Η αριστεία των χείριστων

Δεν αντέχεται άλλη υστερική υπεράσπιση της αριστείας, γιατί με τόση, μετά μανίας, μικροπολιτική υποστήριξη της, φτάσαμε στο όριο της αναγούλας.

Άριστοι ναι μεν, αλλά ποιοί; Αυτοί που είναι ή αυτοί που βαφτίζονται ή μάλλον αυτοβαφτίζονται άριστοι;

Οι άξιοι, οι πρωτεύοντες, οι ξεχωριστοί, οι ικανοί ή όλοι όσοι φωνασκούν χρησιμοποιώντας τον όρο;

Πάντοτε υπάρχουν οι άριστοι, αυτοί που ξεχωρίζουν σε κάθε επίπεδο και δικαιωματικά τους οφείλεται αυτή η αναγνώριση.

Αυτοί που διακρίνονται ως νικητές ή επιτυχόντες.

Το εάν την λαμβάνουν, είναι ένα από τα μεγάλα ερωτήματα και ζητούμενα.

Όμως που να χωρέσουν οι άριστοι; Που να βρουν τόπο να σταθούν οι καλύτεροι;

Δεν μπορούν να γίνουν ανεκτοί, γιατί τότε αυτομάτως προκύπτει η σύγκριση και το σύστημα είναι έτσι, επί χρόνια, διαμορφωμένο, που δεν αφήνει τέτοια περιθώρια.

Κάποτε η πολιτική ρητορεία αναμασούσε το σλόγκαν της αξιοκρατίας, που τώρα ανασύρθηκε, ελλείψει άλλων επικοινωνιακών διατυπώσεων, ένας παράπλευρος όρος, που τόσο η υλοποίηση του πρώτου όσο και η ύπαρξη του δεύτερου οριοθετούν την λειτουργία της δημοκρατίας.

Οι τελευταίοι πήραν τις θέσεις των πρώτων, οι αδαείς δηλώνονται ως ειδήμονες, οι υπέρμαχοι της διαπλοκής μιλούν για κάθαρση, οι παρίες διεκδικούν οφίτσια. 

Κοίτα ποιοι φωνασκούν περί αριστείας.

Αυτοί που ετσιθελικά επιχειρούν να αποκτήσουν ένα ηθικό πλεονέκτημα, έναντι όσων θέλουν να πλήξουν, οικειοποιούμενοι έναν όρο που ούτε καν με την φυσική τους παρουσία, πόσο μάλλον την ιδεολογική, δεν μπορούν να υποστηρίξουν.

Η ιστορία έκαστου έχει γραφτεί. Είναι δεδομένη και γνωστή. Ιστορία ζωής, πράξεων, συμπεριφορών και αποφάσεων.

Τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και την τοπική, δημιουργεί εμετικές τάσεις ο παραλληλισμός του επιπέδου των ατόμων που εμφανίζονται ως υπερασπιστές της αριστείας, με την ουσιαστική σημασία αυτού που επικαλούνται. Η σχέση τους είναι «δύο ξένοι».

Οι αποτυχημένοι της πολιτικής, επιδεικνύουν την ανεπάρκεια τους ως προσόν και διανθίζουν τον κακοφορμισμένο δημόσιο λόγο με κορώνες περί αριστείας.

Μόνο που ο ορισμός της αριστείας, προϋποθέτει τον καλύτερο στην πράξη, αυτόν που η αξία του έχει αποδειχθεί μέσα από τη δημόσια παρουσία του.

Δεν είναι στοιχείο μίας ιδεολογικής οπισθοδρόμησης, ούτε επιτρέπεται να αποτελεί το δόρυ αυτών που πασχίζουν να επαναφέρουν παρωχημένα εθνικιστικά σλόγκαν.

Οι χείριστοι λοιπόν ας σιωπήσουν, γιατί η αριστεία τους έχει, εδώ και χρόνια, γυρίσει την πλάτη και είναι τόσο ξένη και τόσο απόμακρη από την δική τους ύπαρξη.