Σώπα, ξεφρακάραμε

Τα καλά νέα πρέπει να λέγονται.

Βέβαια, είναι σχετικό το αν φαίνονται σε όλους το ίδιο καλά.

Καλώς ή κακώς, μία απλή διαπίστωση κρύβει από πίσω της μια ολόκληρη συλλογιστική.

Με έκπληξη παρατηρήσαμε τις τελευταίες εβδομάδες, μία αξιοσημείωτη βελτίωση στο επικοινωνιακό κομμάτι του «Σύρος – Πολιτισμός».

Μέχρι τότε, το τοπίο ήταν ελαφρώς θολό. Λάθη και παραλείψεις στο έντυπο πρόγραμμα, επιλεκτικές ανακοινώσεις και μια γενικότερη «δυσκινησία», εν μέρει δικαιολογημένη, όταν ένα τομέας και δη απαιτητικός, δεν έχει τον απαιτούμενο αριθμό χεριών και ποδιών για να ρολάρει.

Τα άκρα όμως δεν πηγαίνουν μόνα τους. Πρέπει να συνοδεύονται από γνώσεις και εμπειρίες, διαφορετικά δεν αρκούν για να «ξεφρακάρουμε».

Ο πολιτισμός ήταν και παραμένει η «σημαία» του νησιού μας. Όλοι θέλουν να κυματίζει υπερήφανη και όλοι θέλουν να είναι κομμάτι της. Ως εκ τούτου, η ευθύνη εκείνων που την εποπτεύουν και φροντίζουν να μην την πάρει κανένας «πουνέντης», είναι τεράστια.

Η ουσία δεν αλλάζει… ωστόσο, όταν ενδιαφερόμαστε πάρα πολύ για κάτι, μοιραία μπαίνουμε στη διαδικασία να εξετάζουμε ενδελεχώς και την παραμικρή λεπτομέρεια. Είτε αυτό είναι μια λανθασμένη ώρα εγκαινίων, είτε η απουσία κάποιας εκδήλωσης από τα δελτία τύπου και τις ανακοινώσεις του δήμου, είτε απουσία επισήμων από σημαντικές διοργανώσεις.

Πράγματι, όλα αυτά μεμονωμένα είναι απλές λεπτομέρειες, όταν όμως μπουν κάτω από την ίδια ομπρέλα, αντιλαμβάνεσαι ότι στάζει σε περισσότερα από ένα σημεία. Όπως λοιπόν και στο σπίτι σου, θα άλλαζες τα κουφώματα για να μην σε φάει η παγωνιά και τ’ αγιάζι, έτσι και στον πολιτισμό χρειάζονται οι απαραίτητες επεμβάσεις για να μη γίνουν όλα «μούσκεμα».

Κι όταν βλέπεις κάποιον, έστω και στην τούρλα του Σαββάτου να καλεί ενισχύσεις, δεν μπορείς να μην το αναγνωρίσεις και να μην τον συγχαρείς για την επιλογή του.

Πολλές φορές στο παρελθόν, η ευθύνη για κάποια αβλεψία ή άστοχη κίνηση είχε αποδοθεί κυρίως στην έλλειψη προσωπικού και λιγότερο έως καθόλου στην έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων, κατάρτισης ή πρότερης εμπειρίας επάνω στο αντικείμενο.

Αυτό το καλοκαίρι, έστω και καθυστερημένα, έγινε ένα πρώτο βήμα. Το Γραφείο Πολιτισμού έχει ενισχυθεί με ένα ακόμη άτομο, το οποίο έχει αναλάβει το οργανωτικό κομμάτι (την ενημέρωση των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης του Τμήματος, τη διάχυση των πληροφοριών, τη συγκέντρωση και προβολή των εκδηλώσεων, είτε εκείνων που αναγράφονται στο έντυπο πρόγραμμα, είτε αυτών που εμφανίστηκαν στην πορεία).

Το κοινό έχει πλέον τη δυνατότητα να ενημερώνεται έγκαιρα για τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις της επόμενης ημέρας, αλλά και ολόκληρης της εβδομάδας. Η ίδια ευελιξία υπάρχει και στην ανακοίνωση τυχόν αλλαγών ή ακυρώσεων στο πρόγραμμα, οι οποίες φέτος έχουν αυξηθεί επικίνδυνα, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν προβλήματα αλλά και δυσαρέσκεια.

Ωστόσο, το σημαντικό δεν είναι ότι ο Δήμος απασχολεί έναν άνθρωπο που θα προσφέρει για δύο μήνες τη βοήθειά του στο κομμάτι του πολιτισμού, αλλά ότι επέλεξε κάποιον που σχετίζονται με τον τομέα αυτό και προέρχεται από ανάλογο πόστο.

Έναν άνθρωπο, που επί σειρά ετών είχε επαφή με το αντικείμενο και γνωρίζει καλά τόσο τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται γύρω από τον πολιτισμό, όσο και τις ανάγκες του εν λόγω Τμήματος.

Ένα εύλογο ερώτημα είναι: πού βρισκόταν το άτομο αυτό πριν έναν χρόνο; Γιατί δεν είχε ακολουθηθεί η ίδια συνταγή, τότε που είχαν παρουσιαστεί παρόμοιες ανάγκες; Γιατί ο Δήμος δεν είχε απευθυνθεί στο ίδιο πρόσωπο νωρίτερα, εφόσον υπάρχει κάθε χρόνο η δυνατότητα πρόσληψης διμηνιτών στο κομμάτι του πολιτισμού; Άσχετα αν η πλειοψηφία αξιοποιείται σε μουσεία και πολιτιστικούς χώρου για φύλαξη ή υποδοχή.

Μήπως γιατί το συγκεκριμένο πρόσωπο προσέφερε τις υπηρεσίες του κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δημοτικής θητείας; Μήπως γιατί ήταν ταυτισμένο με ένα άλλο «παλαιό» καθεστώς, που μέχρι πρότινος αποφεύγαμε «όπως ο διάολος το λιβάνι»;

Και για ποιον λόγο οι μικροπολιτικές θα πρέπει να στέκονται ακόμη εμπόδιο ενάντια σε όποια προοπτική προόδου και εξέλιξης;

Όπως έχει επισημάνει πολλάκις η αρμόδια Αντιδήμαρχος – και είναι προς τιμήν της – ο πολιτισμός στη Σύρο βρισκόταν πολύ υψηλά και στο παρελθόν, καθώς υπήρχαν αξιόλογα στελέχη που τον υπηρέτησαν με τη δέουσα σοβαρότητα και προσοχή; Μήπως λοιπόν, θα έπρεπε να είχαν εξεταστεί πιο έγκαιρα κάποιες «σωτήριες» λύσεις για την κάλυψη των κενών;

Δεν είναι όμως ποτέ αργά γι’ αυτό. Κι όπως συνηθίζω να λέω, «αν πρώτα δεν πάθεις, δεν θα μάθεις». Όλα καλά.