Εκριζώθηκαν... και οι τελευταίες ελπίδες

Πληγή της σημερινής δημόσιας ζωής, ξεκάθαρα η ατιμωρησία! Σε κάθε επίπεδο διοίκησης, κεντρικό, αυτοδιοικητικό και άρα, μοιραία(;) σε τοπικό...! Ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα για μεγάλα σκάνδαλα ή υποθέσεις που καίνε τη ρημαγμένη οικονομικά ζωή της χώρας, δεν αποδίδονται συστηματικά, ενώ δεν είναι λίγα τα πρόσωπα που παραμένουν στο απυρόβλητο, μεριμνώντας για όσους φροντίζουν σχετικά με την ελευθερία – ασυδοσία τους και πάντα με το αζημίωτο για τους δεύτερους!

H μπαγαποντιά στην καλύτερη περίπτωση, η ξεκάθαρη κλοπή αλλά και κυρίως τα οικονομικά σκάνδαλα πρώτου μεγέθους, μπορούν και συντελούνται με άκρα μυστικότητα και όταν μέρος τους, έρθει στο προσκήνιο και δει το φως της δημοσιότητας, η επιχείρηση κάλυψης, ή και συγκάλυψης προχωρά με σταθερό βηματισμό, με την κοινωνία να παραμένει στο τέλος ο μουδιασμένος παρατηρητής της σχεδόν πλήρους ατιμωρησίας που βασιλεύει στον τόπο!

Η ευτέλεια της ηθικής που διαπιστώνεται σε κάθε χώρο και κυρίως στον πολιτικό, στην εποχή που διανύουμε, έχει “ποτίσει” αρκετά από τα πολιτικά πρόσωπα και ειδικότερα τη νοοτροπία τους, σε βαθμό τέτοιο, που οι πράξεις τους μαρτυρούν την αδιαφορία τους για το κοινωνικό σύνολο, το περιβάλλον και τη δημόσια ζωή! Σήμερα, ανεξαρτήτως της βαρύτητας της πράξης, διαπιστώνεται πως το ίδιο καθεστώς ατιμωρησίας, καλά κρατεί και στην τοπική σκηνή!

Αν και σε μικρό τόπο, θα ήλπιζε κάποιος πως, ο βαθμός προκλητικότητας θα ήταν περιορισμένος, ή μηδενικός, αλλά πάντως, δεν θα βασίλευε... ατιμώρητος(!), ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις ήρθαν να εκριζώσουν... οποιαδήποτε ελπίδα είχε απομείνει!

Η παρούσα κριτική δεν επικεντρώνεται επ΄ ουδενί στον ρόλο των ελεγκτικών αρχών ή των αρχών που οφείλουν να αποδώσουν τις ποινικές ευθύνες, αλλά σε εκείνους που εκ της θέσεώς τους οφείλουν πρώτοι να δείχνουν το παράδειγμα στον τόπο, χωρίς να κάνουν τα στραβά μάτια, ή ακόμη αναίσχυντα όπως διαπιστώσαμε, να επιδιώκουν να “μπλοφάρουν” και να δικαιολογούν πράξεις - στο βάθος και στην ουσία τους – ανήθικες, απέναντι στην περιουσία των πολιτών, το περιβάλλον!

Θλιβερή πραγματικότητα στον τόπο μας και στη σημερινή εποχή, οι πράξεις αυτοδιοικητικών που πηγάζουν αφενός από την ανοησία τους και τη λατρεία τους στο παραγοντιλίκι, το οποίο επιβάλλεται προφανώς από την περιορισμένη σκέψη και νοοτροπία τους, εκτιμώντας ότι η αυθαιρεσία τους, θα μείνει μεταξύ των ανυποψίαστων(;) πολιτών ή των αυστηρά προσωπικών φίλων – ψηφοφόρων τους!

Ακόμη περισσότερη θλίψη ωστόσο, γεννάται από την προσπάθεια των πρώτων του τόπου, να αναγνωρίσουν δημοσίως, εντέχνως... και πάντως χωρίς αιδώ, υπέρμετρο ενδιαφέρον εργασίας σε αιρετά πρόσωπα αναφορικά με μία συγκεκριμένη προσβλητική για τους δημότες πράξη, στην προσπάθειά τους προφανώς, να μη μετρήσουν νέες απώλειες προσώπων που κατέχουν σημαντικές θέσεις στο δικό τους σχήμα διοίκησης!

Κατά μία έννοια, οι ίδιοι, πιάνοντας την άκρη του νήματος της ανύπαρκτης ηθικής σε κεντρικό επίπεδο, που οδηγεί σε πράξεις ιδιοτελείς με σκοπό το ψηφοθηρικό κέρδος (ίσως κι όχι μόνον, αλλά ποιός ξέρει;), επεκτείνουν το καθεστώς ασυδοσίας και ατιμωρησίας σε έναν μικρό τόπο, τον οποίο και φαίνεται να διοικούν, αξιολογώντας πως είναι οι απόλυτοι άρχοντες που βρίσκονται και θα παραμένουν στο απυρόβλητο!

Ωστόσο, ξεχνούν ότι οι απώλειες θα είναι μεγαλύτερες τη στιγμή της κρίσης και της κάλπης, αφού τότε, θα υπάρξει ο συνολικός απολογισμός τόσο για τα πεπραγμένα, όσο όμως και για όσα δεν έγιναν! Αγνοούν προς το παρόν, ή φαίνεται να μην συνεκτιμούν πως, στην επόμενη “στροφή” “τρίβουν τα χέρια” τους αυτοδιοικητικοί αντίπαλοι, που αν και σήμερα παραμένουν με μονοψήφια ή σχεδόν μηδενικά ποσοστά αξιοπρέπειας στην τοπική κοινωνία, παρακολουθουν σιωπηλοί την απουσία αξιοπρέπειας πλέον, στη διοίκηση του τόπου, και δεν αποκλείεται να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους, μέσα από σοβαρά λάθη των πρώτων του τόπου!

Η ατιμωρησία, έχει προκαλέσει κούραση σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αίσθημα το οποίο δεν αποκλείεται να διανύσει την απαραίτητη απόσταση και να μετατραπεί σε αγανάκτηση! Και η αγανάκτηση με τη σειρά της, απορροφάται από την πρώτη εύκολη λύση που παρουσιάζεται μπροστά στην απηυδισμένη κοινωνία, ως η σωτήρια “επιλογή” που μπορεί να κάνει κάποιος!

Οι ευφυείς... διοικούντες του τόπου, θα πρέπει να αντιληφθούν εγκαίρως, πως, η στάση ατιμωρησίας, προδίδει επιλογή(!), τους χαρακτηρίζει(!) και τα αποτελέσματά της, τα καρπώνονται – δυστυχώς- άνθρωποι που παραμονεύουν κοιτάζοντας λάγνα τις θέσεις εξουσίας!