσι ατόμων; Είναι πάρα πολύ ωραίο να έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο και τρεις παράλληλες εκδηλώσεις, αλλά δεν είναι το ίδιο ωραίο να χάνεις παραστάσεις, επειδή απλά δεν ήξερες ότι ήρθαν στην “πόρτα” σου. Και πες εντάξει, Παπαδιαμάντη μπορείς να διαβάσεις και μόνος σου στο σπίτι, αλλά πόσες ευκαιρίες θα σου δοθούν να ακούσεις το “Άνθος του Γιαλού” ή “Τ' Αγνάντεμα” από τα χείλη της κ. Πιττακή;

Κι όπως γράφει ο Καβάφης “τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι, ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός”. Για να ακούσεις όμως το τραγούδι αυτό, θα πρέπει πρώτα να έχεις καθαρίσει τα αυτιά σου και να μην αφήνεις τα τριγύρω “γαβγίσματα” να σε σαστίζουν. Μπατονέτα;

Διαβάστε ακόμα