Οι... φωνές που δεν ακούγονται

Οι μεγάλες αθλητικές εκδηλώσεις ανήκουν στο παρελθόν, η Σύρος είχε την τύχη να φιλοξενήσει μέχρι στιγμής τρεις μεγάλες από όλες τις απόψεις διοργανώσεις. Η αρχή έγινε με το τρίαθλον, όπου οι νησιώτες έμαθαν από πρώτο χέρι τι σημαίνει αυτός ο αγώνες, καθώς άλλο είναι να τον βλέπει από την TV κι άλλο Live. Ο κόσμος έμεινε ικανοποιημένος με το θέαμα, από την πλευρά τους οι αθλητές ευχαριστήθηκαν τις διαδρομές και την όλη διοργάνωση, αφού η συμμετοχή των κατοίκων και των επισκεπτών μοναδική, κι αυτό είχαν να το λένε οι πιο έμπειροι συμμετέχοντες, καθώς όπως τόνιζαν στο τέλος, δεν είχαν συναντήσει πουθενά έως τώρα τέτοια συμπαράσταση. Οι συμμετοχές για πρώτη διοργάνωση ήταν ικανοποιητική και ταυτόχρονα μπήκαν οι βάσεις για την επόμενη σεζόν, όπου τότε περιμένουν όλοι κάτι μεγαλύτερο, κάτι πιο εντυπωσιακό. Ήδη από ότι γνωρίζω οι συμμετοχές αν και είναι πάρα μα πάρα πολύ νωρίς, είναι πολλές και πάμε μάλλον για... ρεκόρ. Στη συνέχεια ακολούθησε το Syros Run από μόνος του ο αριθμός των συμμετοχών τα λέει όλα. Πάνω από 1200 άτομα πήραν μέρος στον αγώνα, οι Συριανοί και οι επισκέπτες έδειξαν πως διψούν για τέτοιες εκδηλώσεις και μία ακόμη διοργάνωση τείνει να γίνει θεσμός. Άλλωστε στον αγώνα αυτόν όπως και σε όλους όσους αναφερθούν δεν πήραν μέρος μόνο Συριανοί, αλλά ήρθαν στο νησί πάρα πολλά άτομα για να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις. Οι διοργανωτές και η διοίκηση των δρομέων λίγο μετά προχώρησαν σε μία κίνηση που πραγματικά θα πρέπει βρει μιμητές, αφού όλοι τους έβγαλαν το... καπέλο. Αν και ο δήμος έβαλε μόλις... 500 ευρώ - τόσα ζητήθηκαν - οι δρομείς βρέθηκαν στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου κι ανέλυσαν - χωρίς να τους ζητηθεί από κανέναν - -που πήγαν τα χρήματα που πήραν. Ίσως θα πρέπει σιγά-σιγά αυτό να γίνεται από όλους για να γνωρίζει ο κόσμος που πάνε τα χρήματα που δαπανώνται. Βρισκόμαστε σε μία εποχή που και το κάθε ευρώ είναι... πολύτιμο.

Έπειτα ακολούθησε όπως άλλωστε είχε αναφερθεί πριν ακόμη γίνει, η τεράστια από όλες τις απόψεις διοργάνωση του 3on3. Αθλητές εγνωσμένης αξίας βρέθηκαν στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων και έπαιξαν σαν... παιδιά. Για πολλούς ήταν κάτι το μοναδικό, κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που δεν είχαν ξαναδεί ή δεν είχαν ξανά ζήσει. Λίγοι έχουν την ευκαιρία να δουν, να μιλήσουν, να συναναστραφούν αθλητές τόσο μεγάλου βεληνεκούς. Ήρθαν στη Σύρος, έπαιξαν και πάνω απ' όλα διασκέδασαν σαν μικρά παιδιά και μαζί τους οι περισσότεροι από 5000 κόσμου που βρισκόταν καθημερινά στην πλατεία Μιαούλη. Δυστυχών βγήκαν κάποιοι οι οποίοι όχι μόνο δεν πέρασαν από τον χώρο της πλατείας, αλλά δεν έχουν γνώσει τι είχε συμβεί και έκραζαν λες κι έγινε το μεγαλύτερο έγκλημα. Βέβαια τις απαντήσεις τους τις πήραν οπότε δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Είναι πάντως κρίμα να γίνεται κάτι τόσο μεγάλο και κάποιοι να προσπαθούν να βρουν κάτι για να πατήσουν και να πουν, να γράψουν στα προσωπικά τους προφίλ σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ώστε να τραβήξουν την προσοχή πάνω τους. Ευτυχώς είναι τόσο λίγοι που οι φωνές τους όσο κι αν προσπαθούν δεν... ακούγονται.