Το πλοκάμι του τρόμου

Δυσφήμιση, διαφήμιση, καταγγελίες και καταγγελίες στους καταγγέλλοντες, για μια ντουζίνα βεντούζες. Που να το ήξερε το κακόμοιρο το χταποδάκι, εκεί που κολυμπούσε αμέριμνο στον αμμουδερό βυθό, ότι το ένα από τα οκτώ ποδαράκια του θα προκαλούσε τόσο μεγάλη αναστάτωση σε ολόκληρη τη χώρα, μήτε που θα την πλησίαζε την μπρακαρόλα.

«Αναστάτωση στο ελληνικό ίντερνετ προκάλεσε…» διαβάζω κάπου και απορώ γιατί το ελληνικό ίντερνετ τράβηξε τέτοια ταραχή για ένα χταποδοπόδαρο (ή μήπως ήταν δύο;). Αναρτήσεις επί αναρτήσεων, δημοσιεύματα επί δημοσιευμάτων, για την καταγγελία, για την απάντηση, για την ανταπάντηση, για τα σχόλια, για τις απόψεις λοιπών και ουκ έστιν τέλος.

Σε τοπικό επίπεδο δε, εμφύλιος έχει ξεσπάσει για το εν λόγω μαλάκιο και πιο συγκεκριμένα για το πόσο φθηνά ή ακριβά πωλείται στο σύνολό του, ή σε τμήματα, κατόπιν μεταφορικών, φόρων, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, φόρου αλληλεγγύης, ΔΕΗ, ΟΤΕ, νερού και άλλων επιβαρύνσεων, για το αν καταστρέφεται η τουριστική προώθηση ή όχι, για το αν κάποιοι αγαπούν τον τόπο τους περισσότερο από άλλους.

Εφόσον λοιπόν αυτά αναλύονται υπέρ του δέοντος από άλλους και φυσικά στα λαϊκά δικαστήρια των social media, ας μην μπούμε στα χωράφια τους και ας εστιάσουμε σε μία διαφορετική πτυχή του ζητήματος, πέραν του προφανούς.

Ξαφνικά ανακαλύψαμε – για ακόμη μία φορά – την πυρίτιδα… Λες και η υπερτιμολόγηση αγαθών στα νησιά, ειδικά κατά την τουριστική περίοδο, είναι κάτι το μη αναμενόμενο, ή κάτι το καινούριο. Λες και αντίστοιχες περιπτώσεις, όπως η έκδοση ασαφών ή μη έκδοση καθόλου αποδείξεων, η μη εγκατάσταση POS, η αισχροκέρδεια, δεν υπάρχουν στο Λεκανοπέδιο, ή σε άλλες περιοχές της χώρας.

Πρόκειται όμως για υποχρέωση των αρμοδίων αρχών να περιορίσουν παράνομες επιχειρηματικές πρακτικές και για δικαίωμα του κάθε επιχειρηματία, που πληρώνει φόρους και είναι καθ’ όλα νόμιμος, να βάζει όποια τιμή επιθυμεί στα αγαθά ή τις υπηρεσίες που προσφέρει, βάσει των κανόνων του ελεύθερου εμπορίου. Αν μία επιχείρηση δεν τηρεί τα νόμιμα, είναι υποχρέωση της πολιτείας να επιβάλει τις προβλεπόμενες κυρώσεις και του καταναλωτή να απευθυνθεί σε αρμόδιους. Αν κόβονται αποδείξεις και τηρείται η νομοθεσία, γούστο και καπέλο του κάθε επιχειρηματία αν χρεώσει μία χωριάτικη 75 ευρώ, είτε βρίσκεται στο Αργοστόλι, είτε βρίσκεται στη Μύκονο, είτε βρίσκεται στο Μενίδι. Τέλος, γούστο και καπέλο του κάθε καταναλωτή, αν θα επιλέξει ένα μαγαζί, ειδικά αν από την αρχή αντιλαμβάνεται, ότι κάτι δεν πάει καλά, με την επιχείρηση.

Φυσικά, για τα μέσα των Αθηνών, ΚΑΘΕ καλοκαίρι, η απόδειξη των 10.000 ευρώ για ένα μπουκάλι ποτό σε υπερκλασάτο μαγαζί της Μυκόνου, ή μια «φουσκωμένη» απόδειξη σε ένα από τα λιγότερο… «κοσμοπολίτικα» νησιά, αποτελεί εύκολη λύση για την συγκέντρωση τηλεθέασης, «κλικ» και «Like», καθώς ο εγκλωβισμένος κάτοικος της μεγαλούπολης, διψά να πληροφορηθεί για το πόσο «χάλια» περνούν στις διακοπές τους οι εκδρομείς.

Ωστόσο, τα ελληνικά νησιά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Τα νησιά, από το Βόρειο και το Νότιο Αιγαίο, έως τα Επτάνησα, σπανίως απολαμβάνουν της τεράστιας προβολής του καλοκαιριού, κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το χειμώνα, βλέπετε, δεν επισκέπτονται τα νησιά προσωπικότητες της show biz. Οι καλλίγραμμες παρουσίες σταματούν να «ομορφαίνουν» τις ακτές με τις ευπαρουσίαστες γλουτιαίες περιοχές τους και η καθημερινότητα της επαρχίας επιστρέφει.

Αυτή η πολύ σκληρή καθημερινότητα, που οι πραγματικοί νησιώτες – και όχι οι “άλλοι”, που δουλεύουν τα μαγαζιά τους στα νησιά για σεζόν και μετά εξαφανίζονται – αντιμετωπίζουν, δεν «πουλάει», δεν αναρτάται, δεν αναδημοσιεύεται. Η υποστελέχωση, οι ελλείψεις, οι υποτυπώδεις υποδομές, δεν θα προκαλέσουν «ντόρο». Τα άδεια τραπέζια στις νησιωτικές επιχειρήσεις εστίασης το χειμώνα δεν φέρνουν «νούμερα». Οι δυσκολίες στη μετακίνηση, ο αποκλεισμός, η τεράστια ταλαιπωρία και τα υπέρογκα έξοδα, μόνο και μόνο για να πάρεις μία υπογραφή σε ένα διοικητικό έγγραφο, δεν είναι «πιασάρικο» θέμα. Η αύξηση του ΦΠΑ και η επιβάρυνση των κατοίκων του νησιωτικού χώρου, που ακόμη και για ένα ματσάκι μαϊντανό πληρώνουν «μεταφορικά», που ανεβάζουν την τιμή, δεν είναι κάτι που θα αρέσει στους ανθρώπους της πόλης να ακούσουν, όταν το χειμώνα αντιμετωπίζουν τη δική τους μουντή καθημερινότητα και εξοντωτικούς ρυθμούς.

Για τους ανθρώπους, που διαθέτουν τη δύναμη στα χέρια τους να ενημερώσουν το ευρύτερο ελληνικό κοινό, για αυτά τα σοβαρά προβλήματα, θα ήταν προτιμότερο και εποικοδομητικότερο να προσπαθήσουν να κάνουν «viral» κάποιο από αυτά, αντί να αναλώνονται στην παραγωγή, αναπαραγωγή και το σχολιασμό ήσσονος σημασίας ζητημάτων, περί… μαλακίων.