Οι σωτήρες άργησαν ενάμιση χρόνο

Επιτέλους, τώρα βλέπουμε λίγο φως. Δεν στραβωνόμαστε από τη λάμψη, αλλά τουλάχιστον, έχουμε μια εικόνα για το πού βαδίζουμε.

Θα αναρωτηθείς βέβαια, γιατί τόσο καιρό τη βγάζαμε με το φακό του κινητού… Γιατί είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτεί κανείς ότι δεν είναι αυτόφωτος και χρειάζεται ηλεκτρολογική κάλυψη. Ιδίως όταν καλείται να την αναζητήσει σε ξένα -για τον ίδιο- χωράφια, επειδή τόσο εκείνου όσο και της συνομοταξίας του, δεν πιάνουν τα χέρια τους.

Δεν είναι ντροπή να ζητάς τη συνδρομή ανθρώπων που σκαμπάζουν δέκα πράγματα παραπάνω σε έναν τομέα που τυγχάνει να αποτελεί και αντικείμενο δουλειάς τους. Είναι όμως ντροπή να μη δέχεσαι ότι στερείσαι του κατάλληλου έμψυχου δυναμικού για θέσεις και ρόλους που απαιτούν γνώση, εμπειρία και μια ειδίκευση, έτσι για τα μάτια του κόσμου.

Με το να τοποθετείς στην κεφαλή ενός οργάνου ή κάποιου νομικού προσώπου σου στελέχη που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτό και δεν προτίθενται να αναπτύξουν, αυτομάτως προκύπτουν πρακτικά και λειτουργικά προβλήματα, τα οποία αντί να λύνονται, στοιβάζονται, γιατί δεν υπάρχει ο αρμόδιος να επιληφθεί αυτών.

Η άγνοια και η αδιαφορία ανθρώπων που κάθισαν στην προεδρική θέση, εξαργυρώνοντας την προτίμηση του κόσμου, που μερικές φορές ξεχνά ότι δεν ψηφίζει για τις Γυναίκες της Χρονιάς, αλλά για τα πρόσωπα της τοπικής αυτοδιοίκησης, αποδεικνύεται ανασταλτικός παράγοντας στην ευελιξία και την αποδοτικότητα του εκάστοτε οργάνου. Διότι οι υπεύθυνοι, που εδώ και χρόνια βγάζουν μόνοι τους τα «κάστανα από τη φωτιά» προσκρούουν συνεχώς σε ένα ορθωμένο τείχος, με αποτέλεσμα να χτυπούν όποια πόρτα βρίσκουν μπροστά τους, προκειμένου να συνεννοηθούν για την ομαλή λειτουργία της υπηρεσίας τους.

Ποιο το νόημα όμως να σκας και να πλαντάζεις για υποθέσεις που μόνο εσύ αντιμετωπίζεις με την αρμόζουσα σοβαρότητα; Όταν εξ’ αρχής επιλέγονται άτομα που δεν είναι κατάλληλα για μία θέση, οδηγείσαι στο συμπέρασμα ότι κανείς άλλος δεν αναγνωρίζει το έργο, που επιτελείται από το συγκεκριμένο όργανο.

Το γεγονός ότι ερχόμαστε τώρα να το ενισχύσουμε με νέα πρόσωπα που έχουν πίσω τους μια ιστορία, σχετική με τα καθήκοντα που αναλαμβάνουν, δεν οφείλεται σε κάποια μεταστροφή στον τρόπο σκέψης μας, αλλά στο ότι αναγκαστήκαμε να αντικαταστήσουμε κάποια μέλη με εξωτερικούς συνεργάτες, ελλείψει στελεχών και δη ικανών.

Άραγε για ποιο λόγο, η κίνηση αυτή άργησε ενάμιση χρόνο και δεν είχαμε το θάρρος να απευθυνθούμε νωρίτερα σε ειδικούς που μπορούν να μας δώσουν τα φώτα τους για να μας ξελασπώσουν; Η καθυστερημένη επίγνωση από πλευράς των τοπικών αρχών δημιουργεί σημαντικά κενά αέρος κατά τη διάρκεια της πτήσης, τα οποία ωστόσο δεν γνωρίζει κανείς εάν ο νέος πιλότος ή συγκυβερνήτης καταφέρουν να τα αντιμετωπίσουν πριν πέσουμε καρφωτοί πάνω στις Άλπεις. Διότι παρατηρούμε ότι ακόμα και την τελευταία στιγμή, που η ανάγκη για γενναίες αλλαγές και αποφάσεις είναι πιο επιτακτική από ποτέ, εμείς επιμένουμε στη διπλωματία, συντηρώντας μία προβληματική κατάσταση, ακόμα κι αν ο κόσμος το ‘χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι πως η νέα «φουρνιά» που έφερες για «αντιπρόεδρο» ουσιαστικά θα πάρει τα ηνία στα χέρια της. Πράγμα που σημαίνει ότι, δεν έχουμε την τόλμη να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και πιθανότατα να μην τη βρούμε ποτέ, εφόσον δεν θέλουμε να δώσουμε δίκιο σε εκείνους που στο παρελθόν γάνιασαν, επισημαίνοντας τα οφθαλμοφανή.

Ωστόσο, δεν έχει καμία σημασία ποιος είχε τελικά δίκιο και ποιος άδικο, αλλά ότι αρχίζουμε, έστω και κατόπιν εορτής, να αντιμετωπίζουμε με τον κατάλληλο χειρισμό πράγματα τα οποία, όσο κι αν δεν τους φαίνεται, είναι σημαντικά για τον τόπο μας, τον πολιτισμό και την παιδεία μας.

Δεν είναι κακό να κάνουμε λάθη. Είναι κακό να τα αρνούμαστε και να τα παραβλέπουμε.

Όπως έχει πει και η Λαίδη, «κανείς δεν είναι άσφαλτος». Ασφαλτοστρώστε λοιπόν με τους κατάλληλους εργολάβους και αποφύγετε τις κακοτεχνίες.