Μία απόφαση είναι

Εικόνα Σταύρος Μαυράκης

Την προηγούμενη εβδομάδα ανέφερα πως αν δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ των ομάδων η Σύρος δεν θα ξεκολλήσει από το τοπικό πρωτάθλημα και τα τωρινά δεδομένα. Μία στήλη που όπως φαίνεται "άναψε φωτιές" αφού αρκετοί είδαν με θετικό μάτι τα γραφόμενά μου. Η στήλη κι εγώ προσωπικά σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να φέρω αναστάτωση, όμως όπως κι εγώ έτσι και πολλοί φίλαθλοι του νησιού έχουμε βαρεθεί να... τρώμε συνέχεια το ίδιο πιάτο.

Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει κάποιος ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι καλό αν δεν αλλάξει η υπάρχουσα νοοτροπία. Μία νοοτροπία που κρατά πίσω από όλες τις θετικές εξελίξεις τη Σύρο, είτε αυτό είναι αθλητικό, είτε είναι κάποιος άλλος τομέας. Θα πρέπει κάθε βράδυ για να αλλάξει η νοοτροπία μας να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Θέλω να κάνω μία απλή ερώτηση κι ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του. Τι παραπάνω έχουν τα άλλα νησιά από εμάς;

Δεν θα αναφερθώ σε νησιά γιατί είναι γνωστή η πρόοδός τους τα τελευταία χρόνια, δεν τους έχει ακουμπήσει σε καμία περίπτωση η κρίση, γιατί με μεθοδικότητα και συνεργασία όλων των φορέων πάνω από όλα έχουν προχωρήσει και έχουν πετύχει πολλά.

Πάμε όμως να δούμε το αθλητικό κομμάτι, πόσες αλήθεια ομάδες πιστεύεται ότι η Σύρος αντέχει. Γιατί να μη υπήρχε η παλιά λογική. Μία δυνατή ομάδα και οι υπόλοιπες να αγωνίζονται με μικρότερους στόχους. Όπως και την προηγούμενη εβδομάδα έτσι και σήμερα, εγώ δεν θα σταθώ σε ονόματα ομάδων ή σε χρώματα. Ας είναι όποια ομάδα θέλει, αρκεί να μπορεί να μαζέψει όλους τους παίκτες και να δημιουργήσει ένα δυνατό σύνολο. Σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης αναπτύχθηκε ένας διάλογος μεταξύ παικτών, όπου στα περισσότερα που αναφέρθηκαν είχαν δίκιο. Όμως θα πρέπει και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές να κάνουν την αυτοκριτική τους. Μία αυτοκριτική που χρειάζεται γιατί είναι η πρώτοι που αδικούν τους εαυτούς τους. Βέβαια σε ένα... καζάνι δεν πρέπει να μπαίνουν όλοι γιατί υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, όμως για ευνόητους λόγους δεν θα αναφερθώ σε ονόματα, γιατί μπορεί να ξεχαστεί κάποιος και να είναι άδικο πρώτα απ' όλα για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή.

Το κακό ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια, όταν άρχισαν να δίνονται κάποια χαρτζιλίκια. Αυτά τα μικροποσά έκαναν κάποια μυαλά να πάρουν αέρα και να νομίζουν ότι ξαφνικά δεν ήταν αυτοί, αλλά κάποιοι άλλοι. Επίσης μιας και έπιασα αυτό το κομμάτι θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως σε μία ομάδα παίζουν 11 παίκτες κι υπάρχουν και οι αναπληρωματική, είναι δεδομένο πως δεν μπορούν να αγωνισθούν όλοι. Κάποιοι θα πρέπει να καθίσουν στον πάγκο και κάποιοι πάλι στην εξέδρα. Όχι γιατί ιδιαίτερα δεν είναι καλοί, αλλά γιατί κάθε παιχνίδι έχει άλλες απαιτήσεις. Η νοοτροπία των περισσοτέρων παικτών είναι πως αν δεν παίξω σε ένα ματς ή καθίσει στον πάγκο, τότε αρχίζει η μουρμούρα, η φασαρία και στη συνέχεια η αποχώρηση.

Τέλος, διάβασα στα ίδια σχόλια πως οι ίδιοι οι παίκτες θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία για κάτι καλό, γιατί αδικούν τους εαυτούς τους και πως μία καλή φουρνιά ποδοσφαιριστών θα χαθεί σε λίγα χρόνια. Εγώ δηλώνω από τώρα πως αν γίνει κάτι τέτοιο θα είμαι σύμμαχος στην προσπάθειά τους αυτή, αλλά μαζί θα πρέπει να υπάρχουν και ικανοί παράγοντες που θα στηρίξουν την κίνησή τους. Είναι κρίμα 5-10 καλοί παίκτες από το ίδιο νησί να είναι διασπαρμένοι γύρο-γύρο και όχι σε μία ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει.

Θα πρέπει οι παράγοντες όχι να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι γιατί αυτό είναι κάτι το οποίο έχει ξεθωριάσει, αλλά να δουν και να βρουν μία "χρυσή τομή" και να αποφασίσουν ποια ομάδα είναι ικανή και πάνω από όλα θέλει και αντέχει να πρωταγωνιστήσει.

Διαβάστε ακόμα