Μήνυσε με, τίμησε με

  • Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου, 2017 - 06:15
  • /   Eνημέρωση: 20 Ιαν. 2017 - 22:00
  • /   Συντάκτης: Τέτα Βαρλάμη

Μια ακόμα δικαίωση του δημοσιογραφικού ρόλου, από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έρχεται να αποδυναμώσει, καθώς δημιουργεί δεδικασμένο, την προσφιλή τακτική των πολιτικών προσώπων, για φίμωση της κρίσης των δημοσιογράφων.

Για ακόμα μία φορά εκδόθηκε απόφαση που όχι απλώς δικαιώνει τον δημοσιογραφικό λόγο, αλλά δυστυχώς καταδικάζει την Ελλάδα και την υποχρεώνει σε καταβολή αποζημιώσεων, κατατάσσοντας την στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης.

Καθώς είχε προηγηθεί η καταδίκη των δημοσιογράφων από τα ελληνικά δικαστήρια, στα οποία σύρθηκαν για συκοφαντική δυσφήμιση, στην αιτιολογία της απόφασης του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «η επιδίκαση αποζημιώσεως κατά των δύο δημοσιογράφων αποτελούσε προσβολή του δικαιώματός τους στην ελευθερία της έκφρασης».

Ανάλογες βέβαια αποφάσεις του ανώτατου δικαστικού οργάνου έχουν πολλάκις αντικρούσει τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, καταλήγοντας τελικά στην καταδίκη της Ελλάδας.

Οι δικαστικές διώξεις που ασκούνται από τα πρόσωπα που κατέχουν πολιτική εξουσία, κάθε βαθμίδας, προς όποιον δημοσιογράφο τολμά να εκφράσει άποψη και να ασκήσει κριτική επί των έργων και των πράξεων τους, αποτελούν ενέργειες οι οποίες αποδεικνύουν περίτρανα τις ιδεολογικές τους κατευθύνσεις, το ήθος και τη νοοτροπία τους.

Αυτές οι πρακτικές των μηνύσεων και των διώξεων κατά των δημοσιογράφων, αποδεικνύουν πόσο χαμηλά έχει πέσει το πολιτικό επίπεδο της χώρας, σε βαθμό ανάλογο του επιπέδου των ασκούντων την πολιτική.

Δεν χρειάζεται να απασχολήσουν ανάλογες πράξεις της κεντρικής πολιτικής σκηνής, όταν παραδείγματα υπάρχουν κραυγαλέα και εκτυλίσσονται στον μικρόκοσμο της τοπικής κοινωνίας.

Η έκφραση δημοσιογραφικής άποψης και κριτικής επί των ενεργειών ατόμων του δημόσιου βίου, αντιμετωπίζεται εκ μέρους τους με την φθήνια της νοοτροπίας που τα ίδια διαθέτουν, προσπαθώντας να συμπαρασύρουν στην προσωπική τους κατρακύλα και όποιον δεν σιγοντάρει τη λογική τους.

Πρόκειται για άτομα που με τις δημόσιες πράξεις τους, τις παρασκηνιακές τους ενέργειες και τις ευτελείς τακτικές τους έχουν από μόνοι τους προκαλέσει την πολιτική τους παρακμή.

Η μανιώδης και λυσσαλέα τους επιδίωξη για κατάκτηση θέσεων εξουσίας τους γεννά την ανάγκη για συνεχή προβολή, η στέρηση της οποίας τους οδηγεί σε παροξυσμικές αντιδράσεις.

Γνωρίσματα που έχουν πλέον γίνει κατανοητά από την τοπική κοινωνία, η οποία τους έχει ήδη οδηγήσει στην απαξίωση, πολύ δε περισσότερο με την συνεχή δικομανία που επιδεικνύουν, στρεφόμενοι κυρίως κατά του τύπου και της δημοσιογραφικής πένας που δεν τους εξυπηρετεί.

Όμως η κατάπτωση τους είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν απειλούν με αγωγές προκειμένου μέσω αυτών να καλύψουν και μεγάλο μέρος των οικονομικών εκκρεμοτήτων που τους βαρύνουν σε προσωπικό επίπεδο.

Τόση κατάπτωση και τέτοια κατάντια των δημοσίων προσώπων δεν αρμόζουν σε αυτό τον τόπο.

Οι διώξεις δε που ασκούνται από τα συγκεκριμένα άτομα προς τους δημοσιογράφους αποτελούν τελικά τίτλο τιμής και επαγγελματικά εύσημα!

 

 

Διαβάστε ακόμα