Κάποτε πρέπει να μας πουν...

Για ποιόν λόγο τα επουσιώδη και τα θέματα ήσσονος σημασίας προτάσσονται ως κύρια και πρώτιστης σημασίας, ενώ τα φλέγοντα ζητήματα και οι σοβαρές υποθέσεις του τόπου αφήνονται
στον πάγκο” ή “μουδιάζουν” στα αυτοδιοικητικά συρτάρια;

Κάποτε θα πρέπει να ερμηνευθεί η εμμονή αιρετών προσώπων να εστιάζουν μόνον στον τρόπο με τον οποίο θα γίνονται ή θα παραμένουν αρεστοί σε πρόσωπα που κατέχουν σημαντικές θέσεις και “καθοδηγούν” τους πολίτες και τον κόσμο σε άλλο επίπεδο, πνευματικό, πλην όμως, ο ρόλος εκείνων δεν σχετίζεται επ΄ ουδενί με το αυτοδιοικητικό έργο που οφείλουν οι ίδιοι – μετά από την εκλογή τους – να παράγουν!

Κι ενώ τα κύρια προβλήματα στον τόπο συνεχίζουν να αυξάνονται και να γιγαντώνονται, όπως για παράδειγμα η ανεργία, η αγωνία για την οικονομική διαχείριση των αυτοδιοικητικών ταμείων, καθώς επίσης, πορεύεται δυστυχώς ανενόχλητος ο εφιάλτης των λουκέτων σε επιχειρήσεις και καταστήματα, οι αιρετοί εκπρόσωποι ή πιο ορθά, μερίδα αυτών, παραμένει απαθής απέναντι σε όλα τα δεινά κι επιδίδεται συστηματικά σε έναν κύκλο προσπάθειας να κερδίσει... τις εντυπώσεις παρουσιάζοντας το πρόσωπο ενός καλού και πιστού “παιδιού”.

Εν έτει 2017 και τοπικοί αυτοδιοικητικοί θέτουν προκλητικά εντός δημόσιων συνεδριάσεων “θέμα” σχετικά με τη μη πρόσκλησή τους σε συνάντηση με σημαντικό πρόσωπο που βρίσκεται ψηλά στην ιεραρχία της Εκκλησίας, η οποία μάλιστα είχε εθιμοτυπικό χαρακτήρα, όπως εξ αρχής γνωστοποιήθηκε! Εν έτει 2017, σε μία σύγχρονη, υποτίθεται(;) κοινωνία, η οποία όμως μαστίζεται σκληρά από την κρίση, αιρετά πρόσωπα, υπεύθυνοι(;) αυτοδιοικητικοί απασχολήθηκαν ολόκληρα 24ωρα, με το πώς θα συμμετάσχουν σε αυτήν την επίσκεψη για τις πρωτοχρονιάτικες ευχές, καθώς επίσης και με το γιατί – εν τέλει - δεν κλήθηκαν ούτε καν ανεπίσημα να συμμετάσχουν στην επίσκεψη, ενώ υπήρξαν και οι περιπτώσεις που αν κι έχουν δηλώσει πως αδυνατούν να παρακολουθήσουν συνεδριάσεις κατά τη διάρκεια του μεσημεριού, οι οποίες συνδέονται με δημοτικές υποθέσεις λόγω εργασίας τους, ωστόσο, έσπευσαν... να παραστούν στη συγκεκριμένη συνάντηση εθιμοτυπικού χαρακτήρα.

Και καθώς δεν έφταναν όλα τα παραπάνω, αρκετοί εκ των θιγμένων, “σκοτώθηκαν” να εκφράσουν διαδικτυακά, όπως συνηθίζουν, την αγανάκτησή τους για τ΄άδικο... που δέχθηκαν, για το πισώπλατο... αυτό “μαχαίρωμα”, στη σταθερή κατεύθυνση να κερδίσουν την εύνοια, τη συμπάθεια συγκεκριμένου προσώπου!

Εκτονώθηκαν..., αλλά και αποκαλύφθηκαν αδικημένοι... και δολοπλόκοι....!

Εκτονώθηκαν οι ίδιοι, μόνον που παραμένουν με συνέπεια δυστυχώς έξω και μακριά από την τοπική κοινωνία, η οποία ψιθύρισε με ποικίλους τρόπους την απελπισία που της γέννησαν αυτά τα γεγονότα, αυτές οι δημόσιες συμπεριφορές! Πολίτες με λογική σκέψη ένιωσαν να τους “πνίγει” η απελπισία, η οποία απευθύνεται αποκλειστικά και μόνον προς όλους εκείνους που μέχρι σήμερα, ποτέ με τόση επιμονή και αγανάκτηση, δεν εκφράστηκαν, δε διεκδίκησαν, δε δούλεψαν και δεν τοποθετήθηκαν υπέρ των δημοτών!

Κάποτε οι ίδιοι, θα πρέπει να μας πουν...

Γιατί δίδεται εκ μέρους τους, τόση έμφαση σε πράγματα μικρά, τα οποία έπρεπε να λυθούν “εσωτερικά” αφού δεν απασχολούν τους δημότες! Κάποτε πρέπει να μας πουν, γιατί επιμένουν να μη φέρνουν αποτέλεσμα για τη συνολική πρόοδο του τόπου, παρά μόνον ικανοποιούνται όταν “πετούν φωτοβολίδες” περί επενδύσεων και βελτίωσης των υποδομών, ποζάροντας μάλιστα – κατά καιρούς – για φωτογραφικά ντοκουμέντα, που εκ του αποτελέσματος διαπιστώνεται πως αφορούν σε συναντήσεις τυπικού... χαρακτήρα με πρόσωπα από Υπουργεία!

Κάποτε, πέραν της πλειοψηφίας, θα πρέπει να μας πουν γιατί οι υπόλοιποι αιρετοί δεν επιδίδονται με συνέπεια σε μία κριτική κι έναν έλεγχο των αυτοδιοικητικών πραγμάτων, που θα απέδιδε καρπούς υπέρ του πολίτη, του δημότη και του κάθε επισκέπτη.

Και τελικώς, κάποτε, όσοι εκλέχθηκαν από εμάς, θα πρέπει να μας πουν υπεύθυνα, πότε θα αποφασίσουν να ασχοληθούν επί της ουσίας και με σοβαρότητα με τις υποθέσεις τις δικές μας, τις υποθέσεις του Δήμου;

ΥΓ. Κάποτε... αλλά μέχρι τότε, δυστυχώς ξεχνούν πως δεν απευθύνονται σε αφελείς!