Κυρία Ξ. Παπαμήτρου, μην κρύβεστε

Μπορεί να με λένε «Αντωνάκη», αλλά το να πάρω εγώ το καπελάκι μου και να φύγω δεν προβλέπεται στο δικό μου σενάριο. Εάν κάποιες κυρίες ενοχλούνται από τη μπουγάδα μου στον κοινόχρηστο χώρο, δυστυχώς, θα πρέπει να αλλάξουν εκείνες «αυλή» και να μετακομίσουν στη Finos Film. Εγώ θα συνεχίσω να απλώνω τα «πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά μου» στο μέρος που μου αναλογεί κι αυτές ας κάνουν ελεύθερα τον κοινωνικό σχολιασμό τους. Επειδή όμως, δικαίωμα στο πάνελ έχουμε όλοι, θα προτιμούσα να έχω κι εγώ λόγο στο μεσημεριανάδικο. Ίσως γιατί έχω το φετίχ να με βρίζουν κατάμουτρα και όχι μέσω αγγελιοφόρων. «Έβγα τελάλη μου κι άιντε στο σεργιάνι, πες το σιχτίρι που κρύβω στην καρδιά, το παλικάρι σας Τούρκο μ’ έχει κάνει, μ’ άρθρα και ρεπορτάζ καρναβαλικά». Εδώ που τα λέμε, βέβαια, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει τον διερμηνέα, ιδίως όταν όλοι μιλάμε -κουτσά στραβά- την ίδια γλώσσα. Άλλωστε, έχει περισσότερο γούστο να ακούς τα παράπονα από τον άμεσα θιγόμενο παρά από πολλές και διαφορετικές πηγές. Είναι σαν να βάζεις κάποιον να σου περιγράψει μια ταινία αντί να καθίσεις να τη δεις ο ίδιος. Χάνεται όλο το σασπένς. Επιπλέον, όταν σου δίνεται η ευκαιρία για αντίλογο, μπορείς να δείξεις στον άλλον ότι το στόμα σου είναι μεγαλύτερο από το δικό του.

Μπορεί να με λένε «Αντωνάκη», αλλά το να κάνω κάποια «κα. Κοκοβίκου» για να ικανοποιηθούν η κυρία Ξ. Παπαμήτρου και οι φιλενάδες της με τα μπικουτί και τα ρομπάκια που σε καρφώνουν στον Σταυρό κι έπειτα κρύβονται πίσω από την κουρτίνα τους, είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κυρία Ξ. Παπαμήτρου… Κυρία Ξ. Παπαμήτρου, μην κρύβεστε. Σας είδε και σας άκουσε όλος ο κόσμος. Έχετε βγάλει αφρούς, επειδή δεν σας άρεσε κάτι. Θέλετε να το συζητήσουμε τώρα ή μόλις τελειώσετε την περιοδεία σας στις γειτονιές του νησιού; Είστε προετοιμασμένη για την απάντηση που θα λάβετε ή είστε πολέμια του διαλόγου; Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, κυρία Ξ. Παπαμήτρου, ένας δημοσιογράφος που θέλει να κάνει ρεπορτάζ σε χώρο, όπου εσείς είστε απλή φιλοξενούμενη, δεν είναι υποχρεωμένος να πάρει καμία άδεια από εσάς. Αντιθέτως, θα ζητήσει άδεια από τους ανθρώπους που σας παραχωρούν τον χώρο ή από εκείνους που μεσολάβησαν για την παραχώρησή του. Κυρία Ξ. Παπαμήτρου, μην κρύβεστε… έχω κι άλλα ακόμα να πω. Από τη στιγμή που δημοσιοποιείται ένα τέτοιο ρεπορτάζ και κανείς από τη διοίκηση της συγκεκριμένης επιχείρησης ή την αρμόδια αρχή που σας έκαναν χάρη για να κάνετε την πλάκα σας δίπλα σε ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται, δεν εκφράζει την ένστασή του, εσείς γιατί τραβάτε τις βαμμένες μπούκλες σας; Πού είναι το μεμπτό κ. Ξ. Παπαμήτρου, που από ό,τι πληροφορήθηκα έχετε άποψη κι ένα μόνιμο «σφίξιμο» για ό,τι συμβαίνει γύρω σας; Είμαστε παράνομοι; Πρέπει να βρούμε δικηγόρο επειδή καλύπτουμε σφαιρικά τις εκδηλώσεις του νησιού μας, όπως κάνουμε πάντα; Μηνύστε μας, μηνύστε μας. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

Μπορεί να με λένε «Αντωνάκη», αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαι ο εύκολος στόχος που κάποιοι κουτοπόνηροι και θρασύδειλοι πιστεύουν. Πίσω από κάθε δημοσιογράφο, ορθώνεται το μέσο, το οποίο εκπροσωπεί. Αυτός μπορεί να φύγει από τη θέση του, όμως το μέσο θα παραμείνει. Μάλλον το ξεχνάτε αυτό κ. Ξ. Παπαμήτρου, όπως και όλοι όσοι αφήνουν την προσωπική τους εμπάθεια να τους οδηγήσει στην προσωπική τους «καταδίκη». «Μπήκες μόνος σου στη μαύρη λίστα, νύχτα έρχεσαι και φεύγεις νύχτα» έχει πει η Lady Άντζυ, αλλά ούτε αυτό πρέπει να θυμάστε. Μην ανησυχείτε, είμαστε εμείς εδώ για να σας θυμίζουμε τις επόμενες ημέρες τους στίχους της μεγάλης μας ποιήτριας.

Και εν κατακλείδι, πώς είναι δυνατόν ως τόπος να παριστάνουμε τους πολιτισμένους, τους σοφιστικέ και τους ελεγκάντ, όταν η «καρακατινάρα» που κρύβουμε μέσα μας, λυσσάει να βγει στην επιφάνεια… Η κατάσταση αυτή είναι πλέον άνω ποταμών. Αλλά δεν μας πτοεί.

Κοπιάστε λοιπόν… γιατί τώρα αρχίζει το καλό.