Η ζωή μας μια γιορτή

Δεν αμφισβητεί κανείς το γεγονός, ότι επί αιώνες, ο Έλληνας έχει εντάξει στην κουλτούρα του τη γιορτή. Εκατοντάδες γιορτές μέσα στο χρόνο για μας – και μόνο για μας, ο υπόλοιπος κόσμος γιορτάζει Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και μία-δυο εθνικές εορτές – και όλες τους συνυφασμένες με το φαγητό.

Έχεις γενέθλια; Τούρτα. Έχεις γιορτή; Γλυκά. Παντρεύεσαι; Ολοκληρωμένο γεύμα 3 πιάτων με επιδόρπιο. Χριστούγεννα; Γαλοπούλα. Πρωτοχρονιά; Ένα σουπερ μάρκετ φαγητά και μία βασιλόπιτα. Γιορτές γενικά; Μελομακάρονα και κουραμπιέδες και δίπλες και κάστανα. Πάσχα; Αρνιά και κοψίδια και συκωταριές και κοκορέτσια. Του Αγίου Βαλεντίνου; Γεύμα σε καλό εστιατόριο. Έχασες κάτι; Φανουρόπιτα. 25η Μαρτίου; Μπακαλιάρο σκορδαλιά και το πρώτο παγωτό. Νηστεία; Καλαμαράκια, χταποδάκι και πολλή-πολλή ταραμοσαλάτα.

Εξού και η φράση: «Έφαγα τα λεφτά μου». Λογικό αν με ρωτάτε.

Σε μία κοινωνία, λοιπόν, που έχει μάθει κάθε φορά που έρχονται γιορτές, να τις υποδέχεται με γεμάτο τραπέζι, πέφτει λίγο βαρύ να μην έχει χρήματα να γεμίσει το τραπέζι της. Και, δυστυχώς, σε μία τέτοια εποχή, όπως αυτή που ζούμε, δεν είναι καθόλου λίγες οι οικογένειες, ούτε ιδιαίτερα μακρινό φαινόμενο, να στρώνουν γιορτινό τραπέζι με μακαρόνια, ή ακόμη και με σκέτο τραπεζομάντηλο. Ναι, δεν είναι υπερβολή, υπάρχουν γύρω μας οικογένειες, που τις γιορτινές αυτές ημέρες τις πέρασαν χωρίς φανταχτερό γεύμα.

Γι’ αυτό και όσοι από εμάς περάσαμε τα Χριστούγεννα με τις οικογένειές μας, σε ένα γεμάτο – σχετικά – τραπέζι, φάγαμε, ήπιαμε, είπαμε τα καλαμπούρια σας, ξαπλώσαμε σε ένα ζεστό κρεβάτι, πρέπει να ξέρουμε, ότι είμαστε οι τυχεροί. Προβλήματα, κρίση, περικοπές και μέτρα, ωστόσο, ακόμη έχουμε ό,τι χρειάζεται για να πούμε ότι δε μας λείπει τίποτε.

Και όσοι μπορούμε, θα συνεχίσουμε να «τρώμε» τα χρήματά μας – Θεού θέλοντος και Σόιμπλε επιτρέποντος – σε κάθε δυνατή ευκαιρία (λόγω γιορτής πάντα), διότι αυτό είναι που δένει τις οικογένειες, τους φίλους, ακόμη και τους συναδέλφους. Αν δε με πιστεύετε, πηγαίνετε στη δουλειά με ένα κουτί γλυκά και παρατηρήστε, πώς όλοι οι συνάδελφοί σας θα δείξουν ένα έκδηλο ενδιαφέρον προς το πρόσωπό σας.

Αυτή η, περασμένη στο DNA μας, ροπή προς το στήσιμο γιορτών για κάθε περίσταση, αυτή είναι που, ουσιαστικά, μας κρατάει ψυχικά υγιείς (τους περισσότερους) και δυνατούς, απέναντι στον κυκεώνα των τοξικών, για την κοινωνία και τον άνθρωπο, συνθηκών, που έχουν διαμορφωθεί γύρω μας. Οι ισχυροί δεσμοί της οικογένειας, η αλληλεγγύη, η φιλοξενία, η αλληλοβοήθεια, το ειλικρινές ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, το κέφι και η καλοπέραση (το Greek Opa! για τους ξένους), είναι αυτά που βοήθησαν τον Έλληνα και όποιον έφυγε από Αγγλίες, Γαλλίες, Γερμανίες και ένα σωρό άλλες, λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες και έγινε Έλληνας ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους, να βγει από άλλα, ακόμη ζοφερότερα αδιέξοδα, μέσα στην ιστορία.

Γι’ αυτό, ας μη νιώθουμε τύψεις, που ανοίγουμε το πορτοφόλι και αντικρύζουμε την άβυσσο, μετά τη μάζωξη των Χριστουγέννων, ας κάνουμε το ίδιο και για την Πρωτοχρονιά και ας κάνουμε και κάτι τις παραπάνω και για όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας, που δεν έχουν την ίδια τύχη με εμάς. Που το Χριστουγεννιάτικο γεύμα τους μπορεί να ήταν μία τυρόπιτα, μία μερίδα συσσιτίου, ή ακόμη και εντελώς ανύπαρκτο. Που δεν έχουν την τύχη να έχουν μία οικογένεια δίπλα τους. Που παλεύουν με θέματα υγείας. Που βρίσκονται σε ένα γηροκομείο μακριά από τη σπιτική θαλπωρή. Που παλεύουν γιορτιάτικα με τα κύματα, δουλεύοντας 24ωρα ολόκληρα, χωρίς ύπνο, για να παρέχουν στην οικογένειά τους. Ας κάνουμε κάτι και για εκείνους, κάτι απτό, μέσα στις δυνατότητές μας.

Και ας συνεχίσουμε τη γιορτή. Άλλωστε βρισκόμαστε ακόμη στη μέση. Γιατί, σε αυτή τη χώρα, που πλέον η καλοπέραση έχει ενοχοποιηθεί, εμείς μπορούμε ακόμη να χαμογελάμε. Απλά να μην ξεχνάμε πόσο τυχεροί – ακόμη – είμαστε.

Καλή Πρωτοχρονιά!