Άνοιξε τα φτερά σου… πετάμε!

Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται επί ώρες ποια θα μπορεί να είναι η επόμενη μέρα στον Α.Ο. Σύρου. Κάθομαι και αναρωτιέμαι Γιατί; Γιατί οι διοικούντες άφησαν την ομάδα της… μοίρα της; Γιατί αλήθεια μετά την τεράστια επιτυχία της κατάκτησης του κυπέλλου αρχικά και του πρωταθλήματος στη συνέχεια, έκτοτε δεν έγινε καμία κίνηση. Εντάξει όσοι ασχολούμαστε και δραστηριοποιούμαστε πάνω στο κομμάτι του αθλητισμού, γνωρίζαμε, υπολογίζαμε και παρακαλούσαμε να διαψευστούμε και να μην είναι αυτή η εξέλιξη. Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε με τον πιο άσχημο τρόπο, γιατί πραγματικά κανείς μα κανείς δεν ήθελε αυτήν την κατάληξη. Από την πλευρά τόσο ως φίλαθλος, αλλά πάνω από όλα ως επαγγελματίας που δραστηριοποιούμαι στον  χώρο αυτόν ήθελα, παρακαλούσαν να υπάρξει κάτι, να γίνει ένα θαύμα, να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να πιστεύαμε ότι ήταν ένα κακό όνειρο. Γιατί είναι άσχημο να βλέπεις μία ομάδα η οποία αγαπήθηκε όσο καμία άλλη να απαξιώνεται και να της συμπεριφέρονται οι ίδιοι διοικούντες ως μία μικρή ή ως μία κοινή ομάδα. Ο Α.Ο. Σύρου ήταν, είναι και θα παραμείνει μεγάλος, για όλους όσους τον αγάπησαν, πόνεσαν και ταξίδεψαν μαζί τους. Δυστυχώς, η έλλειψη σωστών παραγόντων έφερε την ομάδα στην αδρανοποίηση και στη μη κάθοδο στο πρωτάθλημα. Όλα ξεκίνησαν με τη λήξη του πρωταθλήματος και την κατάκτηση του τίτλου, όταν από εκείνο το σημείο η έως τότε διοίκηση έδειξε ανήμπορη να οδηγήσει την ομάδα στην Γ’ Εθνική. Από εκεί και πέρα ότι ακολούθησε είναι γνωστό. Οι εκλογές… φάντασμα που πραγματοποιήθηκαν και για ένα μόλις 24ωρο φάνηκε πως ίσως μπορεί να γίνει κάτι ή για να το πω καλύτερα και πιο σωστά, όλοι όσοι αγαπούν, πιστεύουν στην ομάδα αυτή, ονειρεύτηκαν πως κάτι θα άλλαζε. Δυστυχώς όχι μόνο τίποτα δεν άλλαξε, αλλά έγιναν ακόμη πιο χειρότερα τα πράγματα. Ξέρετε οι ομάδες για να πάνε σε μία κατηγορία όπως αυτή της Γ’ Εθνικής εκτός από χρήματα, θέλουν και κότσια. Εδώ, στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων μερικοί οι οποίοι ασχολήθηκαν με τα κοινά στον Α.Ο. Σύρου ήταν για την προβολή τους, να κάνουν την πλάκα τους και να το παίζουν… πρόεδροι. Το βάρος αυτής της ομάδας δεν τον κατάλαβε λυπάμαι κανείς. Αν και γίνομε κουραστικός δεν μπορώ να μην γράψω-σχολιάσω κάποια πράγματα τα οποία φαίνονται και με γυμνό μάτι. Πάμε, έγιναν εκλογές, αλλά ποτέ αρχαιρεσίες. Πάρθηκαν ουσιαστικά δύο κρίσιμες αποφάσεις, αλλά κανείς δεν ξέρει από ποιον. Ποιος αποφάσισε, ποιο Δ.Σ., ποια μέλη έβαλαν την υπογραφή τους; Αυτό γιατί δεν έγιναν αρχαιρεσίες και ποτέ κανείς δεν ανέλαβε τις ευθύνες του. Ο κ. Φώσκολος είναι πρώτος σε σταυρούς δεν λέγετε πρόεδρος του Α.Ο. Σύρου. Ο ίδιος έβγαλε μία ανακοίνωση που ουσιαστικά δεν έλεγε τίποτα παραπάνω από το ότι η ομάδα του Α.Ο. Σ. δεν θα πάρει μέρος στο τοπικό πρωτάθλημα. Γιατί μας ήταν… άγνωστο; Πως αγαπητέ θα πας να παίξεις, από την στιγμή δεν έχεις τα ποιο βασικά, παίκτες και προπονητή; Γιατί από την στιγμή που βγάζεις την ανακοίνωση δεν δηλώσεις ως ο αποκλειστικός υπεύθυνος παραίτηση ώστε να ξεκινήσει η διάδοχη κατάσταση, αν αυτή υπάρξει. Μία ανακοίνωση η οποία προσπαθεί να ρήξη το… μπαλάκι αλλού και να ψάχνει για… φαντάσματα.  Κόσμος, παίκτες, προπονητές και οποιοδήποτε μπορεί να εμπλακεί με την ομάδα αυτή έχει χάσει την εμπιστοσύνη του προς κάποια άτομα της διοίκησης. Δεν μπορείς να βγαίνεις και να λες ότι θα κάνουμε ένα μικρό διάλυμα και του χρόνου ναι είμαστε εδώ και θα τρέξουμε και πάλι την ομάδα. Τι είναι ο Α.Ο. Σύρου, αυτοκινητάκι το οποίο σήμερα παίζω, αύριο όχι. Η ομάδα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που όταν κάτι δεν πάει καλά πρέπει να αλλάζει και στην προκειμένη περίπτωση αυτοί που πρέπει να αλλάξουν είναι γνωστοί. Με πούρα, σαμπάνιες και φαντασίες δεν πήγε ποτέ καμία ομάδα μπροστά. Κι άλλοι πρόεδροι έχουν λεφτά και μάλιστα με το τσουβάλι, αλλά δεν τους έχουμε δει να βγαίνουν και να τραγουδούν… «Στ' αστέρια πάμε, Άνοιξε τα φτερά σου, πετάμε. Τι συμβαίνει κακώς που ρωτάμε. Είμαστε εγώ κι εσύ προχωράμε μαζί,  αφού στη γη δε πατάμε… Κράτησέ μου το χέρι και πάμε… εγώ δίπλα σου θα' μαι όσο θα' σαι κι εσύ...»