Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν

«Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν». Το ξέρουμε, το καταλαβαίνουμε, το βιώνουμε στο πετσί μας, αλλά δεν το δεχόμαστε κιόλας. Όσο κι αν επιστρατεύουμε την κοινή λογική, το μέσα μας αποβάλλει αυτή την πληροφορία - διαπίστωση - δεδομένο. Κατά βάθος, πιστεύουμε ότι υπάρχει κρυμμένη μία χρηματομηχανή που λειτουργεί σαν μονάδα νερού. Ότι δίνοντας 20 cents, θα πάρεις το ποσό που έχεις ζητήσει. Ή έτσι ελπίζουμε τουλάχιστον… Και θυμώνουμε στην ιδέα ότι μόνο σε εμάς φρακάρει ο κερματοδέκτης κάθε φορά που χρειαζόμαστε ρευστό. Χρήματα, όχι δικά μας, από τα ψίχουλα που φυλάμε στην τράπεζα, αλλά ξένα, από αυτά που μας προσφέρονται ως δώρο. Δώρο, που ποτέ δεν μας ικανοποιεί, γιατί θα προτιμούσαμε κάτι καλύτερο και μεγαλύτερο. Σαν τα πιτσιρίκια που τους δίνει η νονά τη λαμπάδα και ένα πασχαλινό αυγό του σωρού, η μαμά από πίσω τα σκουντάει, ψιθυρίζοντας «τι λένε, τι λένε;» και αυτά απαντούν «εγώ ήθελα Kinder». Γιατί έτσι είναι η φύση του ανθρώπου, ανεξαρτήτως ηλικίας. Πάντα αναζητά την έκπληξη.

«Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν». Το έχουμε μάθει, το έχουμε αποστηθίσει, αλλά εύκολα το ξεχνάμε. Όταν βλέπουμε να διακινείται δίπλα μας χρήμα και να μην φτάνει ποτέ στη δική μας κατεύθυνση ή να έρχεται σε εμάς «κουτσουρεμένο», προβληματιζόμαστε. Αναρωτιόμαστε μήπως κάποιος μας έχει πει ψέματα, μας έχει γελάσει. Και αντιδρούμε, προσπαθώντας να διεκδικήσουμε αυτό που θα μας ευχαριστούσε απόλυτα. Ζητάμε ίση αντιμετώπιση, χωρίς να κρύβουμε ότι μια ενδεχόμενη διαφορά υπέρ μας, δεν θα μας χαλούσε ιδιαίτερα. Ψάχνουμε απαντήσεις και παράλληλα, απλώνουμε το χέρι μας, ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής, όπου όλοι έχουν αρπάξει ένα μικρόφωνο κι έχουν βγει στη γύρα. «Άλλη μια ευκαιρία, δώστε κι άλλο χρήμα στον φτωχό, καλέ κυρία». Μόνο που η κυρία, είναι ένα βήμα πριν την κατάρρευση, γιατί έχει στρώσει τα κουκιά πάνω στο τραπέζι και δεν της βγαίνουν. Δεν ξέρει πώς να τα διαχειριστεί, πώς να τα μοιράσει ώστε να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Κάποιοι θα πάρουν περισσότερα και κάποιοι λιγότερα.

«Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν». Το φαινόμενο είναι γενικό και ο πολιτισμός δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Τα ποσά που διατίθενται είναι μικρά, μα σε κάποιες περιπτώσεις, ευεργετικά. Είναι τόσο αστεία, που καταφέρνουν να σου φτιάξουν τη διάθεση. Όμως, όσο εμείς γελάμε, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι κλαίνε. Διότι άλλο περίμεναν κι άλλο τελικά τους ήρθε. Μια ταχυπαλμία, μια συμφόρηση, μια Λυδία Κονιόρδου στην Επίδαυρο. Μία πρώτη γεύση από την «τραγωδία» που θα παρουσιάσουμε φέτος το καλοκαίρι πήραμε μέσα από τις επιχορηγήσεις των Φεστιβάλ του «Σύρος – Πολιτισμός». Η λίστα με τα ποσά θυμίζει κάτι από τηλεοπτικό διαγωνισμό. Eurovision, Voice, Καλλιστεία κλπ. Σύμφωνα με την κατανομή που εισηγήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο η αρμόδια Επιτροπή, «Σταρ Ελλάς» του πολιτιστικού μας προγράμματος αναδείχθηκε το «animasyros», το οποίο και θα λάβει 10.000€. Όπως είθισται, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ακολουθεί έντονο παρασκήνιο. Βέβαια, στη δική μας περίπτωση, δεν υπάρχουν αφιονισμένες διαγωνιζόμενες που πετούν τα τακούνια τους στην Επιτροπή, ούτε μάνες που βρίζουν πατόκορφα τους κριτές. Εδώ, έχουμε πιο light καταστάσεις, πιο έλεγκαντ. Παράπονα, αλλά πάντα με στυλ, φινέτσα και τρόπο.

«Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν» και η αλήθεια είναι πως, αυτοί που τα έχουν για να τα δώσουν, δεν περνούν πιο εύκολα. Πώς να τους ικανοποιήσεις όλους, όταν δεν μπορείς; Γνωρίζουμε καλά πως, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει το γνωμικό «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω». Από τη στιγμή που στο πολιτιστικό πρόγραμμα περιλαμβάνονται και φέτος όλες οι διοργανώσεις που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο με μεγάλη επιτυχία, σημαίνει ότι υπάρχει διάθεση και πρόθεση διατήρησής τους. Η οικονομική υποστήριξή τους αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο που διαμορφώνεται από πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες. Εμβέλεια, αντίκτυπος, εξωστρέφεια και παραχθέν έργο που δύναται να αξιοποιηθεί ως εργαλείο τουριστικής προβολής και προώθησης. Κάθε διοργάνωση είναι πολύτιμη, απαραίτητη, σημαντική. Καθεμία διαθέτει τα δικά της όπλα, τα δικά της δώρα, τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την καθιστούν μοναδική. Η αξία ενός φεστιβάλ και η αναγνώριση της προσφοράς του δεν καθορίζονται από το ύψος μιας επιχορήγησης. Αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα και μη αναστρέψιμα. Όπως και η σημερινή πραγματικότητα, που από ό,τι φαίνεται θα συνεχίσει να μας καταδυναστεύει για πολλά χρόνια ακόμη.

Δυστυχώς… Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν.

Διαβάστε ακόμα