Σου σφυρίζω

Εικόνα Τέτα Βαρλάμη

Χωρίς καμία διάθεση ρατσισμού και μακράν εμού τέτοιες λογικές και χωρίς καμία αναγωγή σε φυλετικές διαφοροποιήσεις, παρατηρώ να εκδηλώνονται συμπεριφορές, αντιδράσεις και πρακτικές, οι οποίες εμπεριέχουν τόσο κιτρινισμό, που ακόμα και οι συμπαθείς ανατολίτες θα τον ζήλευαν.

Εκείνο που με ξεπερνάει είναι το θράσος των επηρμένων αυλικών, με την μανία καταδίωξης από τη μία και την λασπολογική στρατηγική τους από την άλλη, να ντοπάρουν την κενοδοξία τους με τριτοκλασάτα ευφυολογήματα.

Μία αυταρέσκεια που δεν περιορίζεται στο καθρεφτιζόμενο είδωλο τους αλλά επεκτείνεται σε δημόσιες τοποθετήσεις, οι οποίες πέραν της εμπάθειας που εμπεριέχουν, διαπνέονται και από έναν αέρα αυτοθαυμασμού.

Με το αυτο-ως πρώτο συνθετικό υπάρχει πλειάδα λέξεων που αρμόζει στην περίπτωση τους, όμως ως επιστέγασμα όλων των πράξεων, των αντιδράσεων, των λεγομένων και της γενικότερης συμπεριφοράς τους είναι πως πρόκειται για άτομα αυτοϊκανοποιούμενα.

Τόσο υψηλό το επίπεδο σκέψης και έκφρασης που διατείνονται ότι διαθέτουν, ξεχειλίζει από το σύνολο των αποχρώσεων του κίτρινου, ως η απόλυτη χρωματική συνοδεία της λαϊκίζουσας κατινιάς τους.

Προσφιλής τακτική η λάσπη στον ανεμιστήρα, με την ελπίδα ότι από τις τόσο μεγάλες ποσότητες κάτι τελικά θα κολλήσει.

Με ζήλο δε λειτουργούν ως πρόθυμα παπαγαλάκια, με την ρητορεία τους να περιορίζεται στο πλαίσιο της ευτελούς προπαγάνδας, με αναγωγή του ανεπαρκούς αποτελέσματος της όποιας ενέργειας σε αξιοθαύμαστο επίτευγμα, κενού όμως περιεχομένου.

Κακεντρεχείς και φαύλοι σχολιασμοί έναντι όσων στοχοποιούν, οριοθετούν τη δυναμική τους.

Ελλείψει ενδιαφερόντων, περιορίζονται στο συνεχές αναμάσημα αυτοεπαίνων του τίποτα, επαναλαμβάνοντας μια κουραστική επωδό κατατρεγμού.

Διακατεχόμενοι από σύνδρομο καταδίωξης, εξαπολύονται σε κυνήγι μαγισσών, ακόμα και όταν ουδείς ασχολείται μαζί τους, όντας ο ρόλος και η ύπαρξη τους στο κέντρο των γεγονότων, όπως οι ίδιοι θεωρούν ότι βρίσκονται, συνοδεύονται από πλήρη αδιαφορία.

Με ψυχολογικές μεταπτώσεις άξιες ιατρικής παρακολούθησης, μεταπηδούν από τον εγκωμιασμό της ευτέλειας στην εξαπόλυση απειλών, προδίδοντας τον πανικό τους.

Ένας πανικός που έλκει τις ρίζες του στην γνώση της ανεπάρκειας, η οποία είναι τόσο εμφανής που τυγχάνει πλέον κοινής παραδοχής.

Οι βαρύγδουπες εκφράσεις χαρακτηρισμών, οι επηρμένες μεγαλοστομίες αυτοπροβολής, οι πανικόβλητες απειλές, οι θρασείς υπαινιγμοί πρόκλησης συνθέτουν το άσμα των καιρών.

Σαν λαϊκό σουξέ που καταγράφει την απόλυτη επιτυχία στους συγκεκριμένους κύκλους, άδεται με ένταση, έξαψη και πάθος, εξωτερικεύοντας τα μύχια συναισθήματα και την ουσία της «αλήθειας» τους.

Μόνο που το φάλτσο της μελωδίας του ταιριάζει αποκλειστικά στις δικές τους κακοφωνίες.

Χορωδιακά οι παρατρεχάμενοι αυλοκόλακες ενώνουν τις φωνές τους στην κακόηχη επικοινωνία τους, επιχειρώντας με τον τρόπο αυτό να αναστρέψουν την γενικευμένη κατάκριση, χωρίς όμως επιτυχία.

Και όταν έρθει η στιγμή της αποδοκιμασίας τότε εγώ θα σου σφυρίζω αδιάφορα.

Διαβάστε ακόμα