Ηθελημένη ηλιθιότητα

Θέλησα να γράψω κάτι σοβαρό.

Να βάλω τις σκέψεις μου σε μία σειρά και να ταξινομήσω όλα αυτά που με ενοχλούν, με εξοργίζουν, με προκαλούν, με θλίβουν….

Όμως από τη μία ήταν τόσο αλληλένδετα όλα, που όταν ξεκινούσα από το ένα έμπαινε σφήνα αμέσως το άλλο και η κατάληξη ήταν φυσικά το τρίτο και ούτω καθεξής, με αποτέλεσμα να συγχέονται εκ νέου κι εγώ να θυμώνω ακόμα περισσότερο.

Από την άλλη, τα γεγονότα προκαλούνται από ενέργειες και συμπεριφορές, οι οποίες θα πρέπει να αναλυθούν και οι αναλύσεις οδηγούν σε συμπεράσματα για όλους αυτούς που ενήργησαν ώστε να υπάρξουν τα συγκεκριμένα απογοητευτικά ή και καταστροφικά αποτελέσματα, οι οποίοι παρουσιάζονται είτε ως οσίες παρθένες είτε ως ρηξικέλευθοι επαναστάτες της συμφοράς, με αποτέλεσμα η σύγχυση μου να χτυπάει κόκκινο και εγώ να αδυνατώ να συγκρατηθώ.

Οπότε, είπα κι εγώ να το γυρίσω στην τρελή και να διακωμωδήσω την κατάσταση γιατί αλλιώς ή θα κατέληγα στον τρελίατρο ή στην καλύτερη περίπτωση με ένα ωραιότατο καρούμπαλο και φριχτό πονοκέφαλο, αφού θα  έφτανα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο και ο τοίχος φυσικά, ο οποίος δεν μου φταίει σε τίποτε, να διακοσμηθεί με μία κακότεχνη λακκούβα, πράγμα που υποδηλώνει και πόσο ξερό είναι το κεφάλι μου!

Άλλωστε, όπως συμβουλεύουν και οι γιατροί, το άγχος και η στεναχώρια μικραίνουν την ζωή, οπότε πρέπει να αντιμετωπίζουμε αποστασιοποιημένοι τα πράγματα και να δίνουμε στον εαυτό μας εκείνες τις δόσεις της αναισθησίας, που θα συνηγορήσουν στην μακροημέρευση μας.

Έτσι λοιπόν αλλάζω κι εγώ το παραμύθι και ακολουθώ το δόγμα «πετάει ο γάιδαρος; πετάει».

Άχου καλέ, πόσο κομψά σπαταλάτε τα λεφτά των δημοσίων ταμείων!

Μάτι να μην σας πιάσει, πόσο καλά καταφέρνετε και βολεύετε τα δικά σας παιδιά!

Έχετε τον τρόπο σας εσείς να δίνεται απευθείας όλες τις δουλειές στους ημετέρους!

Πόσα ξέρετε, πόσα ξέρετε και δεν τα μολογάτε και συγκαλύπτετε τις μπαγαποντιές των συνεργατών σας!

Μα είστε για να σας θαυμάζει κανείς, για το πόσο έξυπνους θεωρείτε τους εαυτούς σας και πόσο ηλίθιους όλους τους άλλους!

Πω, πω, πω τι καμάρι έχω εγώ, για το υψηλό σου πολιτικό ανάστημα!

Φτου στα μούτρα μου κι εμένα την φαρμακόγλωσσα, που είπα κακή κουβέντα για την κακή σας διαχείριση!

Κι αν τολμήσω και ξαναξεστρατίσω στον ίσιο δρόμο και ξαναπώ τα πράγματα με το όνομα τους και σχολιάσω αρνητικά όλα τα κακώς κείμενα, με εκείνη την αψάδα του λόγου, που η αγανάκτηση προκαλεί, τότε θα έχετε όλα τα δίκια του κόσμου με το μέρος σας, να με βρίζετε πίσω από την πλάτη μου!

Αλήθεια καλέ, έτσι για να μου φύγει και η απορία, γιατί ποτέ δεν το κάνατε μπροστά μου και κατάμουτρα;

Αλλά τέλος πάντων, ας τ’ αφήσουμε αυτά τα λυπητερά.

Είπαμε. Εγώ θα κάνω την γλάστρα κι εσείς θα συνεχίσετε απτόητοι τις βρωμοδουλειές σας.

Άντε να δούμε μέχρι που φτάνει η ελαστικότητα της δικής σας συνείδησης και πόσο θα αντέξουν τα δικά μου νεύρα.

Άστα φιλενάδα, αποχάζεψα!