Εσύ από πού θα το βρεις;

Αυτό που λείπει σε αυτή την κοινωνία, είναι ο σεβασμός. Όχι η αγάπη, όχι η εκτίμηση, όχι η αλληλεξάρτηση. Ο σεβασμός.

Το πρόβλημά μας, είναι ότι δε σεβόμαστε τους άλλους. Μερικές φορές δε σεβόμαστε τα όριά τους, άλλες φορές τη νοημοσύνη τους.

Τι είναι, όμως, ο σεβασμός; Σεβασμός είναι, να μη συμπεριφέρεσαι σε άλλους, διαφορετικά, απ’ ότι θα ήθελες να συμπεριφέρονται σε εσένα.

Από τους άλλους απαιτείς να εκτιμούν τον κόπο σου, τη δουλειά σου, το μεράκι σου, την ιστορία σου, την προσωπική άποψή σου, την προσωπικότητά σου. Το απαιτείς, διότι είναι πέρα για πέρα δίκαιο και σωστό.

Όταν έρχεται η σειρά σου να αντιμετωπίσεις άλλους ανθρώπους, όμως, τι γίνεται;

Αδιαφορείς για τον κόπο τους, για τη δουλειά τους, για το μεράκι τους, για την ιστορία τους, για την προσωπική άποψή τους, για την προσωπικότητά τους. Βάζεις τους άλλους στα καλούπια που θέλεις εσύ, χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα για το αν χωρούν εκεί μέσα ή όχι, μόνο και μόνο για να πετύχεις τους όποιους σκοπούς σου και να κοιμάσαι λίγο πιο ήσυχος τα βράδια.

Στην αρχαία Ελλάδα, η ασέβεια προς θεούς και ανθρώπους τιμωρούνταν. Ο όρος, που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι ημών, για την ασέβεια, την προσβολή, σε συμπολίτες ή στα ιερά, ήταν η λέξη «ύβρις». Όπως αποτυπώνεται και σε πολλές αρχαίες τραγωδίες, στα Ομηρικά Έπη, αλλά και σε πολλά κείμενα της εποχής, υπήρχε η πεποίθηση, πως ακόμη κι αν αυτός που διέπραττε την «ύβριν», δεν έβρισκε την τιμωρία από τους ανθρώπους, την έβρισκε σε πολύ χειρότερο βαθμό, από τους θεούς.

Στα σημερινά δεδομένα, αυτό που εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι αυτό που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο το λαϊκό άσμα, «ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ, εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση, εδώ».

Οι Βουδιστές το λένε «κάρμα», οι Έλληνες το αποκαλούσαν «τίσιν», φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν και χίλιες δυο άλλες ονομασίες του σε όλο τον κόσμο. Στη νέα ελληνική, ο όρος που ταιριάζει περισσότερο, αν και όχι εντελώς, είναι η λέξη «τιμωρία».

Όπως, λοιπόν και οι αρχαίοι μου πρόγονοι, που δεν μπορεί, όλο και κάποιο ψήγμα DNA τους θα υπάρχει καταχωνιασμένο μέσα στο δικό μου, πιστεύω κι εγώ στην «τίσιν», στην τιμωρία κάποιου που διέπραξε «ύβριν». Είτε αυτή προέρχεται από ανθρώπους, είτε από την πανάρχαια τάση του σύμπαντος, να φέρνει τα πράγματα «στα ίσια τους».

Γι’ αυτό και δεν ανησυχώ ιδιαίτερα για τις διάφορες ύβρεις, που δίνουν και παίρνουν το τελευταίο διάστημα. Ξέρω, είμαι πεπεισμένη, ότι ο ψεύτης και ο κλέφτης, τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους και από τις δύο κατηγορίες.

Σύμφωνα με το Βουδισμό, ο μόνος τρόπος να «καθαρίσεις» το κάρμα σου, είναι να διορθώσεις εγκαίρως τα κακώς πεπραγμένα ή λεγόμενά σου, προκειμένου να μην έρθεις αντιμέτωπος με τις συνέπειες.

Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων, αλλά προσωπικά, θεωρώ, πως δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο δισεκατομμύριο, άνθρωποι τυφλωμένοι από την αλαζονεία, την υπεροψία και τις ανασφάλειές τους, να έχουν την ωριμότητα, που απαιτείται, να αλλάξουν νοοτροπία, οπότε θα είμαι εδώ και θα περιμένω (όχι με σταυρωμένα χέρια, συν Αθηνά και χείρα κίνει), να έρθει η «τίσις», η τιμωρία τους.

Και επειδή υπάρχει η πιθανότητα να επιβαρυνθεί το δικό μου κάρμα, που θα χαρώ πάρα πολύ όταν θα συμβεί αυτό, ίσως θα έπρεπε να σκεφτώ σοβαρά το γεγονός, να αρχίσω τις καλές πράξεις και να περνάω τις γριούλες απέναντι από τώρα, για να έχω απόθεμα, όταν έρθει η ώρα εκείνη, που θα γίνω κακιά.