Για τη γειτονιά, ρε...φίλε

Κάθε εκδήλωση, είτε πρόκειται για μία θεατρική παράσταση, είτε για ένα πανηγύρι, κρύβει από πίσω της μία πλειάδα συντελεστών. Η πραγματοποίησή της οφείλεται όχι μόνο στους διοργανωτές της, αλλά και σε όλους εκείνους που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να προκύψει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Συνηθίζουμε να αγνοούμε ή να σνομπάρουμε κάτι που δεν είναι του γούστου μας, ωστόσο ακόμα κι αυτό, είναι «καρπός» συλλογικής δουλειάς από πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους που αφιερώθηκαν σ’ έναν κοινό στόχο.

Περιφερόμουν στη «Νησιώτικη Βραδιά» στα Καμίνια και τραβούσα φωτογραφίες τον κόσμο, ο οποίος πραγματικά διασκέδαζε με την καρδιά του μέχρι τις 3 τα ξημερώματα. Κάτι που ίσως σ’ εμένα να φαίνεται υπερβολικό, αλλά που αποδεικνύει στην πράξη την επιτυχία της συγκεκριμένης εκδήλωσης. Αν δεν υπήρχε η ανάλογη συμμετοχή, οι άνθρωποι θα τα είχαν μαζέψει από νωρίς και θα βρίσκονταν ήδη στον τέταρτο ύπνο. Αυτό φυσικά δεν είναι επίτευγμα μόνο των Καμινίων, ισχύει για όλα τα αντίστοιχα γλέντια που διοργανώνονται κάθε καλοκαίρι στο νησί.

Λόγω όμως της ιδιαίτερης σχέσης μου με τη γειτονιά, έχω τη δυνατότητα να βλέπω και να γνωρίζω κάποια πράγματα εκ των έσω. Στις εκδηλώσεις του Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου της περιοχής δεν παρευρίσκομαι μόνο με την ιδιότητα του εκπροσώπου τοπικού μέσου ενημέρωσης, αλλά και ως Καμινιώτης από μαμά, μπαμπά και… θείο, ο οποίος είναι χωμένος στο διοικητικό συμβούλιο. Συνεπώς, πληροφορούμαι για τις δράσεις του Συλλόγου, πολύ πριν ανακοινωθούν στο πρόγραμμα του Δήμου και συγκινούμαι με την τεράστια αποδοχή τους από τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Σύρου.

Κάθε εκδήλωση αποτελεί και για μένα μία έκπληξη, καθώς συνειδητοποιώ ότι, η «αγκαλιά» συνεχώς μεγαλώνει και διευρύνεται. Στον χαιρετισμό του», ο πρόεδρος, πλαισιωμένος από τα υπόλοιπα μέλη, καλωσόρισε τον κόσμο και ευχαρίστησε όλους όσοι προσέφεραν τη βοήθειά τους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι, κάθε φορά και περισσότεροι, που σημαίνει ότι, έχει περάσει στην κοινή συνείδηση ο πόθος των Καμινιωτών να ξαναδώσουν ζωή στη γειτονιά τους και όχι απλά, να τσεπώσουν μία επιχορήγηση από τον Δήμο, παρουσιάζοντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Τον πρώτο καιρό, μετά την επαναλειτουργία του, ο Σύλλογος ξεκίνησε δειλά τη συνεργασία του και με άλλους τοπικούς φορείς, που υπηρετούν τον πολιτισμό και την παράδοση, επί σειρά ετών, καταφέρνοντας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστη η συνύπαρξη τόσων πολλών καλλιτεχνών στην τελευταία «Νησιώτικη Βραδιά». Στην εκδήλωση συμμετείχαν δύο χορευτικά τμήματα, ενώ έπαιξαν και τραγούδησαν μουσικοί από τη Σύρο, την Κύθνο και την Κρήτη. Σε μένα που γυρνάω από εκδήλωση σε εκδήλωση σαν μαϊντανός, μπορεί να μην κάνει ιδιαίτερη αίσθηση, αλλά σε κάποιους που δεν το ζουν συχνά αυτό, ίσως να μοιάζει σπουδαίο. Και κυρίως στους ξένους επισκέπτες, που από ό,τι πρόσεξα, ήταν από τους πρώτους, οι οποίοι έσυραν τον χορό, παρακινώντας και τους υπόλοιπους να αφήσουν το σουβλάκι ή το κρασί τους και να σηκωθούν από τη θέση τους.

Πέρα από τους καλλιτέχνες, τους χορηγούς και το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου, που φρόντισε ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια, ξεχωριστή αναφορά θα πρέπει να γίνει και στους φίλους - μέλη του, που αφιερώνουν πολύτιμο χρόνο για τις προετοιμασίες και την εξυπηρέτηση του κόσμου. Άνθρωποι που με χαμόγελο και αγάπη για τη γειτονιά τους ψήνουν, τηγανίζουν, κόβουν σαλάτες και σερβίρουν χωρίς να γκρινιάζουν που οι ίδιοι δεν βρίσκονται μαζί με τους υπόλοιπους στα τραπέζια, να τρώνε και να πίνουν με την ησυχία τους. Ήταν όμορφο να βλέπεις κυρίες να πλένουν πιάτα και ταψιά ή να φοράνε γάντια να καθαρίζουν την τουαλέτα και ξαφνικά να ρίχνουν μια γυροβολιά την ώρα που άκουγαν ένα αγαπημένο τους τραγούδι. Γλεντούσαν πάνω στο «καθήκον» κι αυτό είναι απόδειξη πως όταν το λαϊκό αίσθημα παραμένει ζωντανό, ο πολιτισμός μπορεί να αφήσει τα ίχνη του ακόμα και σε ένα μικρής ή μεγάλης εμβέλειας γλέντι.

Στόχος μιας εκδήλωσης δεν είναι μόνο η προσέλευση των τοπικών αρχόντων ή η προβολή της από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά η ψυχαγωγία του κόσμου. Κι όταν αυτός επιτυγχάνεται, είναι καλό να αναγνωρίζεται ο κόπος αυτών των ανθρώπων, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι αναλώνονται στο να μετρούν απουσίες και να βγάζουν χολή. 

Διαβάστε ακόμα