Ένας παλιάτσος….

Το τι με εντυπωσίασες δεν λέγεται!

Τι σπιρτάδα! Τι αίσθηση του χιούμορ! Τι διαύγεια σκέψης!

Α παπαπαπα! Τι ήταν αυτό!

Εσύ παιδί μου αδικείσαι. Ναι, το λέω και το τονίζω.. αδικείσαι.

Γιατί τόσον καιρό, τέτοιο ταλέντο, το κρατούσες κρυμμένο;

Άκουσε με, έτσι και το πάρεις απόφαση, μπορείς να διαπρέψεις.

Κάθεσαι και χαραμίζεσαι στο κουτσομπολιό και τη διαπλοκή.

Αφού βλέπεις ότι δεν σου βγαίνει και δεν το ‘χεις γιατί δεν το κόβεις;

Όλη την μέρα εκεί στη στενωπό της «γιάφκας», με τη λογική του συνωμότη-δολοπλόκου, νομίζεις ότι μαζεύεις ράμματα για τη γούνα όλων, χωρίς να βλέπεις τα δικά σου, που τα χαΐρια και η προκοπή σου έχουν γίνει βούκινο.

Κουτομπολάκο μου, με doctorate στο κουσέλι, χαμομαργαρώ της αγοράς, αγωνίζεσαι να παραβγείς τις σκαλοπατούδες κυράτσες, που πίστεψε με τις νικάς κατά κράτος.

Εσύ με τόση ευφυΐα, με τέτοια καθαρή οπτική των πραγμάτων, με τόση επίγνωση της πραγματικότητας που κρύβεται πίσω από την εικόνα, με τέτοια αναλυτική διεισδυτικότητα στο βάθος των καταστάσεων, πόσο αδικείσαι!

Μικρό, καημένο και κατατρεγμένο μου πλάσμα, που μένεις στην αφάνεια, ουραγός κουτσών αλόγων στα οποία ποντάρεις για την ανέλιξη σου στα κοινά, πόσο με θλίβει ότι πασχίζεις χωρίς ανταπόκριση.

Έχεις έναν καημό, που σε τρώει βρε παιδί μου και ματώνει η ψυχή μου έτσι που σε νοιώθω να υποφέρεις.

Και να πω ότι είσαι κανένα κοινωνικό απολειφάδι, ότι δεν διαπρέπεις με ότι και αν ασχοληθείς, ότι υστερείς σε γνώση, επίπεδο, εξυπνάδα, ικανότητες;

Ίσα-ίσα, που απέχεις μακράν από πολλούς που βρίσκονται στο προσκήνιο.

Τι αδικία! Εσύ με τέτοια προσόντα και να αναγκάζεσαι να τριγυρνάς σαν τον κακομοίρη του χωριού, να σε αντιμετωπίζουν σαν τον τελευταίο αποτυχημένο, να σε αγνοούν σαν να είσαι ο βλάκας της παρέας, να σε οικτίρουν για την μη επίγνωση της άγνοιας σου και πλέον να σου έχουν κολλήσει την ρετσινιά του γραφικού.

Ναι. Τελικά καταλήγω ότι αυτός ο κόσμος είναι κακός και άδικος.

Μα να ξαφνικά που τους θάμπωσες όλους και τους ρούπωσες, χωρίς καν να το καταλάβουν. Τους έκανες να μην ξέρουν από πού τους ήρθε, υποχρεώνοντας να σε θαυμάσουν και να παραδεχθούν το μεγαλείο του ταλέντου σου.

Μα τι χιουμορίστας είσαι εσύ! Τι παραστατικότητα στο λόγο, τι φλεγματικές ατάκες, τι σκιαγράφηση της πραγματικότητας μέσα από τόσο ουσιώδεις εκφράσεις και φυσικά τις εξαιρετική χρήση της γλώσσας, που κάθε λέξη προδίδει το υψηλό σου επίπεδο και τη βαθύτητα της σκέψης σου!

Να αυτά μου κάνεις και πώς να σε ξεχάσω. Πώς να μείνω απαθής απέναντι σου; Χώρια ότι μου προκαλείς πλέον τόσο ενδιαφέρον, που μου γεννάται η ανάγκη να σε προβάλω και να υπερασπιστώ με πάθος τις υψηλές σου ικανότητες.

Τόσο γελοίος! Ωχ, συγγνώμη, τόσο γέλιο που αβίαστα προκαλείς όλοι το έχουμε ανάγκη.

Διασκεδαστή των μαζών, σου εύχομαι ολοψύχως να κάνεις την καριέρα που σου αξίζει. Άντε και αρλεκίνος!

«Ένας παλιάτσος… είσαι εσύ… καλή σας μέρα»