Λόγω... κρίσης

Μου αρέσει να διαβάζω πίσω από τις γραμμές, γιατί κάποιες φορές εκεί κρύβεται το πραγματικό νόημα. Πολλά πράγματα μας φαίνονται δεδομένα. Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να τα σκαλίσουμε. Δεν λέω να γίνουμε κηπουροί στις Βερσαλλίες, αλλά να ρίξουμε έστω μια τσαπιά. Όλο και κάτι θα βρούμε, που μπορεί να μας φανεί χρήσιμο. Να μας βάλει σε σκέψεις, να μας προβληματίσει, να μας ανοίξει ένα «παραθυράκι».

Όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Έτσι δε λένε; Απλά σε κάποιες περιπτώσεις, ίσως οι λόγοι να ‘ναι περισσότεροι και να μην έχουν περάσει απ’ το μυαλό μας. Μέχρι τη στιγμή, που θα βρεθεί κάποιος να σου δώσει το φτυάρι στο χέρι.

Περνώντας από την πλατεία Μιαούλη, έκανα μία στάση στα καθιερωμένα παζάρια των σχολείων, που χρόνο με το χρόνο αυξάνονται και πληθαίνουν. Παρατηρώντας την ποικιλία και την κομψότητα των προϊόντων, αισθάνθηκα την ανάγκη να ρωτήσω, ποιοι συνέβαλλαν σε αυτό. Η απάντηση που έλαβα από δύο Δημοτικά ήταν η ίδια. «Όλα είναι χειροποίητα. Τα έφτιαξαν οι μαθητές και οι γονείς της ΣΤ’ Τάξης για την οικονομική ενίσχυση της εκδρομής τους». Σάστισα και κοίταξα τις μητέρες απορημένος. «Όταν λέτε οι μαθητές, εννοείτε πως τα παιδιά βοήθησαν στην παρασκευή των γλυκών, στις κατασκευές και στη δημιουργία των αντικειμένων;», αναρωτήθηκα. «Ακριβώς. Δούλεψαν πολλούς μήνες για να πετύχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Το περίμεναν με ανυπομονησία και πολλά βράδια, μάλιστα, δεν κοιμήθηκαν από την αγωνία». Χαμογέλασα και ταυτόχρονα, ζήλεψα. «Εμείς στα χρόνια τους, δεν τα είχαμε αυτά. Δεν κάναμε ποτέ κάτι αντίστοιχο», μοιράστηκα με μία μητέρα, η οποία είπε ό,τι πιο σοφό έχω ακούσει τελευταία. «Δεν κάναμε, γιατί δεν είχαμε λόγο. Υπήρχε η άνεση να πληρώσει ο καθένας τη συμμετοχή του στην εκδρομή, ενώ σήμερα, λόγω κρίσης, όχι».

«Λόγω κρίσης». Φράση – κλειδί που με έσπρωξε να πιάσω το φτυάρι και να κάνω το «παρτέρι» μου καλοκαιρινό. «Λόγω κρίσης». Η κρίση που όλοι μνημονεύουμε, όλοι βρίζουμε και όλοι επικαλούμαστε, αναφερόμενοι στα δεινά μας. Η κρίση που έχουμε «ψωμοτύρι» και επαναλαμβάνουμε σε κάθε ευκαιρία. Η κρίση, στην οποία αποδίδουμε όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σε καθημερινή βάση. Κι όμως, η κρίση αυτή, με τα χιλιάδες στραβά κι ανάποδα, έκανε κι ένα καλό, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Μας ξύπνησε.

Καλώς ή κακώς, τα προηγούμενα χρόνια είχαμε μάθει να λειτουργούμε σαν βασιλιάδες. Να τα περιμένουμε όλα έτοιμα. Να πληρώνουμε και να τα έχουμε όλα στα πόδια μας, χωρίς να κοπιάσουμε, χωρίς να κουραστούμε, χωρίς να κουνήσουμε καν το μικρό μας δαχτυλάκι. Γιατί, δεν είχαμε κρίση και δεν βρίσκαμε λόγο να δραστηριοποιηθούμε, να γίνουμε εφευρετικοί, να καλύψουμε τις ανάγκες μας με άλλους τρόπους. Ενώ σήμερα, που τα δεδομένα έχουν ανατραπεί, τα παιδιά μεγαλώνουν σε έναν διαφορετικό κόσμο, όπου τίποτα δεν είναι εύκολο και τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς προσωπική προσπάθεια. Λόγω κρίσης. Τα παιδιά μαθαίνουν να δημιουργούν και να συνεργάζονται για έναν κοινό στόχο. Λόγω κρίσης. Αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους και συνυπάρχουν αρμονικά. Συμμετέχουν ενεργά σε ομαδικές δράσεις και αφήνουν το στίγμα τους. Έρχονται σε επαφή με τον κόσμο και δείχνουν τι μπορούν να κάνουν.

Είναι εύκολο να προσπεράσεις έναν πάγκο, να γυρίσεις το κεφάλι σου από την άλλη και να πεις, «έλεος, αυτές τις μέρες όλοι ζητάνε χρήματα». Ναι, αλλά αυτό που πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε είναι πως εκτός από χρήματα, μπορούμε να δώσουμε κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό, την προσοχή μας. Μπορεί, η οικονομική ενίσχυση μιας σχολικής εκδρομής να είναι ο προφανής λόγος για την πραγματοποίηση ενός παζαριού, όμως τα κέρδη είναι πολλά περισσότερα. Οι μαθητές και οι γονείς δεν αγοράζουν έτοιμα προϊόντα για να τα πουλήσουν μετά σε υψηλότερες τιμές. Τα φτιάνουν μόνοι τους. Αφιερώνουν πολύτιμο χρόνο για να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν κάτι που θα φέρει τη δική τους σφραγίδα. Δεν θα αισθανθούν χαρά επειδή εισέπραξαν δύο και τρία ευρώ από ένα κουτί κουλουράκια. Θα χαρούν επειδή έδωσες τρία ευρώ για να αγοράσεις τα κουλουράκια που έφτιαξαν οι ίδιοι.

Δεν είναι κακό, λοιπόν, να πιάσεις την τσάπα και να αρχίσεις το σκάλισμα. Γιατί σκαλίζοντας, μπορεί να βρεις στο χώμα, θησαυρούς που ούτε καν φανταζόσουν ότι υπάρχουν. Κι όμως, αυτοί οι θησαυροί αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια… λόγω κρίσης. Καλά Χριστούγεννα!