Μηρυκάζουμε

Κατάπωση αμάσητης, ιδεολογικής κατά κύριο λόγο, τροφής, η οποία παρέχεται πιεστικά προς το κοπάδι των αμνοεριφίων, όπως οι πολιτικοί, οικονομικοί, επικοινωνιακοί ταγοί του, αντιμετωπίζουν το κοινωνικό σύνολο.

Με μία ανησυχητική ησυχία, τόσο ως προς την αιτία που προκάλεσε τον εφησυχασμό όσο και ως προς το ξέσπασμα που ίσως αυτή υποδηλώνει, ως άβουλοι αποδέκτες της εν λόγω σίτισης, αποδέκτες-πρόβατα, που έμαθαν να υπακούν στη βούληση του τσομπάνη, επαναφέρουν την τροφή στο στόμα και την αναμασούν, σε μία προσπάθεια να αποδείξουν απλώς ότι έχουν σοβαρό έργο να επιτελέσουν.

Διατύπωση απόψεων και έκφραση γνώμης επί της επικρατούσας κατάστασης, μέσω παπαγαλισμών των όσων εντέχνως σερβίρονται και με πλήρη αδράνεια γίνονται αποδεκτά.

Στροφή πλέον στην ιδεολογία της αποχαύνωσης, με την επίδειξη μίας πνευματικής οκνηρίας, αντάξιας του ωχαδερφισμού που επί δεκαετίες καλλιεργήθηκε ως κυρίαρχο γνώρισμα μιας κοινωνίας, που κατά τα άλλα επαναστατεί, πάντοτε όμως σε κλειστό κύκλο!

Η μνήμη ξάφνου περιορίζεται και κονταίνει μέχρι εκεί που δεν γίνεται ενοχλητική, αλλά αντιθέτως εξυπηρετεί.

Οι εντολοδόχοι πάντοτε πιστοί στο έργο τους, μεταστρέφουν την πραγματικότητα, αναλόγως της ωφέλειας των εντολέων, παραχαράσσοντας την ιστορία, με ζητούμενο να κατευθυνθεί η μάζα στο επιθυμητό.

Και ναι. Η μάζα πιστή στον ρόλο που της έταξαν, όχι μόνο αποδέχεται, με εξοργιστική παθητικότητα, τον ιδεολογικό, ακόμα και νοητικό της βιασμό, αλλά αναπαράγει, επικοινωνεί και αναμεταδίδει τα όσα της «σερβίρονται».

Πόσο πέρα από τις αντοχές του νευρικού συστήματος και στα όρια της ισορροπίας του νου, μπορεί να γίνει υποφερτή η παράνοια ενός συστηματικού προπαγανδισμού υπέρ της αθωότητας του ιστορικά αποδεδειγμένα ενόχου, που κραυγαλέα αλλοιώνει τα δεδομένα, όμως παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να βρίσκει οπαδούς;

Οι δήμιοι και οι καταστροφείς, οι ένοχοι και οι υπαίτιοι, ασχημονούν ασύστολα στην λογική, βρίσκοντας ευήκοα ώτα, που ασχέτως υποστήριξης ή όχι υποκύπτουν στο αναμάσημα της παραπλάνησης.

Πόσο περισσότερο ο εμπαιγμός, η εξαπάτηση και η πολιτική αγυρτεία θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος;

Πόσο ακόμα μεγαλύτερες απατεωνιές, διαπλοκές, και εξαπατήσεις θα γίνουν ανεκτές;

Πόσο πιο πολύ θα γιγαντωθεί η αφασία, η αδιαφορία και η απάθεια θα αφήνουν περιθώρια πλάνης;

Ίσως τα όρια όλων να έχουν στενέψει.

Ίσως πλέον αρκεί μία λεπτομέρεια για να πυροδοτήσει την αφύπνιση και να προκαλέσεις την αγανάκτηση.

Ίσως να καταφέρουν τελικά οι «σανοφάγοι» να αποδειχθούν «λέοντες αντί αμνών» και να πάψου να μηρυκάζουν την κοροϊδία.