The position is… reserved

Όσοι έχετε αυτοκίνητο ή μηχανή ίσως να έχετε έρθει κι εσείς στην ίδια… περίεργη θέση που βρέθηκα κι εγώ. Το ξέρουμε και δεν είναι μυστικό πως η Σύρος έπασχε και εξακολουθεί να πάσχει στο θέμα του parking. Η πρώην και η νυν δημοτική αρχή όσες προσπάθειες κι αν έκαναν για να βρουν λύσεις πάνω στο θέμα του παρκαρίσματος έπεσαν στο κενό. Δεν φτάνει το όλο πρόβλημα εδώ και ένα χρόνο μπήκαν και κολονάκια που έκαναν ακόμη πιο άσχημη την κατάσταση. Βέβαια κύριοι και κυρίες και αγαπητοί συνοδηγοί δεν φταίνε μόνο οι αρχές και οι τοπικοί φορείς, αλλά και το κλούβιο μας το κεφάλι, αφού έχουμε μία άσχημη νοοτροπία και δεν πρόκειται αυτό να αλλάξει γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει οδηγική παιδεία. Όταν ο καθένας είναι θέλει να… βολευτεί ο ίδιος και δεν τον ενδιαφέρουν οι υπόλοιποι τότε ότι κι αν γίνει, ακόμα και το μεγαλύτερο χώρο παρκαρίσματος να δημιουργήσουμε πιστέψτε με δεν θα βρίσκει κανείς θέσει για να αφήσει τόσο το αυτοκίνητό του όσο και τη μηχανή του. Όταν για παράδειγμα και θα πάω σε μία απίθανη ιστορία που είμαι σίγουρος ότι έχει συμβεί σε πάρα πολλούς, ένας οδηγός μηχανής αφήνει, παρατάει καλύτερα εγώ το όχημά του όπου πραγματικά… γουστάρει τότε εδώ φίλοι μου υπάρχει πρόβλημα. Ξέρετε το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο σεβασμός. Είναι δεδομένο πως δεν χωρούν όλα τα αυτοκίνητα στις θέσεις που υπάρχουν, όμως αν υπήρχε ο απαραίτητος σεβασμός θα μπορούσαν να βρουν περισσότεροι οδηγοί να παρκάρουν το αυτοκίνητό ή τη μηχανή τους. Όταν για ένα μικρού διαμέτρου οχήματος νομίζουμε ότι έχουμε νταλίκα και είναι έτσι αφημένο που πιάνει τρεις θέσεις, τότε πως θα βρουν να παρκάρουν κι άλλοι.

Αλλά τέλος πάντων πάμε σε κάτι που πραγματικά μου συνέβη, αλλά δεν πίστευαν τα αυτιά μου αυτά που άκουγαν. Κατεβαίνοντας στην Ερμούπολη ένα πρωινό Σαββάτου, όπως όλοι έτσι κι εγώ κινήθηκα προς το «Νησάκι» για να βρω – αν ήμουν τυχερός – να αφήσω το αυτοκίνητό μου και να μπορέσω να κάνω κάποιες δουλειές που είχα. Το «Νησάκι» όπως συνήθως για την ώρα εκείνη ήταν γεμάτο – από τις 08:30 – συνήθως δεν βρίσκεις να παρκάρεις, αλλά είχαν την πίστη ότι θα έβρισκα. Πράγματι την ώρα που ήμουν περίπου στη μέση, είδα μία κυρία να είναι έτοιμη να μπει στο αυτοκίνητό της για να φύγει. Σταματάω και κάνω την εξής ερώτηση, «συγνώμη μήπως φεύγετε»; Μία ερώτηση που ίσως στη διάρκεια της ημέρας γίνεται εκατοντάδες φορές στον συγκεκριμένο χώρο. Η απάντηση αποστομωτική. «Ναι φεύγω, όμως δεν μπορείτε να το βάλετε εδώ, γιατί έχω τάξη τη θέση μου σε μία άλλη οδηγό». Τότε άρχισε ένας απίστευτος διάλογος – παιδιά διάλογος όχι κάτι διαφορετικό – αφού όπως αναφέρω δεν πίστευα αυτά που άκουγα. «Συγνώμη κυρία μου φεύγετε αλλά μου λέτε ότι έχετε τάξει τη θέση αυτή σε δημόσιο χώρο στάθμευσης σε άλλον»; Η επόμενη ερώτηση. «Ναι» μου απαντάει «καθώς ερχόμουν με σταμάτησε μία γνωστή μου και με ρώτησε αν φεύγω και της είπα ότι μπορεί να έρθει από πίσω μου για να το βάλει στη θέση μου. Εγώ ως αφελής για να μην με πω αλλιώς επανέλαβα την ίδια ερώτηση και με την απάντηση να είναι παιδιά απίστευτη όταν την ίδια ώρα της ανέφερε ότι «κοιτάξτε εγώ όταν θα βγείτε θα το βάλω». «It's okay κάνε ότι θέλεις, όμως εγώ θα κάτσω και θα περιμένω να έρθει η κυρία που της υποσχέθηκα τη θέση».

Λοιπόν για να μην επαναλαμβάνομαι η κυρία που τις είχε υποσχεθεί τη θέση τελικά… δεν ήρθε. Αφού περίμενε για περίπου 10 με 15 λεπτά αποφάσισε να φύγει. Ενώ από απλή περιέργεια περίμενα να δω τι πραγματικά θα κάνει η ίδια. Και αναρωτιέμαι εγώ μετά από όλο αυτό το μπάχαλο που επικρατεί στην Ερμούπολη και που ο κάθε ένας παρκάρει όπως θέλει το αυτοκίνητο ή τη μηχανή του – δεν έχει καμία διαφορά και το γνωρίζουν όλοι – έχει αναφερθεί από κανέναν πως στο «Νησάκι» που είναι δημόσιος χώρος, μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να κάνει «κράτηση θέσης»;