Χιόνι; Ποιο χιόνι;

Βλέπεις την πρόγνωση καιρού. Ετοιμάζεις ένα βαλιτσάκι με τα τρόφιμα πρώτης ανάγκης. Κονσέρβες, μία συσκευασία ψωμί του τοστ, μπάρες δημητριακών, σοκολάτες, νερά, λίγο κονιάκ, κι άλλες σοκολάτες κουτάκια με χυμό και λίγες σοκολάτες ακόμη. Βγάζεις το φτυάρι από την αποθήκη και το βάζεις δίπλα στην εξώπορτα, για να το έχεις μπροστά σου, όταν θα χρειαστεί να φτυαρίσεις το χιόνι για να πας από το κατώφλι στην αυλή. Ετοιμάζεις το σακίδιο με φακό, τρεις-τέσσερις αναπτήρες, σκοινί, σφυρί, φάρμακα, κρέμα ημέρας, τσιγάρα, μπαταρίες, λιπ γκλος, γάντια.

Σχεδιάζεις την συντομότερη διαδρομή από το σπίτι στη δουλειά πάνω σε ένα χάρτη και κυκλώνεις τα επικίνδυνα σημεία. Προμηθεύεσαι αλυσίδες για το αυτοκίνητο. Σπεύδεις να αγοράσεις έναν σκύλο Αγίου Βερνάρδου. Παίρνεις ένα σετ ασφάλειες σε περίπτωση που καούν αυτές που έχει ήδη μέσα ο πίνακας.

Βγάζεις όλες τις κουβέρτες που βρίσκονται μέσα σε ντουλάπες και αποθηκάκια, συμπεριλαμβανομένης και της βαφτιστικής σου με τον ροζ πάνθηρα. Βάζεις όλες τις ηλεκτρικές κουβέρτες στο max και ανάβεις οτιδήποτε παράγει ζέστη, μαζί ο φούρνος, ο βραστήρας, το γκαζάκι του ελληνικού.

Τηλεφωνείς σε όλους τους κοντινούς συγγενείς, να τους ενημερώσεις, ότι λόγω του Lake Effect και του Αντικυκλώνα Αριάδνη, ενδέχεται να κοπούν όλες οι επικοινωνίες και να παραμείνεις αποκομμένος από οποιαδήποτε επαφή με τον πολιτισμό ακόμη και για μία εβδομάδα. Αλλάζεις το μήνυμα στον προσωπικό σου τηλεφωνητή σε: «Αυτή τη στιγμή, ο συνδρομητής που καλέσατε, βρίσκεται εγκλωβισμένος στον χιονιά. Παρακαλώ καλέστε αργότερα, κατά προτίμηση, μόλις ο Σάκης Αρναούτογλου δώσει βελτίωση του καιρού σε ορίζοντα τριημέρου».

Τώρα είσαι έτοιμος. Ας σε χτυπήσει η Αριάδνη. Δεν σε νοιάζει. Θα φας, θα πιείς, θα επιβιώσεις. Έχεις πρόγραμμα. Χτύπα αν είσαι αντικυκλώνας. Τι περιμένεις;

Και περιμένεις.

Και περιμένεις.

Βάζεις τηλεόραση, βλέπεις την Αριάδνη να έχει πάει επίσκεψη, σαν καλή κυρία, σε όλη την Ελλάδα, φέροντας πεσκέσι το χιόνι. Βγαίνεις έξω, κοιτάζεις τον ουρανό. Ελαφρά συννεφιά, αρκετός ήλιος. Κοιτάζεις τις λοφοκορφές, καφε-πράσινες όπως πάντα. Κανένα ίχνος ακόμη η Αριάδνη. Μπαίνεις μέσα. Ακούς στην τηλεόραση: «Αποκλεισμένοι βρίσκονται αυτή την ώρα, Γιώργο, δεκάδες κάτοικοι, λόγω του χιονιά που έχει πλήξει…». Κοιτάζεις από το παράθυρο. Τα πουλάκια κελαηδούν. Ρίχνει ένα ψιλόβροχο. Όχι, δεν είναι ψιλόβροχο, είναι χιονόνερο! Αναθαρρεύεις. Ήρθε η ώρα! Χτύπα Αριάδνη! Δε σε σκιάζομαι! Πιάνεις ένα αερόθερμο και περιμένεις σε στάση επίθεσης.

Και περιμένεις.

Και περιμένεις.

Το χινονεροψιλόβροχο έχει σταματήσει εδώ και ώρα. Ανοίγεις την τηλεόραση: «Σε λευκό κλοιό, κυρίες και κύριοι, όλη η χώρα, με αρκετές οδικές αρτηρίες να έχουν κλείσει…». Βγαίνεις έξω, δρόμοι πεντακάθαροι. Κοιτάζεις λίγο τι συμβαίνει στα social media. Όλα τα νησιά γύρω σου, ακόμη και σε απόσταση της μισής ώρας, κατάλευκα. Σα λουκουμάκια. Παρατηρείς έξω από το παράθυρο, τίποτα εσύ. Μόνο κρύο και καμία σταγόνα νερό, σαν ψέκασμα πού και πού.

Βάζεις στην αποθήκη το φτυάρι. Ξεπακετάρεις τα φάρμακα, τρως τις κονσέρβες, πίνεις τα νερά και τους χυμούς, κατεβάζεις αμάσητες όλες τις σοκολάτες από την κατάθλιψη, ακούγοντας το Let It Snow σε εκτέλεση του Frank Sinatra, αγκαλιά με τον σκύλο του Αγίου Βερνάρδου, που τώρα δεν ξέρεις τι να τον κάνεις. Μα, όλη η χώρα μέσα στο χιόνι κι εμείς εδώ σαν τη μύγα μες το γάλα; Δεν μπορείς να το πιστέψεις. Μαζεύεις τα πάντα και αποδέχεσαι, ότι δεν πρόκειται να δεις χιόνι φέτος, γιατί μάλλον η γκαντεμιά αυτού του βράχου επηρεάζει ακόμη και τα καιρικά φαινόμενα.

Ξαναπατάς το κουμπί της τηλεόρασης, μήπως και πετύχεις καμία επανάληψη του «Κωνσταντίνου και Ελένης», στο επεισόδιο που είχαν αποκλειστεί με τη χιονοθύελλα στον Παρνασσό.

Έκτακτο δελτίο: «Επιστρέφει το κύμα κακοκαιρίας, με ακόμη χαμηλότερες θερμοκρασίες και σφοδρότερη επέλαση του χιονιά». Γυρίζεις αργά το κεφάλι σε κινηματογραφικό στυλ ταινίας που φτάνει στο τέλος της, αλλά προαναγγέλλει sequel. Βρε, λες;;;

Αν και αυτή τη φορά δεν ασπρίσει έστω μία κεραία στον Πύργο, θα καταρρεύσω.