Οι Μορφές του Συριανού Καρναβαλιού

Το Συριανό Καρναβάλι έχει τις Μορφές του. Τους ανθρώπους εκείνους, που ξέρεις ότι κάθε χρόνο θα σου φτιάξουν τη διάθεση. Ανθρώπους ακομπλεξάριστους, που τολμούν να τσαλακώνονται για να περάσουν καλά. Ανθρώπους χωρίς αναστολές, που μεταμορφώνονται για να διασκεδάσουν οι ίδιοι και όλοι όσοι συνωστίζονται στους δρόμους για να τους παρακολουθήσουν. Ανθρώπους που τα δίνουν όλα, χωρίς να σκέφτονται το κοινωνικό στάτους, την επαγγελματική ιδιότητά τους ή τη θέση τους στα κοινά. Ανθρώπους που αξιοποιούν τα δυνατά και αδύνατα σημεία τους για να σπάσουν πλάκα. Που έχουν κατανοήσει το νόημα μιας τέτοιας διοργάνωσης και ξεχωρίζουν χωρίς να κάνουν κάτι για να καπελώσουν την ομάδα τους. Ανθρώπους που εμψυχώνουν την παρέα τους και λειτουργούν στο πνεύμα της συλλογικότητας και της συνεργασίας.

Για το λόγο αυτό, ίσως θα έπρεπε να «θεσπιστεί» και ένα σπέαρ βραβείο. Το βραβείο του «Βασιλιά ή της Βασίλισσας» του Συριανού Καρναβαλιού για όλες εκείνες τις «προσωπικότητες» που θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη μας. Ο Χων-Χων, αρχηγός της φυλής των Χαβανέζων, η κομψοτάτη Μέριλιν Μονρόε, η -αξύριστη- Τζέσικα Ράμπιτ και τα ζουμπουρλούδικα δεινοσαυράκια των Φλίνστοουνς ήταν μερικές από τις μορφές που μαγνήτισαν τα βλέμματα και μονοπώλησαν ένα τσικ παραπάνω το ενδιαφέρον σε μία διοργάνωση, επιτυχημένη μεν- λίγο πιο άδεια δε, λόγω του μικρότερου αριθμού συμμετοχών στις παρελάσεις.

Τα βραβεία, βέβαια, είναι μια πονεμένη υπόθεση, γιατί κάθε χρόνο συνοδεύονται και από μία δόση γκρίνιας. Για παράδειγμα, φέτος, η απονομή των βραβείων «Γεώργιος Σουρής» και «πιο σατιρικής ομάδας» προβλημάτισε κάποιους εκ των διακριθέντων, οι οποίοι θεώρησαν ότι θα έπρεπε να έχουν δοθεί ανάποδα στις δύο πρώτες ομάδες, δεδομένου ότι το στοιχείο της σάτιρας ήταν εντονότερο στη «Χωνωλουλού» των «Ωραίων που έχουν Χρέη», παρά στο Ταζ Μπαχάλ “Εκείνων… των Ζαβών”. Όλο αυτό ενδεχομένως να είχε αποφευχθεί, εάν τα βραβεία ήταν ατιτλοφόρητα και απονέμονταν κατά σειρά στους τέσσερις νικητές, βάσει της τελικής βαθμολογίας. Διότι είναι ξεκάθαρο ότι η πρώτη καλύτερη ομάδα, σύμφωνα με την κριτική επιτροπή, ήταν «Οι Ωραίοι έχουν χρέη» και η δεύτερη «Εκείνοι οι Ζαβοί». Εφόσον το 1ο και το 2ο βραβείο έχουν συγκεκριμένο όνομα, ή θα πρέπει να ξαναβαφτιστούν ή να μείνουν αβάφτιστα για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

Στο φινάλε, γιατί να κουράζουμε το μυαλό μας με τόσες λεπτομέρειες και να φεύγουμε από το θέμα μας; Όλες οι ομάδες ήταν αξιοπρεπέστατες και όλες εντυπωσίασαν το κοινό με το θέμα και τα ευρήματά τους. Το Καρναβάλι είναι ένα πανηγύρι, που δεν θα είχε λόγο ύπαρξης εάν οι συμμετέχοντες δεν περνούσαν καλά. Και οι ομάδες το διασκέδασαν στο έπακρο. Αυτή είναι η ουσία. Τα βραβεία και οι τίτλοι είναι για να γράφουμε εμείς λίγες γραμμές παραπάνω.

Η «ψυχή» του καρναβαλιού είναι οι άνθρωποι που αφιερώνουν προσωπικό κόπο, χρόνο και χρήμα για να το στηρίξουν και να το απογειώσουν. Και είναι σημαντικό που αυτή η προσπάθεια αναγνωρίζεται και «ανταμείβεται» με κάθε τρόπο. Δεν είναι τυχαίο που κάθε χρόνο στη λίστα των νικητών βλέπουμε ομάδες που έχουν διακριθεί και σε προηγούμενες διοργανώσεις. Αυτό συμβαίνει, γιατί οι συγκεκριμένες ομάδες έχουν αποδείξει ότι λειτουργούν σαν ένα «σώμα», χωρίς να γίνονται ανταγωνιστικοί και παθιασμένοι με τη νίκη. Στο κάτω κάτω δεν είναι και τα Όσκαρ. Τι να πει δηλαδή και το «La La Land» που την έπαθε σαν τον Κωστάκη τον Καραμανλή το 2000, πιστεύοντας για λίγα λεπτά ότι κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας, ενώ στην πραγματικότητα νικητής ήταν το «Moonlight»; Αυτά είναι δράματα και όχι η κατάταξη των καρναβαλικών ομάδων.

Το Συριανό Καρναβάλι «Γεώργιος Σουρής» 2017 στέφθηκε με επιτυχία, χάρη στη συνένωση πολλών και διαφορετικών δυνάμεων. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η διοργάνωση δεν μπορεί να γίνει καλύτερη και πιο δυνατή. Αισθητή έγινε ήδη η βελτίωση που υπήρχε στο θέμα του χρόνου, αν και η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες στιγμές, η πορεία της παρέλασης στην παραλιακή ζώνη θύμιζε μποτιλιάρισμα στην Πανεπιστημίου. Σημασία όμως έχει ότι σε αυτό το Καρναβάλι είδαμε από κοντά λαμπερούς σταρ του Χόλυγουντ, αυξήσαμε τους δείκτες καλίου μας με τα τσαμπιά μπανάνες που καταναλώσαμε, κάναμε ικεσίες στην ιερή αγελάδα, θυμηθήκαμε τα παιδικά μας χρόνια, που στηνόμασταν στην τηλεόραση για να ακούσουμε το θρυλικό «γιάμπα ντάμπα ντου», τρολάραμε «άρχοντες» που προσπαθούν να πουλήσουν «μούρη» στις πλάτες του νησιού και γενικά, γελάσαμε με την ψυχή μας.

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους.

 

 

 

Διαβάστε ακόμα