"Δημοψήφισμα" για τη Σύρο

Αυτή τη φορά λέω να πρωτοτυπήσω. Να μην κάνω τα δικά μου σχόλια, αλλά να παραθέσω σχόλια χρηστών του διαδικτύου που εν αγνοία τους συμμετείχαν σ’ ένα άτυπο «δημοψήφισμα – πείραμα», που μας ήρθε κουτί για να δούμε την αλήθεια κατάματα.

Ένα ωραίο απόγευμα, εμφανίστηκε στο timeline μου το εξής ερώτημα: «Σύρος ή Μήλος; Μήλος ή Σύρος;». Ήταν το status ενός φίλου, που ζητούσε τη βοήθεια του κοινού για τις καλοκαιρινές διακοπές του.  

Είναι περίεργο να διαβάζει κανείς τη γνώμη του κόσμου για το «σπίτι» του, τον τόπο όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει με ή χωρίς τη θέλησή του. 

Επομένως, μπαίνεις στη διαδικασία να διαπιστώσεις εάν όλα αυτά που αγάπησες στο «σπίτι» σου, αστραπιαία ή σταδιακά - δεν έχει σημασία – έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον κι άλλων ανθρώπων, χωρίς τους δεσμούς που έχεις εσύ με αυτό.

Κάτω από το δίλημμα του φίλου, ακολούθησαν 75 απαντήσεις χρηστών από 25 έως 35 ετών. Δεν πάω να φάω τη δουλειά της Nielsen, με το μάτι έβγαλα το πόρισμα. Η πλειοψηφία έδωσε μονολεκτική απάντηση. «Μήλος» ή «Σύρος». Και για να μην έχουμε πρόβλημα με τη μαρκίζα… «Σύρος ή Μήλος». Ωστόσο, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σχόλια χρηστών που δικαιολογούν την πρότασή τους.  

«Εγώ θα σου πρότεινα Άνδρο… τώρα αν εσύ επιμένεις σ’ ένα από τα δύο, θα σου πω να πας Μήλο με κλειστά μάτια, μπορεί να είναι παραπάνω ώρες, αλλά οι ομορφιές και οι παραλίες της Μήλου δεν μπορούν να συγκριθούν με της Σύρου».

Επειδή η έννοια του ωραίου είναι υποκειμενική, πριν κάνεις οτιδήποτε, διάβασε περισσότερα σχόλια.

«Ψηφίζω Μήλο. Καλύτερες παραλίες και όμορφο σαν νησί. Στη Σύρο το μόνο που αξίζει είναι η Ερμούπολη, άντε και καμιά εξόρμηση αυθημερόν απέναντι στη Μύκονο».

Σύμφωνα με το παραπάνω σχόλιο, η Άνω Σύρος (ιστορική έδρα του νησιού), η Ποσειδωνία και πολλές ακόμα περιοχές δεν υπάρχουν στο χάρτη του νησιού και Σύρος θεωρείται μόνο η Ερμούπολη. Η Ερμούπολη με το Δημαρχείο, το Θέατρο και τον Άγιο Νικόλαο, η Ερμούπολη των πολιτιστικών εκδηλώσεων, η Ερμούπολη των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων που προβάλλονται και αναμεταδίδονται σε πανελλήνια εμβέλεια. Και ανάμεσα στα συν της Ερμούπολης (όχι της Σύρου) είναι η κοντινή της απόσταση με τη γειτόνισσα Μύκονο, το “νησί της διασκέδασης και του αχαλίνωτου clubbing”.

Στην ίδια φιλοσοφία κυμαίνονται και σχόλια του τύπου «Μήλος για ένα αξέχαστο κυκλαδίτικο καλοκαίρι, Σύρος λίγο ξενερουά και παραλίες αδιάφορες» και «Μήλος εννοείται! Οι ωραιότερες παραλίες στο Αιγαίο μαζεμένες σε ένα νησί!». Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν η κατηγορηματική απάντηση κάποιου χρήστη ο οποίος τόνισε «Oχι Σύρο! Αγενείς κάτοικοι, παραλίες στυλ Λούτσα».

Και πάνω που αρχίζεις να στραβώνεις το στόμα, ευτυχώς διαβάζεις και κάτι καλό που διαφοροποιείται από τις προηγούμενες γνώμες, δίνοντας μία πιο σφαιρική εικόνα.  

«Σύρος, δεν είναι μόνο η Ερμούπολη που όντως αξίζει. Η ιστορία και η αρχιτεκτονική που έχει αυτό το Νησί σε μαγεύει, έχει διασκέδαση και αυθεντική θα έλεγα, χωρίς φρου φρου και αρώματα. Όλα θέλουν λίγο ψάξιμο και διάθεση. Αν είσαι άτομο που η διασκέδασή σου είναι ένα ποτό στο χέρι και η μόνη σου έννοια είναι να πιάσεις την μπροστινή ξαπλώστρα τότε Ναι μην έρθεις Σύρο».

Το ερώτημα που γεννάται από όλα αυτά, είναι «τι βλέπει ο επισκέπτης στη Σύρο; Τι θέλει; Τι αναζητά;». Και το βασικότερο, κατά πόσο γνωρίζει κάποιος τη Σύρο πριν πάρει την απόφαση να την επισκεφτεί; Ποιο κοινό ενδιαφέρει το νησί; Το κοινό του «παγωτού» και των shows; Το κοινό που έχει συνδυάσει τις διακοπές σε νησί μόνο με παραλία και ήλιο; Διότι αν μας ενδιαφέρει αυτό, δεν χρειάζεται να γκρινιάζουμε. Φτιάχνουμε καλύτερες υποδομές στις παραλίες, τις εξοπλίζουμε κατάλληλα και τελειώσαμε. Εάν όμως, ενδιαφερόμαστε για το κοινό που θα θελήσει να έρθει στη Σύρο οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου και να την αγαπήσει για αυτό που είναι πραγματικά, τότε δεν πρέπει να μας αγχώνει το γεγονός ότι υστερεί τουριστικά. Θα πρέπει λοιπόν πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τι ταυτότητα θέλουμε για το νησί και μετά να αρχίσουμε να παίρνουμε βαρέως ή ελαφρώς τα σχόλια εκείνων που δικαιολογημένα έρχονται σε «σύγχυση». 

Και για να σας λυθεί η απορία, βάσει των παραπάνω απαντήσεων, ο φίλος κατέληξε. «Μήλος». Να στεναχωρηθούμε;