Μην ψάχνουμε τον πλούτο, τον έχουμε στα χέρια μας

Επιτέλους. Να και ένα θέμα που αξίζει πραγματικά να το κοινοποιήσουμε ή να δηλώσουμε δημόσια ότι μας αρέσει.

Δεν είναι ούτε τροχαίο, ούτε πυρκαγιά, ούτε βοθρολύματα που βγαίνουν με τη βροχή σαν τα σαλιγκάρια.

Είναι μια είδηση που τη διαβάζουμε με χαμόγελο και με το ίδιο χαμόγελο πρέπει να τη διαδώσουμε.

Μπορεί να μην έχει ίχνος καταστροφολογίας που συνήθως μας ξεσηκώνει, αλλά «διαλύει» κάθε ίχνος αμφιβολίας ότι «κανένας δεν χάνεται σ’ αυτό το νησί».

Μπορεί να μην έχει την ίδια βαρύτητα με το ενδεχόμενο «η Αντζελίνα Τζολί να ψωνίζει λουκάνικα χωριάτικα στην αγορά για τα παιδάκια του τρίτου κόσμου», όμως έχει ιδιαίτερη σημασία για τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται καλλιτεχνικά σε έναν μικρό τόπο.

Μπορεί από το γεγονός αυτό να μη γέμισαν οι τσέπες μας, γέμισαν όμως οι καρδιές μας.

Η επιτυχία δεν μεταφράζεται πάντα σε χρήμα, γιατί η υπερηφάνεια και η συγκίνηση είναι μεγαλύτερα κέρδη από τις υλικές απολαβές.

Το ζητούμενο δεν είναι να καρτερούμε απλά τα «ξένα» κεφάλαια για να αναπτυχθούμε τουριστικά, αλλά να αντιληφθούμε πόσο ανεπτυγμένοι είμαστε ήδη σε άλλους τομείς.

Το ζητούμενο δεν είναι να παίρνουμε σβάρνα τα κανάλια να διαλαλούμε τις «υπερπαραγωγές» που άλλοι ονειρεύονται να κάνουν στον τόπο μας, αλλά να κατανοούμε και τα θαύματα που κάνουμε μόνοι μας, χωρίς βοήθεια.

Πολλές φορές θαμπωνόμαστε από τις χλιδάτες εξαγγελίες και τα πολυτελή «θα», αγνοώντας τον πλούτο που έχουμε ήδη στα χέρια μας.

Μπορεί το Βραβείο Χορού των «Ακροποδητί» να φαίνεται σε κάποιους μία ακόμη διάκριση, είναι όμως πολλά περισσότερα. Είναι το «φως», είναι η «ελπίδα», είναι η απόδειξη ότι αυτός ο τόπος κρύβει άσους στο μανίκι του, με τους οποίους μπορούμε να κερδίσουμε την παρτίδα.

Το Βραβείο Χορού των «Ακροποδητί» δεν είναι μία πλακέτα που θα στριμωχτεί στο ράφι μαζί με άλλες, είναι το «εισιτήριο» για ένα μακρύ ταξίδι που δικαιούνται όλοι όσοι έχουν μοχθήσει και έχουν αφιερώσει την ψυχή τους σε αυτό.

Το Βραβείο Χορού των «Ακροποδητί» δεν αποτελεί νίκη μόνο της συγκεκριμένης ομάδας. Αποτελεί νίκη όλων των Συριανών και κυρίως όλων εκείνων που υπηρετούν τον πολιτισμό, αθόρυβα και διακριτικά, με πίστη, αφοσίωση, επιμονή και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν.

Το Βραβείο Χορού των «Ακροποδητί» δεν είναι το «μάννα εξ’ ουρανού», αλλά η φυσική εξέλιξη μιας πορείας 12 ετών. Δεν είναι ούτε «πυροτέχνημα», ούτε ο «καρπός» καλών δημόσιων σχέσεων, είναι επιστέγασμα μιας συνεχιζόμενης δημιουργικής παρουσίας που επιτέλους έγινε αισθητή, από άλλους όμως, όχι από εμάς.

Πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα και χαρακτηρίζουμε γραφικό, αδιάφορο ή εναλλακτικό κάτι που δεν ταιριάζει στα δικά μας γούστα, που βρίσκεται έξω από την ιδιοσυγκρασία ή την ταυτότητα που έχουμε επιλέξει για τον εαυτό μας. Έτσι, πέφτουμε από τα σύννεφα όταν διαπιστώνουμε πως κάποιοι ρίχνουν κλεφτές ματιές πίσω απ’ τα τείχη που έχουμε χτίσει και παρατηρούν με προσοχή αυτούς που για ανεξήγητους λόγους κρύβουμε. Και τότε αναρωτιόμαστε γιατί κάναμε αυτό το λάθος. Γιατί φερόμασταν επιπόλαια, γιατί δεν είχαμε δει πιο μακριά. Ίσως γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε. Ίσως η ματιά μας να σταματά σ’ ένα σημείο που για εμάς είναι άγνωστο. Όταν όμως αποφασίσουμε να το γνωρίσουμε, τότε μπορεί να είναι πλέον αργά.

Το Βραβείο Χορού δεν απονεμήθηκε στους «Ακροποδητί» από έναν τοπικό σύλλογο στη γιορτή της μητέρας, του πατέρα ή του τριτοξάδελφου. Απονεμήθηκε στην ομάδα από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών για μία παράσταση που πραγματοποιήθηκε μόνο στη Σύρο πριν από δύο χρόνια. Τα Βραβεία «Κάρολος Κουν» και τα Βραβεία Μουσικής και Θεάτρου απονέμονται κυρίως σε παραγωγές που παρουσιάζονται στην Αθήνα και η «Medusa» των Ακροποδητί είναι η μοναδική παράσταση που βραβεύτηκε από την περιφέρεια. Τα Βραβεία «Κάρολος Κουν» σημαίνουν για τον θεατρικό κόσμο της Ελλάδας ό,τι και τα βραβεία Tony για τους Αμερικάνους. Είναι μία σημαντική αναγνώριση για τους δημιουργούς. Πράγμα που σημαίνει ότι, εάν αύριο – μεθαύριο οι Ακροποδητί θέλουν να μαζέψουν τα μπογαλάκια τους και να μετακομίσουν στην Αθήνα, μπορούν να το κάνουν χωρίς να μας ρωτήσουν. Κι όμως εκείνοι δήλωσαν ότι η βράβευση αυτή τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν να δουλεύουν και να δημιουργούν στον τόπο που επέλεξαν και αγαπούν, τη Σύρο.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, τι πλούτο έχουμε στα χέρια μας; Αν όχι, ήρθε η στιγμή να το καταλάβουμε.